Water, heldere spiegel
op bleke bergen
koud sterrenlicht
Eeuwig maagdelijk water
zacht ruisend verhaal
tekende zijn verre weg
in onmetelijke rust

En ik zag de glans
van je schreden
de wonderlijke gloed
van de blauwe maan
op je stil gelaat
de schaduw
van je tere silhouet
dansend in het zilver
van de fluisterende stroom

Nu vraag ik me af
waar je heen ging
o vrouw zo lieflijk

Ooit koesterden wij
dezelfde droom
jouw hart
en het mijne
over het beloofde land
de nachtbloem van geluk...