na de regendans


en toen
haalde hij de regenbuit
binnen liet hij het water
tot op de huid komen

want weerlichten deren hem niet
hij droomt nu naakt de straten
schaamteloos bloot

het gras verbleekt doodgeel
de eikenblaren wit gespikkeld
en met een wijngaardblad
werd zijn voorhoofd
heel ingewikkeld

---

25-06-2005 om 10:16 geschreven door Verdano  

die ijle wolken wenken weer
naar een glorierijke morgen

ik dicht ook witte gaten toe
met eenzaats woorden

er is wel groen gras
buiten mijn blikveld
en te korte schaduw
het is immers middag

vandaag heb ik dan toch
zeepbellen de lucht in
vervoering zien spelen
zij voeren hemelwaarts

24-06-2005 om 13:31 geschreven door Verdano  

*

---
Fotodichter(es)

24-06-2005 om 12:05 geschreven door Verdano  

hij woont bij helse tijden
in een droomloos hoofd
daarmee zwaait hij heen 
en weer om de hitte
van de dag te blazen

24-06-2005 om 11:08 geschreven door Verdano  

23-06-2005 om 09:33 geschreven door Verdano  

*

hij schreef op bladerdeeg
zijn krullen en het tafelkleed
werd wit gebloemd,
de plooien glad gerold

daarna heeft hij met eiergeel
de letters bruin gebakken
zijn oven slikte even
de hitte door

de geuren aaien
nu zijn neus
en zijn zinnen
worden heel krokant
als halve maantjes
die nog boter lusten

---

23-06-2005 om 08:59 geschreven door Verdano  

de Vlinderman

heel luchtledig zweeft hij
over kalme waterlanden
achter waterjuffers aan
met mooie pauwenogen

bij elke zwenking
keert la Libelle anders
stomweg weg
ze speelt met hem
een zig zag lang

en even vluchtig leunt hij
 tegen glazen vensters aan
tijdens lange zomerdagen 
blaast  de wind hem
gevleugeld op weg

tot het vurig leven
hem verschroeit
want buiten dat
is er immers niets
dat zijn vlucht zo boeit

---

23-06-2005 om 08:54 geschreven door Verdano  

*

hij schreef op bladerdeeg
zijn krullen en het tafelkleed
werd wit gebloemd, de hoeken 
strak getrokken

daarna heeft hij met eiergeel
de kleuren bruin gebakken
zijn oven slikte even
de hitte door

de kleuren en de geuren glanzen
nu, zijn zinnen werden heel krokant
als halve maantjes die nog boter
lusten

---

21-06-2005 om 12:15 geschreven door Verdano  

*

af en toe tracht ik staande woorden 
voor te dragen, zo heel afstandelijk
laat ik enkel medeklinkers sterven
één voor één wek ik ze daarna op

heel weids strijk ik dan duinen glad
ringloos en met gespreide vingers 

mijn stem galmt niet luchtledig
onderaards is de grondtoon
immers zacht gebleven
hij hapert af en toe

---

21-06-2005 om 10:50 geschreven door Verdano  

de absolute waarheid is
dat wij geheel tweedelig zijn 
en alles beter weten dan

eenderwelk gehavend blad
zelfs als het ooit te lang
in plassen water heeft gelegen
want de nerven worden
daardoor veel te zwart

---

Wij laten ook het hoofd niet
zo zwaarmoedig hangen
aan wat tuinfragmenten in
een waterkleurenboek

want het klimrek is er
wel wat zwaar beladen
en vier armen zijn ons
veel te kort

---

Wij breken hier het podium af
we zagen alle stijve planken door
we houden zelfs geen zagemeel
in houten handen over
we blazen toch het stof terug
naar binnen, we roepen het in koor

wij smijten hier met onbehouwen
zinnen, een wolk van rotsig puin
zodat het bier hier bloedig 
kan gaan vloeien en je keel
niet meer zo droog zal klinken
als de lege glazen op de toog

---

19-06-2005 om 19:25 geschreven door Verdano  

*

zo luchtledig zweeft hij
over kalme waterlanden
achter een libelle aan

bij elke zwenking keert zij
anders stomweg weg 
ze speelt met hem
een zig zag lang

en even vluchtig kleeft hij
aan de kalme randen
van te lange zomerdagen

tot het vurig leven 
hem verschroeit
want buiten dat
is er immers niets
dat zijn vlucht
zo boeit

---

19-06-2005 om 14:11 geschreven door Verdano  

*

hij houdt niet van
doorweekte zinnen
en vocht teveel
met kranslagaders
rond zijn hart

oud hout klopt
daarentegen beter
want het heeft het
minnen nooit verkracht

het kraakt wel eens
weemoedig hard

---

18-06-2005 om 16:55 geschreven door Verdano  

18-06-2005 om 13:08 geschreven door Verdano  

18-06-2005 om 12:42 geschreven door Verdano  

*

hij is schenker van een bloedvol leven
en dramatiek in een zinvolle betekenis
hij is de rode offersteen die nazindert
na een bloedig treffen in het volle licht

stroperig is het rood bloed dat vloeit
en hard zijn de tranen die verstenen
maar alles wordt zwart in de rook
van te felle vuren, na het avondrood

---

18-06-2005 om 11:08 geschreven door Verdano  

17-06-2005 om 10:59 geschreven door Verdano  

een stentorstem sterft niet
luchtledig, de grondtoon is 
ook onderaards gedreven
want droevig diep wordt
soms de mond gesloten

de zware klanken drijven
immers op gevoel omhoog
tot de schouders schokken
en de adem stokt in nood

---

16-06-2005 om 20:31 geschreven door Verdano  

16-06-2005 om 08:34 geschreven door Verdano  

*

ach,
geen weemoed denkt ooit terug
aan te korte dagen, de voeten
in afgedragen wollen sokken
waarin de blote tenen gaapten
woelden en de kou geniepig 
voelden

we stampten daarbij op de grond
totdat die week en zacht werd
als een opgezwollen lijk
bleek dat er plassen groeiden
in het slijk

we wachtten toen op zondagen
met een weke buik in te lange rijen

---

15-06-2005 om 13:15 geschreven door Verdano  

15-06-2005 om 11:54 geschreven door Verdano