15-02-2010, 11:49 geschreven door DP

Artikel uit de Krant van West-Vlaanderen geschreven door Ere-luitenant-kolonel Roger R. Verbeke

15-02-2010, 12:18 geschreven door DP

15-02-2010, 12:58 geschreven door DP

15-02-2010, 13:02 geschreven door DP

15-02-2010, 13:04 geschreven door DP

15-02-2010, 13:38 geschreven door DP

15-02-2010, 13:46 geschreven door DP

15-02-2010, 16:00 geschreven door DP

15-02-2010, 16:10 geschreven door DP

27mei

De militaire impasse is hopeloos voor de geallieerden, de lijn Maldegem-Tielt-Roeselare is door de Duitse troepen doorbroken. Op 50km² (= West-Vlaanderen) zitten meer dan twee miljoen inwoners, vluchtelingen en soldaten in de tanggreep van de Duitsers,  ze worden bedreigd door de alles overheersende Luftwaffe.

Leopold III verwittigt Churchill, de Britse generaal Gort en Franse generaal Weygand) dat een kapitulatie nakend is . Churchill dringt aan op het vertrek van  Koning Leopold III. De Franse eerste minister Reynaud vraagt dat alle Belgen in Frankrijk zouden gemobiliseerd worden...

 De regering Pierlot verwerpt iedere onderhandeling met de vijand. Daar de koning  (volgens de vluchtende regering van Pierlot) de band met zijn volk verbreekt zijn officieren en ambtenaren dus ontslagen van hun plicht van gehoorzaamheid aan de Koning (radio-toespraak Pierlot).

Het is de bedoeling dat het Duitse IV ^e LK met de 61^ste en 31^ste divisie de doorbraak gaan forceren in de richting van de Kemmelberg. Ondertussen moet de 18^e divisie Ieper afzonderen en moet de 14^e divisie proberen om Staden te bereiken. Al vroeg in de morgen vallen de Duitsers aan! Aan de Frezenberg, gelegen tussen Zonnebeke en Ieper, ziet met Duitse verkenners te paard. Om 07u00 wordt door aanstormende infanteristen de hindernis van de wagons doorbroken. Vanaf 08 u.30 is de verbinding met leper afgesneden. Ondertussen beschiet de Belgische artillerie Het Hoge (Zillebeke) en later de Frezenberg, ondertussen gaat in Zonnebeke het plunderen lustig door!

Rond de Frezenberg  spannen de Belgische Lanciers zich in om er hun positie te behouden. De versperring wordt er verdedigt door  de 300 resterende mannen van het 3^de Lansiers. Ze beschikken maar over een twaalftal automatische wapens, hiermee kunnen ze uiteraard de Duitse infiltraties niet onderdrukken.

Te Passendale verliest de antitankversperring van spoorwagens haar doel, want er dagen geen Duitse tanks op, maar wel Duitse infanteristen. Daar de tarwe en rogge, gezien het goede weer,

nagenoeg op volle lengte staat, kunnen de infanteristen op sommige plaatsen ongezien naderen. En op de koop toe heeft de gemeente Passendale kort voordien de sloten laten uitdiepen zodat de Duitsers  nu ook dit handig weten te gebruiken om te naderen. Vanaf 11u.00 meldt men contact met de vijand. Er wordt een bres geslagen in de spoorlijn, dit gebeurt bij het 31^ste Linie die er van Zonnebeke tot Passendale heeft post gevat. De weg naar Passendale ligt open!

Het IV ^e Legerkorps zet drie divisies de 61^ste, 31^ste en 18^e in voor de aanval op het Komen - leper kanaal en in de bres tussen leper en Zonnebeke. In de streek van Beselare, Dadizele en Geluwe wordt een nieuwe frisse divi­sie, de 254^ste, ingezet. Samen met de 14^e divisie ressorteert deze onder het X ^e Duitse LK dat de inname van het bos van Houthulst tot doel heeft. Het XI^e Duitse LK ten slotte, heeft de 19^e divisie tegenover Roese­lare, de 30^ste en de 255^ste ten noorden van die stad liggen.De Duitse aanval van het X^e LK begint met het hevig beschieten van Passendale. De dorpskom krijgt het hard te verduren, de kerktoren wordt vernield. In de loop van de namiddag wordt Passendale ingenomen.

