De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
23-03-2015
Tussendoor in 't Café
Op den toog bij Bertie lag de krant HBVL die ik vanmiddag even diagonaal doornam. Achter een lekker blond Barbaartje, dat smaakte naar met honing gezoete alcohol. Maar ik was al vlug ontnuchterd. Luister maar hoe dat kwam.
'Het Limburggevoel'. Dat was vandaag de titel van een reportage in Het Belang van Limburg.
HBVL maakte vandaag een schandalige beurt bij de aankondiging van de reportage over het Limburggevoel. Daar stond toch een afbeelding van een bruin madam met kroeshaar die uitheemse grimassen aan het trekken was!
Een foto die je doet schrikken, want als Vlaamse Limburger verwacht je eerder een afbeelding zoals hiernaast te zien is. Die Vlaamse blonde geeft je pas een écht Limburggevoel. Niet een brousse-geval dat je met een vreemde blik staat aan te staren. Nu, het mens deed haar best om te glimlachen, maar dat was geen glimlach van bij ons.
Cafebazin Bertie had gelijk: Het Belang van Limburg is een kermisgazetje. Een prullekrantje dat zich in alle bochten wringt om onze vreemde naasten in de kijker en voor het voetlicht te plaatsen. Diversiteit en multiculturaliteit zijn de toverwoorden van de krant. Ze goochelen er dagelijks mee...
In september 2012 pakte de Antwerpse politie 250 moslimjongeren op die in Borgerhout relschopten tegen de anti-islamfilm 'Innocence of Muslims'. De jongeren werden opgehitst door Sharia4Belgium-kopstukken. Eén voor één werden ze geïdentificeerd en er werd een lijst van gemaakt. Nu blijkt dat er 70 van hen vertrokken zijn naar het Syriëfront.
Bart De Wever over de lijst: "Dat overzicht leest als de passagierslijst van de Syrië-expres"... "De leden van Sharia4Belgium werden aanvankelijk als clowns weggezet. Er is veel te laat tegen opgetreden en te lang geminimaliseerd."
En hoe zit het dan met Boeboejaja? Die ontketende toch ook heftige rellen in Borgerhout? Zijn aanhangers zijn misschien ook aan het vechten in Syrië?...
Terwijl de katholieke scholen in Vlaanderen in het verweer gaan tegen de ondermijner van dit onderwijs, doen de ouders in Bihar (Indië) hun uiterste best om hun kroost te ondersteunen tijdens de examenperiode. Samen de leerstof doornemen opdat de kindjes hun diploma kunnen behalen. Of?
Ouders, familie en vrienden klauteren als geoefende bergbeklimmers tegen de muren van een school om spiekbriefjes aan de leerlingen te bezorgen.
******************
Ik vind dat de klauterende ouders een beloning verdienen.
De afbeelding van de klauterende ouders is een persiflage van ouderlijke bezorgdheid voor de schoolse prestaties van hun kinderen. Zo moet dat. Niet zoals hier bij allochtone ouders die geen enkele affiniteit tonen met het schoolgebeuren en met de prestaties van hun kinderen.
Daarom zijn allochtoontjes onvoldoende geïnteresseerd in de leerstof en hun wilskracht is zo slap als een dweil. Ze hebben geen prestatiedrang en schoolresultaten betekenen niets voor hen.
Vroeger liep er een project dat bedoeld was om de integratie te bevorderen en de ouderbetrokkenheid te stimuleren. Ik weet niet of het 'Schoolopbouwwerk' - dat was de deftige naam van het project - nu nog bestaat. Toen wierp het geen vruchten af. Allochtone gezinnen zonderden zich nog meer af en gleden af in een getto, dat in stand gehouden werd door migrantenwerksters en Turkse tolken. Betaald met belastinggeld. Martine, Katleen, Natasja en Gülnür gingen dagelijks op pad om aan hun missie te werken. Om allochtone moeders te bezoeken en te betuttelen. Zij hadden de pijnlijke illusie dat hun tussenkomsten rendabel waren...
Nieuw verkeersbord. Opgepast, twee oudjes op weg naar de klas!
Jos (rechtsblog) wees me op het bericht in DS: Leerkrachten moeten langer werken.
Met dit bericht zijn ze er weer eens in geslaagd om de aandacht af te leiden van jeugdwerkloosheid en allochtone werkloosheid.
