Even
liet ik je vingers los
betoverd
door je zilveren lach
de
glans van je ivoren lichaam
Schaamteloos
rekte je je uit
verleidelijk,
zoals je blik
die
leek te fluisteren :
Ben
ik niet mooi, o man
O
ja, eindeloos mooi was je
mooi
als de dageraad
die
naakt voortsnelt
over
ongerepte sneeuw
Je
deed mijn bloed ruisen
als
de branding in de storm
de prangende hitte van passie
Toen
verstrengelden
onze lichamen zich
worstelden
teder
in
een lawine van zoetheid
Mijn
lippen zoenden koortsig
elk
plekje van je huid
mijn
tong maakte je dol
gek
van pure hartstocht
tot
je uiteindelijk smachtte
in
een hoogtepunt van extase
Met
je ogen lokte je
Weerstand
was zinloos
Hijgend
reeg ik
je
hitsig lijf
nat
van geilheid
aan
mijn kloppende speer Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=5igNue4PLDI
|
