*
ach, geen weemoed denkt ooit terug aan te korte dagen, de voeten in afgedragen wollen sokken waarin de blote tenen gaapten woelden en de kou geniepig voelden
we stampten daarbij op de grond totdat die week en zacht werd als een opgezwollen lijk bleek dat er plassen groeiden in het slijk
we wachtten toen op zondagen met een weke buik in te lange rijen
---
15-06-2005 om 13:15
geschreven door Verdano
|