Volgens de grote baas van de Belgische gevangenissen, Hans Meurisse, valt het best mee met de wantoestanden in de gevangenis van Merksplas. Hij heeft slechts weet van één klacht. Is dit niet typisch voor bureaucraten: klachten of problemen bestaan pas wanneer ze op papier staan en liefst op een door de administratie opgelegd formulier.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het gevaar van dit bureaucratisch formalisme is dat de betrokkenen hun geloof in de rechtsstaat verliezen. Bovendien kunnen gevangenen in hun toestand van afhankelijkheid gemakkelijk worden geïntimideerd om niet over te gaan tot het officialiseren van hun klacht.
Er schort duidelijk wat met de selectie en de opleiding van onze cipiers, wat wellicht te maken heeft met objectieve factoren zoals een relatief lage verloning en een stresserende job.
De fundamentele vraag die ons allemaal aanbelangt, is: beschouwen we onze gevangenissen als moderne vergeetputten of als een ultiem middel tot heropvoeding?
Een beschaafd land kiest voor het laatste maar moet er dan ook voldoende middelen voor uittrekken: voor een menswaardige accommodatie en vooral voor werkomstandigheden waarin bekwame mensen correct kunnen functioneren.