Ik zag haar in een glimp,

een eenzame zonnepriem

door het dikke wolkengrijs,

een waaier van regenbogen

Nooit verscheen zij weer

in de spiegel van mijn ogen

Maar haar beeld volgde mij

Zij bleef leven in mijn sprookjes,

de illusie van mijn betogen

*

Ik noemde haar : zo mooi,
een jasmijn in de nacht
of een wonderlijk lied
dat het hart verovert
Ik noemde haar : eeuwig verlangen
Ik noemde haar : verdroomde meren
Ik noemde haar : schoonheid
achter een sluier die mij betovert
Ik noemde haar : geef me je hand
zodat mijn ziel kan zingen
Ik noemde haar : mijn oase,
het tedere huis van mijn wanen,
de essentie van alle dingen
Ik noemde haar : vergeet-mij-nietje,
blanke bloem vol regentranen,
ik zal je nooit vergeten...