*

vandaag heb ik
nog geen letters
in een lege zin gezet

dus neem ik
een alfabet
in ogenschouw
om erop te liggen
broeden

ben ei zo na begonnen
met lukrake zinnebeelden

het ei zo na werd uitgebroed
maar toch heb ik geen zin

---

20-05-2005 om 22:19 geschreven door Verdano  

*
laat engelen maar
het halve wezen
van de mensheid
zijn

de andere kant is
duivelsgroot en
in 't hart een beest
gebleven

want we grauwen
soms als leeuwen
even hartsgrondig
naar de meeuwen
in het park

ze drijven daar
zo troosteloos
op bodemloze plassen
rond

---

19-05-2005 om 12:23 geschreven door Verdano  

*

mijn hart is aan werelden gebonden
met het roodbloeden 
en blauwe ademtochten

mijn ziel is aan mij verbonden
met onuitspreekbare woorden
misschien in kindertaal
en enkel kelige klanken

als mijn wanhoop soms te groot is
zijn gewone woorden niet genoeg
dan graaf ik soms

in prenataal gedachtengoed
en scheurt mijn ziel zich los.

dan merk ik dat er bloed wordt opgehoest
en mijn adem weeral stokt

***

19-05-2005 om 09:59 geschreven door Verdano  

mijn vandaag
heb ik geordend
en in getijden opgedeeld
vanavond komt de vloed
zo om een uur of acht
dan spring ik op het podium
ontmoet een mensenzee

dan spreek ik woorden
uit mijn achterland
de vlaamse kant
traag en zelfzeker
 en fluister ik de hoeken
droog tot stof

*

19-05-2005 om 09:07 geschreven door Verdano  

Jouw wereld is de mijne niet
en ik heb moeite
met mijn verbeelding
kan je voor mij
de grenzen wat verleggen?

 Als ik heel persoonlijk
(en intiem) mag zijn
dan zie ik een talentvol iemand
die zich wentelt in grote woorden
om een weinig kritisch publiek te behagen
en hoe ik je dat moet duidelijk maken,
daarvoor is één blad niet genoeg. 

Een goedkoop publiek
is heel eenvoudig
het zoekt herkenning van eigen woorden
Zij menen dat als je het onmiddellijk begrijpt
en op jezelf kan toepassen
dat het goed is.

Poëzie moet verwonderen,
een reactie oproepen
van "zo heb ik het nog niet bekenen"
dichters liegen immers de waarheid. 

Waar bleef de maan met haar zilver lach
terwijl de zon met bloed je horizon kleurde
Je was de hinde alsof er nooit iets gebeurde
totdat de ezel stierf.

Zie je wel, je hebt poëzie,
maar het ligt nog verborgen
voorbij je zelf gestelde
grenzen

***

18-05-2005 om 11:58 geschreven door Verdano  

Jazz & Poetry
19-05-2005 -20.30 uur
café d'Hooghe Ghast, Achter de Kerk 1 (Kaasmarkt)
Purmerend

Donderdag 19 mei zullen ook onze zuiderburen

Vlinderman en Verdano

komen om voor te dragen.
ze doen dan hun "gedichten-dialoog "
V&V dichter versus dichter!

tot ziens in de hooghe ghast?

18-05-2005 om 09:33 geschreven door Verdano  

*

soms heb ik behoefte
om muren te vervloeken
want de echo is dan
echt heel ongewoon.

---

17-05-2005 om 17:47 geschreven door Verdano  

*

Mijn dag is maar een halve wenteling
en de zomernacht nooit meer duister
dan kunstmatig licht

slechts een hond jaagt in de schemering
ik vaag dan het zand bijeen
dat vandaag is blijven liggen

---

17-05-2005 om 13:26 geschreven door Verdano  

*

hij schrijft flinders
in zijn woordenboek
om hun gefladder aan te tonen
ze kriebelen in zijn buik al maanden lang
vanaf de dag dat hij haar lief bekoorde
en haar glimlach vangen mocht
ze heeft zo'n mooie dagpauwogen