In 't kort waarover het gaat. Volgend jaar wordt het brugpensioen voor leraren (TBS) afgeschaft, waardoor leraren tot minstens 60 jaar zullen moeten werken. D'r bovenop komt de pensioenhervorming van regering-Michel. Dan zal tegen 2019 de helft van de leerkrachten 2 tot 4 jaar langer moeten werken, sommigen zelfs 6 jaar langer.
Ik heb moeten lachen met het 'mentorschap' waaraan het ministerie denkt om oudere leraren minder les te laten geven en hen meer tijd te geven om jonge leraren te ondersteunen. Nóg meer stress voor oudere leraren. Als ze dan toch langer moeten werken, laat ze dan bij hun oude vertrouwde leerstof blijven in plaats van hen op te zadelen met gloednieuwe opdrachten. Bovendien nemen jonge leerkrachten niets aan van ouderen.
Langer werken. Wij zullen ons moeten uitsloven tot we onze kaars uitblazen. Grijsaards worden aangewezen als verantwoordelijken voor de afbrokkelende welvaart van de maatschappij, en daarom moeten ZIJ solidair zijn met vreemde klaplopers en pretparkbezoekers, houtwormen en lintwormen die knabbelen aan onze welvaart. Wij zijn onderweg naar het blanke slavendom in dienst van werkloze asielzoekers, werkloze vluchtelingen, werkloze illegalen, werkloze criminelen, werkloze migranten, werkloze vreemdelingen, werkloze buitenlanders, werkloze inwijkelingen, werkloze goudzoekers... WIJ moeten allemaal langer werken om die leeghangers en nietsnutten in leven te houden.
Aan het einde van mijn carrière maakte ik vele fietstochtjes in het landelijke Peer. Om de stress van mij af te fietsen. Ik heb veel gefietst langs akkers en weilanden, langs maïsvelden en korenvelden... Het ontspande me en ik leerde ambetanteriken en vijanden naar de hel wensen. Het hielp waarachtig.
Tijdens mijn fietsroutekes pauzeerde ik bij kapelletjes. D'r waren twee soorten kapelletjes: de blauw-wit versierde veldkapelletjes met een Mariabeeldje en een bankje, en dan had je ook nog de kapelletjes waar bier geserveerd werd.
Ik hield van de Molhemstraat, daar waar je geen mens tegenkomt en je je alleen op de wereld waant. De Molhemstraat leidde me regelrecht naar de Wedelse Watermolen waar ik mezelf trakteerde op een trippel van Westmalle. Dat had ik wel verdiend na een rit onder de brandende zon en een staalblauwe hemel.
Op één van mijn tochtjes zag ik een man op een stoel zitten naast zijn voordeur. Hij zat te genieten van het mooie weer en van de zeldzame passanten. De eerste keer dat ik hem zo zag zitten, wuifde hij naar me. Ik wuifde terug en vervolgde mijn weg.
Een volgende keer wenkte hij uitnodigend en wees op de tuinstoel naast zich. Ja, zo ging dat. We keuvelden wat over koetjes en kalfjes, want die man wist alles over koeien, kalfjes, tractoren en landbouw. Ik luisterde gespannen naar zijn verhalen. Het was voor mij een heel andere wereld.
Op een dag, toen hij me weer wenkte, stond er een kop koffie en een stuk taart klaar voor me. Om zijn tachtigste verjaardag te vieren.
'Mijn supporter' - zo noemde ik hem - was een lieve man. Hij is er helaas niet meer.Albert Kenens (foto), geboren op 24 mei 1922 en overleden op 10 juli 2011... Een prachtige belevenis!
Vandaag is het de Internationale dag van het Geluk. Naar aanleiding van deze 'geluksdag' was er een grootschalig onderzoek naar de indicatoren die de levenskwaliteit van de Europeanen bepalen.
De Belgen blijken de op vijf na gelukkigste inwoners van de Europese Unie. Denen, Finnen en Zweden scoren hoger, gevolgd door de Nederlanders en de Oostenrijkers en dan komen de Belgen. De jongeren tussen 16 en 24 jaar zijn het meest gelukkig over hun leven. Naarmate de leeftijd vordert, zijn ze minder gelukkig.