Diverse tegenaanvallen van de Belgische troepen kunnen de Duitse opmars nog tegenhouden zodat tegen het einde van de dag het Belgische front, weliswaar teruggeplooid in de richting van Poelkapelle, nog steeds een samenhangend geheel vertoont. Alleen bij Passendale is er een bres van twee km geslagen. Roeselare is nog in Belgische handen, het regiment 1^ste Grenadiers van de 6^e Infanteriedivisie is er in stelling te Rumbeke. Aan het kanaal van Komen - leper moeten de drie Britse briga­des (143^Th, 13^nd en 17^nd) wijken onder de slagen van drie Duitse divisies (61^ste, 31^ste en 18^e ). Omstreeks 19 uur zetten de Britten,met enig succes, een tegenaanval in en tengevolge kunnen ze het Il^e Britse korps vrij maken. Een uur later volgt er een tweede tegenaanval deze brengt de Britten tot aan de kanaaloever. In de loop van de nacht komt de 3^rd Division onder bevel Montgomme­ry via Mesen en leper, in de morgen van 28 mei zullen ze de lijn ten noorden van leper bezetten.

Heel in het noorden van onze provincie, aan het kanaal van Gent naar Brugge zijn de Duitsers erin geslaagd een diepe bres te slaan in het front van de 12^de ID zodat het hele II^e LK verplicht is om terug te trekken. Tot in de avond slaagt het V ^e Belgische LK erin om de druk in de richting van Brugge te beperken.

Het VII L.K. heeft haar nieuwe stelling  op de Mandel van Kachtem tot Ingelmunster (groepering van de 9^de I.D.) en van de spoorweg van Ingelmunster tot Tielt (groepering van de 8^ste I.D. en 16^de I.D.) en aan die van Tielt naar Deinze (groepering van de 2^de Divisie Ardense Jagers) bij dageraad ingenomen. Dit front word letterlijk gehouden met wat men nog heeft kunnen optrommelen. Dit front heeft een ongelijke bezetting,heeft geen diepte en met meestal een geïmproviseerde organisatie vanuit het commando. Bij de 9^de I.D. gaan de Duitsers aanvallen in de richting van Ingelmunster. Emelgem wordt veroverd.

Ten westen  rollen ze de verdediging van de Mandel tot Kachtem op, Daar proberen ze te infiltreren in de sector van de 6^de I.D.. Naar het noorden toe richten ze zich op het bos Het Veld en verder. Een compagnie van het 8^ste en 9^de bataljon Genie de Duitsers er tevergeefs tegen te houden. Liester, verdedigt door een groep wielrijders van de 13^de I.D. tezamen met elementen van het 4^de artillerie Regiment en het 9^de Genie, weerstaan verbeten dit totdat ze volledig omsingeld zijn.

27 mei lanceert de Luftwaffe een grootscheepse aanval tegen de Franse havenstad. Onder de Duitse bommen sterven vele Britse soldaten, alsook vele Franse burgers.Te Stene verhindert een bombardement  de toestellen van het Belgische I/1 een missie uit te voeren. De V/1 vliegt een opdracht vanop Lombardzijde.De VI/1 vliegt van stene naar Harelbeke en Ursel, waar de waarnemers vanuit hun Renards de Duitse tanks voor Ursel zien staan

15-02-2010, 16:20 geschreven door DP

15-02-2010, 16:24 geschreven door DP

28mei
Op het hoofdkwartier van Koning Leopold III beseft men al lang dat het voorbij is. Na een uitputtende en moordende veldtocht van 18 dagen is de vlam van het Belgische leger volledig uitgedoofd. Daags voordien had men al contact opgenomen met de Duitsers om over de voor­waarden van een staakt-het vuren te praten. De Duitsers eisen een” onvoorwaardelijke overgave!”.

Om 05u.00 van 28 mei is het over voor het Belgische leger.België heeft de wapens neergelegd. De Wehrmacht zit verveeld met het grote aantal krijgsgevangenen.

