bezoekingxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

vader,

je woelt weer door mijn aarde,

maakt de wormen wakker -

de regen zingt zijn dronkemanslied,

waggelt over het raam

je hand staat als een spade

op mijn nek -

het was een vrouw zopas

die mijn vlees kneedde,

zoete broodjes bakte

van mijn adem

het is de brand in mijn keel

die jou terugroept

ik rook te veel en jij

hangt weer in mijn kleren

jij graaft  in mijn grond

en ik damp als een dorp

na een bommenregen

mijn woorden lopen als gek

geworden weduwen

om mijn gespleten schedel

dan lach je,  waggelt

naar de rand van het blad

en ik ben je kwijt,

adem je verschijning in

je verdwijning uit