Doodslag ...


Neen. Niet ik, maar zij.
De overmoedigen, de roekelozen.
Ik ben geen moordenaar. Zij zijn zelfmoordterroristen.

Ik sluit me op. Zonder me af van de hitte en het licht.
Zij dringen binnen. Door een open venster.Op een voorzichtige kier.
Brommen de stilte stuk in vliegende cirkels. Opdringerig, uitdagend.

Ik kan niet rusten, vooraleer de rust is terug gekeerd.
Ze trekken lussen rond m'n hoofd. Verjagen m'n gedachten.
Halen primitieve driften uit hun slaap.

Mijn wraak is zoet, m'n wapen zacht. Een vaatdoek. Klaar voor de was.
Ze voelen de spanning. Trekken zich tactisch terug.
De vijand is geslepen. Waar zitten ze verscholen?

Ik verlaat m'n stellingen. Maar mobiliseer m'n aandacht.
Straks vermorzel ik ze. Met behendige kracht.
O, vermetele vlieg. Jij, ééndagskind. Waarom maak jij van mij een moordenaar?