Maar ondertussen woedt de strijd boven de rest van Frankrijk voort. Diezelfde dag nog  tracht de Franse Generaal De Gaulle om met zijn tanks, tijdens een tegenaanval bij Abbeville, de Duitse opmars te breken. Maar de Luftwaffe heeft nog een enorm potentieel aan Kampfgeschwadern (KG) om Goerings voornemen uit te voeren!

Op dat ogenblik houden vijf Britse divisies de Leie bezet tussen Komen en Armentiers (42^nd en 4^th) en de lijn Komen – leper-Noordschote (5^th, 50^th en 3^rd).

Langs de IJzer bevinden zich alleen Belgische troepen die uiteraard ook in de capitulatie betrokken worden.

De verdedigingslijn van het bruggenhoofd van Duin­kerke op de vaart van Nieuwpoort naar Veurne en van Veurne naar St. Winoksbergen zit nog stevig in Britse handen terwijl de Britse 44^Th, 46^Th, 48^Th en 2^nd Divisions zich op Duinkerke terugtrekken.

Het Britse front aan het Komen - leper kanaal houdt nog de hele dag van stand. In de daaropvolgende nacht worden die eenheden naar de IJzer teruggetrokken onder de bescherming van de Britse 3^Th en 50^Th Division die zich pas 24 uur later zullen terugtrekken

15-02-2010, 16:32 geschreven door DP

Sector 2

24 mei

Nadat ze het Gentse Bruggenhoofd hebben ontruimd betrekken de 2^de, 5^de en de 4^de I.D. stellingen achter het Afleidingskanaal van Merendree tot Deinze. De motivatie is hier, bij sommige eenheden althans, ver te zoeken!  De 4^e Belgische infanteriedivisie stelt haar drie linieregimenten op tussen Deinze en het noordwaarts gelegen Nevele, ten westen van het Schipdonkkanaal. Deze divisie heeft een rampzalige terugtocht van aan het Albertkanaal achter de rug. De divisie beschikt nog over 5.300 infanteristen in plaats van de  normale 11.100, over 110 lichte mitrailleurs in plaats van 324, heeft nog slechts 20  zware mitrailleurs in plaats van 144, telt nog 24 kanonnen 4.7 cm in plaats van 60 en beschikt over geen enkele mortier van 76 mm meer waar er normaal 36 moeten zijn.

 Vanuit Gent rukt het Duitse IX^e korps onder generaal Geyr op in de richting van Deinze, het 192^ste  infanterie maakt vorde­ringen ten noorden van die stad en het 171^ste  infanterie ten zuiden.

 
Bij de 2^de Divisie Ardense Jagers, van generaal Ley, vallen de Duitsers, profiterende van de beschutting die Machelen hen biedt, het vooruitgeschoven peloton van de 6^de Ardense Jagers aan. Deze zijn in stelling in de Leiebocht  van Gottem. De aanvallers zijn de Duitse 216^de  en een deel van de 56^ste divisie.

Tegen 11u15 zijn drie van de vier mitrailleurs buiten gebruik.Na een gevecht met handgranaten word het peloton tot de overgave gedwongen.Van af dat moment steekt een heel  Duits bataljon de Leie over! Dit vijandelijk dat bataljon versterkt is met zware wapens valt tevergeefs gedurende zes uur de verdedigers, geposteerde op de lijn van de Leiebocht, aan.De Duitsers lijden hier zware verliezen door het accurate Belgische artillerievuur.

Om 17 uur trekken de Duitsers zich terug. Ze instaleren wel wacht- en observatieposten in de boerderijen gelegen tegen de Leiebocht op de linkeroever. Ook aan de Ponthoek (Olsene) in een ondersector van het 4^de Ardense Jagers steken de Duitsers de Leie over.

Maar dankzij tegenaanvallen  van de Ardense Jagers is tegen 21 uur de situatie praktisch hersteld.

Bij de 12^de I.D.heerst er chaos deze  is te wijten aan de elkaar opvolgende aangebrachte wijziging van de bezetten sectoren en ondersectoren.
De troepen van de divisie hebben verschillende bewegingen moeten maken,dit heeft als gevolg dat ze pas tegen de middag hun definitieve plaatsen innemen.

