Het leven spint
haar broze draden
over de paden
van de mensenkinderen...
*
En ja, er is zoveel pijn
Onnoemelijke pijn
Ogen vol stil verdriet
Eenzame dromen
Verlies van vertrouwde gezichten
Gebroken harten...
* Maar in de kristallen sluiers
van het levende water
glinstert toch hoop...
*
En over de groene heuvels
van het zomerland
danst de schoonheid
fluistert de zuiderbries :
*
Vergeet de geur niet van de bloemen die het leven je schenkt...
*
Vergeet de liefde niet die bloeit in zoveel harten
en nooit zal vergaan...
|