Nog een laatste maal vader
mijn allerstoffelijkste groet
en tastbaar, nog zo tastbaar
voel ik je koude handen
geen harteklop in 't gemoed

daar in alle beslotenheid 
heb ik mijn pantser afgescheurd
tot het kleurloos bloeden begon
ik had geen druppel rood meer
slechts wit en zwart, veel zwart

--------

26-05-2005 om 08:25 geschreven door Verdano  

*

zal ik weer traag mijn stappen plaatsen
voet voor voet in een lange stoet
met de geur van wierook in mijn mond
mijn droeve ogen  naar de grond
gericht en warhoofdig het gemoed

mijn dag begon reeds
met een zwaar vermoeden
mijn zinnen klonken 
in de ochtend reeds zo droef

---------- 

25-05-2005 om 15:17 geschreven door Verdano  

Wat is chaos?
niets meer
dan een steen in een vijver
niets meer
dan een lang gerekt ogenblik
van verstoring
(of gods verstrooiing?)

wij zijn toch sterrestof?

mijn eerste levensvonk
greep ooit het licht
toen duisternis nog
het heelal verborg
en elke overstap
van dood naar leven
heeft mij besef gegeven
dar er geen dood
is, slechts zielenood
mijn vader is dood
zo gaat het leven
en ik blijf achter
met een zekere chaos

***

25-05-2005 om 14:56 geschreven door Verdano  

*

er is geen chaos
enkel regelmaat en tijd
een tijd om over na te denken
en geen eeuwigheid

want zeg nu zelf
de dag wordt opgesplitst in uren
de nacht in dromen en het wakker worden
en tijdloos kan ik niet verbeelden

ik ken slechts regelmaat en tijd
en zo word ik honderd jaren
oud en blijven lange haren
zwart als ebbenhout
slechts mijn baard is grijs
het zweet is zout

de chaos is aan deze zijde
verbonden aan verstoorde tijd
en dus illusie in het ongerijmde

------------------------

25-05-2005 om 12:37 geschreven door Verdano  

*

vandaag stap ik een jaagpad af
langs de kant van een kanaal
een graafwerk vol water
een vaartuigweg, een trage weg
met stroming aan de sluizen

vroeger trokken zware paarden
langs het veelbejaagde pad
de boot vooruit, nu zijn ze
in een motor opgesloten

nu jagen er enkel fietsers
de vissers schrik op 't lijf
het belgerinkel stoort me
als ik weer het jaagpad
moet verlaten

dan voel ik me landerig
aan de waterkant
want mijn zinnen dobberen
op het water

--------

25-05-2005 om 08:48 geschreven door Verdano  

dag hond
je smakt weet je
je krabt en strekt je luie lijf
en blikt wat schuin naar boven
je krulstaart kwispelt met een vraagteken
je tong hangt even halfuit je bek
je neus is vochtig en je schudt je kop

stilaan begin ik je taal te verstaan
want je nodigt uit
je wil gewoon buiten

----

24-05-2005 om 09:11 geschreven door Verdano  

23-05-2005 om 22:17 geschreven door Verdano  

Een gedicht is nooit af, het is spelen met woorden en het spel is nooit voleindig. Dit is nu al de derde versie.
*
Onweernachtig
 

hij heeft het witte laken
van zich afgescheurd
de hoektandzinnen
aangescherpt

zijn woede heeft zich sterk gemaakt
en grauwt met woordenloze kreten

als een schilderling
beperkt hij kleuren
een witte ondergrond
met rood en zwart
en soms het zilver
weet hij onweernachten
weer te geven

zijn felheid hoeft
geen overdaad

slechts bliksem
aan de houten
boorden

---

23-05-2005 om 10:43 geschreven door Verdano  

23-05-2005 om 09:19 geschreven door Verdano  

23-05-2005 om 08:49 geschreven door Verdano  

*

ik zag de dood bedrogen
de rood omrande ogen open
de adem stokte in de keel

het leek wel op kerstmis
er waren knipperlichtjes
en bedrading en
gelouterde aanwezigheid
ik werd er zo klinisch van

verdomme
hij heeft weer mijn wrevel opgewekt
om hetgeen hij was
zijn stilte die nu overheerst
hij is zo ... machinaal vandaag
en ongestemd en vaag
leeft hij nog

?