Het 23^ste Linie word langs de kanaaloever opgestelde, het 2^de Linie bezet de eerste lijn te Oostwinkel. Aan de Linkerzijde neemt het 1^ste carabiniers stelling.
Ze stellen hun wapens op achter een versperring die in feite niet veel meer is dan een brede sloot.Bospartijen, bomen en struiken belemmeren hun uitzicht op de overkant.

Zelfs artilleriewaarnemers, die zich op hun hoger gelegen observatieposten bevinden, bespeuren vaak maar op het laatste nippertje de vijand.  In de sector van de 12^de I.D. worden de bruggen in de vroege middag opgeblazen.

Bij kilometerpaal 19,6, waar de Ronselestraat op het kanaal doodloopt, ligt er nog een loopbrug op het water. Deze passerelle is de verbindingsweg met de voorpost, die 250meter in oostelijke richting de wacht houdt bij en brugje over de Lieve. Als de viand nadert moeten de mannen van de voorpost alarm slaan en dan via de Loopbrug terugkeren naar de eigen linies. Bij de passerelle staan mannen van de genie klaar om deze op te blazen nadat de voorpost gepasseerd is. Omstreeks 18 uur en 18u30 krijgt men het bericht binnen dat de Duitsers er in geslaagd zijn om het afleidingskanaal over te steken. Dit gebeuren vind plaats in de ondersector van  het Gentse 2^de  Linie Regiment (zuidelijk) en in het zuidelijk gedeelte van de ondersector van het 23^ste Linie.

Dat de Duitsers hier kunnen overkomen is het gevolg van het feit dat de verwittigingposten, ten oosten van het kanaal gelegen op enkele honderden meters, hun taak niet hebben volbracht! Twee pelotons zijn verdwenen! De Duitse militairen stappen simpelweg het kanaal over op de passerelles die voorzien zijn voor de terugtocht van de mannen van de uitkijkposten! Na bij de vernietigde brug van Stoktevijver zit reserve-wachtmeester Dubrulle, hij is waarnemer voor d 2^de groep van het 7^de Artillerie.

Vanuit zijn observatieplaats aanschouwt hij het trieste gebeuren. Rond 18 uur ziet hij Duitsers  nabij de loopbrug, hij meld dit onmiddellijk! De wachtmeester hoort ook, dat de Duitsers met behulp van luidsprekers, de piotten in het Vlaams aanmoedigen om over te lopen en zich over te geven. En inderdaad door zijn verrekijker ziet Dubrulle een aantal Belgische infanteristen, zonder wapens, over de brug rennen!  Gelukkig neemt men vlug de nodige beslissingen!
De bevelhebber van het 2^de Linie vraagt de artillerie om te vuren op Stoktevijver.

Enige minuten later schuifelen de eerste artilleriegranaten al naar hun doel..
De loopbrug wordt vernielt. Te laat! Gedurende verwarring zijn al heel wat Duitsers over de passerelle gelopen en hebben zich ten westen van het Afleidingskanaal verspreidt. De Belgische artillerie beschiet nu met volle kracht de kanaaloever.
De bres kan door de troepen in de sector versterkt met het eskadron wielrijders van de divisie, worden gedicht.
 
De 12^de I.D. plant een tegenaanval.Deze aanval is gepland voor morgenvroeg, bij dageraad.Hij zal uitgevoerd worden door het Eerste Bataljon (I Bat) van het 22^ste Linie.

Het bataljon moet zich tegen 02uur opstellen ten westen van de kasseibaan Ronsele – Oostwinkel.
In de zone van het V Legerkorps heeft de vijand contact nabij Balgerhoek (6^de  I.D.).

In de zone van het Cavaleriekorps zij er contacten met de Duitsers op de overgangspunten van het Leopoldkanaal, tussen de Braekman en Strooibrug( ten noorden van Maldegem) De Duitsers dringen er niet aan.