---

17-05-2005 om 11:24 geschreven door Verdano  

*

je schrijft hier geen woord
dat niet wordt losgeslagen
de zin verlaat het soms

elke morgen gaat de storm wel liggen
en kan de deur gesloten worden
de bomen staan er nog
zonder blad

ze hebben geen mond meer om af te dekken
het takkeklauwen scheurt te hard

---

17-05-2005 om 09:06 geschreven door Verdano  

*

vandaag krijg ik geen fatsoenlijk woord gedicht
de zin ontgaat mij en het bedenken is vederlicht

ik ben nog dronken van mijn nacht respijt
en mijn geremde dromen dringen nog altijd

men vertelde mij dat ik ze zou vergeten
van zodra mijn ogen open gaan
maar niets is minder waar
ik droom met open ogen

misschien schrijf ik zo
wel een gedicht
---

17-05-2005 om 08:53 geschreven door Verdano  

de ochtend heeft
het water laten breken
dus laat me maar
de zon bespreken
en het zand
uit mijn ogen wrijven
ik wou hier toch
niet voor eeuwig
blijven

mijn laatste dagen dragen
spijt met hopen
zoveel ongedane zaken
die roepen om vervulling
maar de tijd ontbreekt
een dag is maar
een halve wenteling
de nacht verschuilt zich
achter de horizon

dit is dus geen woord gedicht
dit is slechts dwalen
in het ochtendlicht

---

17-05-2005 om 08:40 geschreven door Verdano  

oOo

zijn schaduw hapert aan een tak
en nog amper kleeft het licht
aan de lengte van zijn dagen
zijn neergang blijft met vragen
de ogen met een troebel zicht

de schaduw groeit het laatste uur
tot hij geheel is opgelost
en het gloeiend rode vuur
het hemeleinde zachtjes lost

de ondergang wordt paars gekleurd
wat hem nog rest wordt toch verbeurd
verklaard voor eeuwig weg
dat is alles wat ik erover zeg
het oordeel is voor gene zijde

***

16-05-2005 om 13:27 geschreven door Verdano  

*

Mijn eerste zinnen
schreef ik ooit in spijkerschrift
op natte klei die hard werd
in de dageraad

ik telde graag
de bussels graan
de schapen en de balen wol
de tichels voor de huizen

ik schreef toen
streng en kerf na kerf
de trage dagen van de zon
het wassen van het water

ook beschreef ik
sierlijk avondrood
je lieve lusten toe
de hitte van mijn oven
in mijn laatste lied
op grijze klei

toen ik nog god was
en aanraakbaar

------

16-05-2005 om 11:20 geschreven door Verdano  

*

nog voel ik je laatste haverklap
het dichtslaan van de inkomdeur
het breken van je porseleinen
winkelwaar, de kristallen glazen

zelf zocht ik woedewoorden op
ze staan op punt om uit te barsten

mijn stem kraakt als een donderwolk
ze galmt door volle zalen

het stof kruipt in de hoeken weg
en tracht zich doof te houden

ik grauw de wolf, de grote beer
de draak om vuur te spuwen
de tijgerklauw, de leeuwenmaan
de moeder van de oorlog
zij is nu mijn vulkaan

woedend
braak ik wat geen woorden zijn
ik laat je trommelvliezen scheuren
en schroei daarna je oren dicht

---

15-05-2005 om 09:42 geschreven door Verdano  

*

zij woont in een appartementje
achter een dijk van een zee
de duinen zijn er wel versteend
en het gras is kortgenknipt
verdeeld in rechte vlakken
de stranden liggen er
verlaten bij

in de dagen van de zomer
komt de vloed vanuit
die stenen duinen
en ook vanop het land
ze blijft dan bruinen
op de vlakten
tuusen het schuim
en dode kwallen
op het zand

---

15-05-2005 om 07:50 geschreven door Verdano  

zij leest mijn dichtgeschreven zinnen
waarmee ik me soms heb klem geplet
vooral als ik weeral diep van binnen
teveel mezelf in de kijker heb gezet

zij krast dan ongenadig met een mes
haar strenge woorden in mijn lege bord
zodat ik opschrik en verbaasd de les
ter harte neem, terug nuchter wordt

en ik die dacht dat mooie woorden
overdadig en met klatergoud versierd
toch wat langer blijven hangen

maar,
 blijkbaar zijn ze te gewichtig
en is mijn potlood veel te zwart
en de grond waarop ze vallen
veel te zompig en te nat

---

14-05-2005 om 09:49 geschreven door Verdano  

13-05-2005 om 10:03 geschreven door Verdano  

13-05-2005 om 09:17 geschreven door Verdano  

13-05-2005 om 09:07 geschreven door Verdano