---

22-05-2005 om 09:46 geschreven door Verdano  

*


Attenhoven
het oude kerkje
uitgebeden

waar arduinen nog kunnen
bloeien in overvolle grond

en sommige stenen
hebben scherpe letters
en nog een datum
ze houden de aandacht gaande

Sonia Nijs vierde er haar verjaardag
de kerk was vol
zij was de priesteres
en haar kruisweg
zij sierde de muren
de tafels met haar overdaad

vandaag heb ik zeepbellen
de lucht in vervoering
zien spelen
met de adem
van een meisjeskind
ze speelde


---

21-05-2005 om 23:39 geschreven door Verdano  

Donderdag in Purmerend geweest, en daar heb ik het stof doen wegkruipen in de hoeken. En ik ben tot het besef gekomen dat ik gebruik maak van een volledig arsenaal aan woorden, dus waarschijnlijk ben ik een volgeling van de "maximalistische stroming" die vandaag hoogtij viert.


ik sprak er de woorden
uit mijn achterland
de vlaamse kant
traag en zelfzeker
ik fluisterde de hoeken
droog tot stof

recensies van de dag zelf kan je vinden op:


http://www.dichterskring-waterland.nl/

http://forums.ncrv.nl/dichttalent/viewtopic.php?t=527

21-05-2005 om 23:19 geschreven door Verdano  

vandaag heb ik zeepbellen
de lucht in vervoering
zien spelen
met de adem van een kind

21-05-2005 om 21:15 geschreven door Verdano  

*


ik zag de velden voorbij
het watervlak wat grijs
de lucht soms blauwer wit
en dichterbij vervagen

de windmolens draaiden
het hoofd naar het westen
ze wentelden met wieken
zo energiek en zelfgenoegzaam

de waterlopen dreven er
boven het vlakke land
de dijken slapen er
aan de oeverkant

ik werd er ééntonig
mijn stem wat vager
en mijn ogen zochten
de slaap, want de nacht
was overvol

----

21-05-2005 om 10:42 geschreven door Verdano  

ik heb een wagenwiel
te snel gezien en wentelen
het kraaide als een kind
toen het achteloos
door de bochten scheurde

het liet er zwarte sporen na
die maandenlang het asfalt
nog donkerder zullen kleuren

ik heb de volle glans gezien
een meisje er zien treuren

het gefluister in de achtergrond
werd in een hoek bedrukt
zelfs de wolken weenden

---

20-05-2005 om 22:46 geschreven door Verdano  

*

vandaag heb ik
nog geen letters
in een lege zin gezet

dus neem ik
een alfabet
in ogenschouw
om erop te liggen
broeden

ben ei zo na begonnen
met lukrake zinnebeelden

het ei zo na werd uitgebroed
maar toch heb ik geen zin

---

20-05-2005 om 22:19 geschreven door Verdano  

*
laat engelen maar
het halve wezen
van de mensheid
zijn

de andere kant is
duivelsgroot en
in 't hart een beest
gebleven

want we grauwen
soms als leeuwen
even hartsgrondig
naar de meeuwen
in het park

ze drijven daar
zo troosteloos
op bodemloze plassen
rond

---

19-05-2005 om 12:23 geschreven door Verdano  

*

mijn hart is aan werelden gebonden
met het roodbloeden 
en blauwe ademtochten

mijn ziel is aan mij verbonden
met onuitspreekbare woorden
misschien in kindertaal
en enkel kelige klanken

als mijn wanhoop soms te groot is
zijn gewone woorden niet genoeg
dan graaf ik soms

in prenataal gedachtengoed
en scheurt mijn ziel zich los.

dan merk ik dat er bloed wordt opgehoest
en mijn adem weeral stokt

***

19-05-2005 om 09:59 geschreven door Verdano  

mijn vandaag
heb ik geordend
en in getijden opgedeeld
vanavond komt de vloed
zo om een uur of acht
dan spring ik op het podium
ontmoet een mensenzee

dan spreek ik woorden
uit mijn achterland
de vlaamse kant
traag en zelfzeker
 en fluister ik de hoeken
droog tot stof

*

19-05-2005 om 09:07 geschreven door Verdano