15-02-2010, 16:52 geschreven door DP

25 mei

De twaalfde infanteriedivisie bezet het afleidingskanaal van de Leie tussen Ronsele en het kanaal Brugge-Gent. Twee regimenten ervan, het 23^ste en 2^de  Linie, liggen langs het afleidingskanaal, het 22^ste Linieregiment bevindt zich in tweede lijn.
De vorige avond is een sterk detachement van de 208^ste Duitse infanteriedivisie erin geslaagd de waterlijn over te steken langs een niet vernielde loopbrug en zijn zo in de ondersector van het 23^ste Linie  geraakt en hebben er een bruggenhoofd van zeshonderd meter breed gevormd.

Bijgestaan door een eskadron van de wielrijders van de divisie en ondersteund door de kanonnen van het 7^de Artillerieregiment, is het Eerste bataljon van het 22^ste Linie gelast de oever langs  Belgisch zijde te zuiveren.De mannen van het 22^ste staan klaar voor de aanval.

Om 4u 10 's morgens barsten de kanonnen los! Twintig minuten later wordt  aanval ingezet.De piotten rukken op in de richting van het kanaal. Majoor Feyerick, een ancien van 14-18,stapt kalm maar vastberaden mee met zijn mannen. De weerstand is hardnekkig. De twee linkercompagnies worden tot staan gebracht, terwijl die van rechts en de Wielrijders vooruitgaan. Rond 09 uur komt men op honderd meter van het kanaal, dit dankzij de   de steun van de T13 tank van de Wielrijders. Hij heeft al meerdere vijandelijke machinegeweren het zwijgen opgelegd. Maar de T 13 wordt geraakt en de drie bedieners ervan zijn gewond . De tank moet zich terugtrekken. De Duitse belager  stelt zich opnieuw agressief op, maar gelukkig komt de kleine gevechtswagen terug! De bemanning  bestaat uit de chauffeur en Luitenant Osselaer, die als kanonnier dienst doet. Hij schiet vlug en richt uitstekend! Zelfs zo goed dat zes zware machinegeweren, het ene na het andere, buiten gevecht worden gesteld.

De twee andere compagnies rukken opnieuw op. Ondertussen valt, langsheen de oever, het Eerste bataljon van het 2^de  Linie, onder het bevel van Majoor Lardinois, op zijn beurt naar het noorden toe aan. Het 4.7mm antitankkanon  van de T 13 vernielt van zijn kant de loopbrug, wat de aanbreng van vijandelijke versterking belet. Weldra steken de Duitsers van het bruggenhoofd ( mannen van het I.R.309) de armen in de lucht, zodat 235 man, onder wie vijf officieren, in Belgische handen vallen.

Deze schitterende actie kost het leven aan achtenveertig Belgische militairen, waarvan vijf officieren. Een van hen is de bevelhebber van het overwinnende bataljon, namelijk Majoor Feyerick hij is dodelijk getroffen  door een granaatscherf.

Getuigenis:

Bij de 4^de  I.D. slaagt het Duitse 192^ste IR (onder bevel van Oberst Wolf) erin het Schipdonkkanaal in de buurt (ten zuiden) van Meigem over te steken.
Dit gebeurt in de ondersector van het 15^de Linie. Hier ondervinden de Duitsers beschamend weinig tegenstand!
Het 15^de Linie stort in elkaar, velen geven zisch over of vluchten weg.
Oudere officieren, anciens van die andere oorlog, zien machteloos toe hoe hun bataljons uit elkaar vallen.

Kapitein Commandant Locks wil met zijn 7^de compagnie nog de tegenaanval inzetten, maar hij wordt samen met luitenant Mutsaers in verdachte omstandigheden neergeschoten.
 

De Duitsers vorderen vlug, het Belgische artillerie vuur komt hier nogal laat opgang.
Ze vormen  een stevig bruggenhoofd en  vallen noordwaarts het 7^e Belgische Linieregiment en zuidwaarts het 11^e  Linieregiment in de rug aan.In de eerste lijn van het 7^e linie worden het 1^ste en 2^e batal­jon letterlijk weggevaagd maar nog voor de tweede lijn worden de Duitsers door de 10^e en 11^e compagnie teruggeslagen.

