siesta
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

het eerste wat je uitdoet

is je horloge

lust en liefde hebben geen tijd

dan die huid van striemen

waar een vader sloeg

een meester bedreven

in macabere spelen

dan het diepere vel

dat de woorden doorsneden

een telefoon die niet over ging

wat voor ding trek je aan

een lichaam dat glinstert

gelijk zilverwerk een erfenis

van wie ben je vergeten

maar het wordt opgewreven

met instant poets van lippen

die het waarmerk laten glanzen

van jaartal en naam

wat zich voltrekt is ernstig zoals peuters

bouwen, plechtig zoals alleen de eeuwen

gebaren smeden in hun mimespel

het laatste wat komt is de kabbeling

water dat stroomt over steen

een weinigheid van lange adem

die welt en zwelt als een gevaarte