15-02-2010, 17:14 geschreven door DP

15-02-2010, 17:16 geschreven door DP

18° Linie Regiment

Historisch verslag – van 1939 tot 1941

Tweede Wereldoorlog

Opgedragen ter nagedachtenis van alle gesneuvelden van het 18° Linie Regiment,

Aan de oud-strijders en oudgedienden van dat regiment,

Aan hun bevelhebber Kolonel Stafbrevethouder DUEZ

En als blijvende herinnering aan mijn vader, Albert Van Holderbeke, oud-strijder van het 18° Linie Regiment

Met dank aan iedereen die mij enige informatie en inlichting dien aangaande overgemaakt heeft.

Parijs / Gent , 9 maart 2004 Roland Van Holderbeke

 Adjudant-majoor b.d.

19-02-2010, 00:00 geschreven door DP

INHOUDSOPGAVE 

19-02-2010, 00:00 geschreven door DP

I - WO II – 18° Linie Regiment

Meidagen 1940 – Albertkanaal

Meidagen 1940 : De belevenissen van mijn vader, Albert Van Holderbeke tijdens de eerste twee dagen van de Tweede Wereldoorlog, frontsoldaat aan het Albertkanaal te Vroenhoven.

Tijdens meerdere gesprekken met mijn vader heb ik zijn getuigenis en zicht op de gebeurtenissen bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog genoteerd, tevens aangevuld natuurlijk met zijn eigen belevenissen in die bewuste meidagen. Mijn vader is slechts over de meeste belevenissen beginnen praten na 1970, dus vijfentwintig jaar na het einde van de oorlog.

Over zijn krijgsgevangenschap, zijn latere vlucht naar Frankrijk en zijn gevangen name daar en deportatie naar Duitsland hebben we in onze jeugd bijna nooit iets gehoord, alleen enkele brokstukken. Was de wonde nog te diep ? Hij is slechts veel later en dat beetje bij beetje losgekomen hierover. Dat vormde een apart deel van zijn leven en het is slechts rond de jaren 1985 dat wij, zijn kinderen, zo langzaam een volledig inzicht kregen van zijn beproevingen en belevenissen van 1940 tot 1945, maar dat is een gans ander verhaal.

 Onmiddellijk na de oorlog is mijn vader toegetreden tot de Oud-strijders en is jarenlang (tientallen jaren) secretaris geweest van de lokale afdeling NSB te Waarschoot (tot aan zijn dood op 87 jarige leeftijd in maart 2002). Hij was een zeer gekend en geliefd man in die middens en erbuiten ook ver buiten de gemeentegrenzen. Jaarlijks bezocht hij nog de herdenkingsplechtigheden en nam er aan deel te Vroenhoven, Kortrijk, Nieuwpoort, Gent, aan de Leie, Ronsele, Zelzate enz. om er maar enkele te noemen. Hij was actief lid van de verbroedering van het 18° Linie Regiment, zijn laatste eenheid tot aan zijn overlijden.

Eventjes teruggaan in de tijd.

Albert Van Holderbeke was milicien geweest van de klasse ’35, hij had zijn opleiding en militaire dienst gedaan bij het 9° Linie Regiment, dat gekazerneerd was in het Klein Kasteeltje te Brussel. Als hoofddienst van die eenheid stonden de wachten aan de koninklijke paleizen op het programma, afgewisseld met infanterie en schietoefeningen oefeningen en kampperiodes, deze meestal in Leopoldsburg.

Alvorens tot de reconstructie van de Meidagen 1940 over te gaan, eerst enkele algemene inlichtingen

over de toestand van bepaalde eenheden van het Belgisch Leger in die periode.

Enkele inlichtingen en bedenkingen genoteerd door Kolonel Stafbrevethouder DUEZ,

Commandant van het 18° Linie Regiment over de mobilisatie en het uitbreken van de oorlog.

Uit de persoonlijke archieven van mijn vader. De teksten die volgen stammen van juni 1946 tot juli 1947 en zijn bijna integraal overgenomen, enkel aangepast aan de nieuwe spelling, hier en daar echter in de oorspronkelijke staat gelaten om de sfeer van die tijd te kunnen behouden.

Cursief gedrukte teksten zijn bijkomende persoonlijke opmerkingen. .../... betekent een sprong in de tekst.

De mobilisatie

Bij de mobilisatie moest het 9° Linie Regiment de volgende eenheden vormen : Het 9°, het 18°, 39° en 59°.

Zegge en schrijve 13 bataljons, waarvan twee klein-geschutsbataljons, bovendien twee divisiepelotons kanonnen van 47en, ten slotte nog speciale vestingseenheden (de zogenaamde mitrailleurscompagnies).

De ervaring van 1914 had aangetoond dat de ontdubbeling van een actieve eenheid naar twee gelijkwaardige eenheden veel moeilijkheden meebracht.

In 1939 werd besloten dat er uit ieder actief regiment vier gelijkvormige regimenten moest spruiten, aangevuld met nog een reeks speciale eenheden. Dit kon slechts gepaard gaan met een zeer lange voorbereidingsperiode om enig nut te hebben.

Het 9° Linie dat onder andere het 18° Linie moest vormen, moest dit doen met de lichtingen van de Klassen 1935, 34, 33 en 32 (mobiliteitsreserve). Het kader zou voor de helft uit officieren en onderofficieren van het actieve kader bestaan.

Op 25.08.1939 werd fase A (mobilisatie van de reserve van het 9° Linie) bevolen tegen de 26° en al op 31 augustus de fase B (mobilisatie van het 18° Linie) tegen 1 september.

Het centrum van de mobilisatie-kantonnementen van het 18° Linie lag te Ganshoren, al het toebehorende tuig (boedels, kleren, uitrusting, wapens, gerij) was te Zellik “gestald en geborgen”.

De mobilisatietermijnen omvatten slechts DRIE dagen, t.t.z. dat de 17 compagnies van het 18° Linie Regiment in die zeer korte tijdspanne dienden bijeengebracht, uitgerust en van kaders voorzien te worden.

19-02-2010, 00:00 geschreven door DP

Afgezien van het te Zellik opgeslagen materieel moest de eenheid nog paarden, auto’s, vrachtwagens, moto’s en rijwielen ter aanvulling ontvangen.

De paarden en de vrachtwagens door de commissies geleverd voldeden op verre na niet aan de gestelde vereisten :

-          onder de paarden waren er ultra lichte akkerpaarden

-          onder de vrachtwagens waren er waarlijk al te ouderwetse : meer dan de helft ervan dagtekenden uit de jaren 1925 tot 1933. Dat was geen tuig om te velde te trekken.

Dank zij de bedrijvigheid en de toewijding van het personeel, evenals trouwens de lange zonnige dagen, was het regiment vanaf ‘s middags 3 september paraat.

Het bestond uit :

-          Ongeveer 3500 man (kader en troep samen)

De bewapening begreep onder meer :

-          48 zware Maxim-mitrailleuses

-          108 mitrailleurgeweren

-          81 granaatwerpers

-          12 kanonnen 47

-          8 mortieren

De paardenvoertuigen :

-          90 wagens en 176 paarden

De motorvoertuigen :

-          46 vrachtauto’s

-          2 personenauto’s

Bovendien waren er 300 rijwielen, 7 sidecars en 21 motorwielen.

Kol SBH DUEZ schrijft verder : “onze inrichting en de voorbereiding waren tot het uiterste gedreven” wie zou het hen nu nog kunnen nadoen of wagen het te doen, in amper DRIE dagen ?

Verder schrijft hij (uittreksels) :

“Ons leger was beter uitgerust dan in 1914, maar behoudens het kanon 47 was de bewapening en de uitrusting onzer infanterie verouderd; onze vliegtuigmiddelen waren niet aangepast. We hadden geen modern wapen tegen vliegtuigen. Ons doelmatigst wapen was de Duitse mitrailleuse Maxim, oorlogsbuit uit 1914-1918.”

“Al onze gevechtswagens waren nog paardengerij.”

“De mobiliteit van de infanterie was nog altijd die van 1918.”

“Massieve getalsterkte in de compagnies”

“Onveranderde uitrusting van de onveranderde infanterist, en de last die hij draagt, weegt steeds circa 34 kg, hoewel er in de gelederen een aanzienlijk gedeelte manschappen van kleine gestalte te vinden is”

De kolonel vervolgt :

Het hoeft geen betoog dat alles niet kon worden gedaan tot in de puntjes op drie dagen, duur van de mobilisatietermijn. Ook werden de volgende dagen benut om de inrichting van de eenheden volledig bij te werken.

De commandant van de Divisie was haastig zijn grote eenheid marsvaardig te zien.  Enkele dagen later, op een prachtige dag legt het regiment met de overige regimenten van de divisie zijn eerste mars af, langs de Willebroekse vaart tot aan de toegangen van Vilvoorde.

De volgende zondag geeft het regiment te Ganshoren zijn eerste feest.

Op 11 september echter verlaat het regiment zijn mobilisatiekantonnement met bestemming Brussel, waar het de infanteriekazerne betrekt. De eenheden houden oefeningen, sommigen gaan naar de schietbaan.

Deze wederaanpassingsperiode is van korte duur: vanaf 18 september wordt het regiment op de stelling Koningshooikt – Waver ingezet.

Het is het begin van de “mars naar het Oosten”. Het moreel is zeer goed.

19-02-2010, 00:00 geschreven door DP

Op de stelling Koningshooikt – Waver

Terwijl het regiment te Brussel legerde, hadden de bataljons- en regimentsstaven opdracht ontvangen binnen de stelling K – W over te gaan tot verkenningen van de ondersector Leuven. De buitenrand van de stelling was afgebakend door de spoorweg en liep van het rangeerstation in het Noorden, tot het kasteel van Heverlee, ten Zuiden. Het 1° en het 3° bataljon lagen in eerste lijn, terwijl het 2° bataljon den tweeden echelon ten Oosten van Leuven moest bezetten.

.../...

Het regiment vatte dus vastberaden de arbeid aan ten einde zo spoedig mogelijk gereed te zijn. .../...

De aangewende inspanningen werden van hogerhand naar waarde geschat. De werken vorderden. Weldra werd de leiding ervan opgenomen door de commandant van de infanterie der divisie, en de korpscommandanten van het 2° karabiniersregiment en het 18° Linieregiment werden gelast de bezettingen te verkennen, vervolgens de werken op de stelling Koningshooikt en Tildonk in te richten.

Zeer belangrijke werken waren ondernomen in die stelling, ondermeer een tankafweerdijk vlak tegenover Haacht. Van Keerbergen tot Tildonk waren talrijke schuilplaatsen in opbouw. Een hulptroepenregiment, een compagnie der Genie, opgeëiste burgerarbeidskrachten waren aan het werk. Het is een laag land. De aarde is met water verzadigd en leent zich geenszins tot bewerking. De streek is feitelijk zeer weinig geschikt voor militaire operaties. Ze dekt echter tegelijkertijd Leuven en Mechelen en de aanzienlijke moeite die eraan werd besteed, bewijst hoe groot belang het commando aan de lijn K – W hechtte.

Het welslagen van de Duitse aanval op Polen bleek dag tot dag stelliger : meteen nam het gevaar voor ons in gelijke mate toe. Ook baarde het geen grote verrassing toen wij vernamen dat de divisie weldra meer oostwaarts zou worden gebracht. Na onverdroten gewerkt te hebben aan het weerbaar maken van een stelling tot verdediging waarvan men zich geroepen meent, is het teleurstellend de positie te verlaten om elders te gaan. Toch trekken we oostwaarts. Allen voelen het aan dat het beter is de strijd aan te binden op de grenzen dan wel binnen in het land.

In twee nachtelijke etappen verplaatst de divisie zich van Leuven naar het Albertkanaal. Het regiment kantonneert te Scherpenheuvel en ’s anderendaags vertoeft het in de omgeving van Tessenderloo.

Bij goed weer afgelegde marsen, doch niettemin afmattend wegens de slechte toestand van de steenwegvlakken op ’t einde der etappen.

Vergeten we hier vooral niet dat onze Infanterie toen nog Infanterie te voet was!

Aan het Albertkanaal te Kwaadmechelen

Kolonel SBH DUEZ vervolgt :

De aankomst aan het Albertkanaal was een gebeurtenis : allen waren nieuwsgierig die veelbesproken vaart te zien, welke als hindernis tegen een eventuele aanval moest dienen.

Tot hier het eerste deel.

19-02-2010, 00:00 geschreven door DP