Het oorspronkelijke bericht over De Gelukkige Belgen heb ik samengevat. Er stond een duidelijke foto bij van een oer-Vlaams blank gezin dat zijn geluk niet op kon. Ik vond de afbeelding van een gelukkig allochtoon gezin beter passen bij de inhoud van het artikel, omdat allochtone gezinnen met hun achterste in de boter van ons landje zijn gevallen. En zo komt het dat wij 'Belgen' op de fiere zesde plaats belanden van de geluksrangschikking van Europa... Dankzij onze gelukkige allochtone medeburgers.
ALLES wordt aangegrepen om het steeds groeiend aantal allochtone leerlingen met taalachterstand in de schijnwerpers te zetten en hen met alle mogelijke middelen vooruit te helpen. Want ZIJ zijn de oogappels van onze samenleving.
Ik nodig de lezer uit om mij te volgen met mijn gedachtekronkel, hoe ik ertoe kom om allochtonen in verband te brengen met de wens van de VVL (Vlaamse Vereniging voor Logopedisten) om logopedisten op te nemen in de CLB-werking.
Het begint bij het M-decreet,een decreet betreffende 'Maatregelen voor leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften', dat zijn kinderen met een beperking die toch gewoon onderwijs volgen, de inclusiekinderen.
Vorig jaar keurde de regering het M-decreet goed, dat een wettelijk kader moet voorzien voor het inclusieonderwijs. Maar we mogen Pascal Smet niet vergeten die twee jaar geleden al pleitte voor het volgen van gewoon onderwijs door licht mentaal gestoorden. Reacties werden toen losgeweekt, gericht aan de ouders: "Leer inzien dat uw kind beperkingen heeft en gun uw kind die beperkingen"!... Die emotionele storm is ondertussen al geluwd en overgewaaid.
Vanaf volgend schooljaar treedt het M-decreet in werking, waardoor licht mentaal gehandicapten en ernstige lees- en schrijfgestoorden gewoon lager onderwijs kunnen volgen. Dat betekent een stijging van het aantal doorverwijzingen naar logopedisten en andere bijspijkeraars van taalachterstand.
Logopedisten zeggen dat het te duur gaat worden voor de ouders, en dat het lager onderwijs geen zorgomkadering heeft voor het hoger aantal hulpbehoevenden. Ook het Riziv is niet voorzien op de nieuwe stormloop van taalgestoorden die een beroep willen doen op terugbetaling. En daarom willen de logopedisten opgenomen worden in de CLB-werking.
Logopedisten heb ik vroeger gekend als opdringerige en arrogante kwebbelmadammen die zich uitsloofden om een plekje te veroveren in het CLB-werk. Ze verprutsten hun tijd met te timmeren aan het taalniveau van taalarme allochtoontjes, bijgelovig als ze waren in hun oprechte overtuiging dat er aan anderstaligen gesleuteld kon worden... En hun specialiteit was om met valse gegevens het Riziv op te lichten. Met de steun van An Serpent en Horbert. Ik heb al eerder verteld over de vervalsing van IQ-cijfers en mijn kennismaking met het corrupte logopedistenwereldje.
Logopedisten als CLB'ers? Ik vrees dat het gaat gebeuren, het zou een welkome oplossing zijn voor het gratis verstrekken van taallessen aan allochtoontjes. En zo is de cirkel omheen het M-decreet, de logopedisten en de taalarme allochtonen rond.
Vanaf volgend schooljaar starten de eerste proefprojecten van duaal leren. Dat betekent afwisselend naar school gaan en in een bedrijf werken. Jongeren volgen theoretische lessen op de schoolbanken en tevens kunnen ze ervaringen opdoen op de werkvloer. Zo zijn ze beter voorbereid op de arbeidsmarkt. Ze zullen ook moeten leren solliciteren om een opleiding bij een bedrijf te volgen.
Het systeem van duaal leren wordt uitgebouwd door de ministers van Onderwijs en Werk, Crevits en Muyters. De bedoeling is om de jeugdwerkloosheid en de schooluitval te bestrijden.
Het beroeps- en technisch onderwijs zullen heel nauw gaan samenwerken met bedrijven. Vanaf het 5de middelbaar volgen de leerlingen de hoofdmoot van hun opleiding in bedrijven. Het duaal leren situeert zich dus in de 3de graad van het arbeidsgericht secundair onderwijs.
Op het einde van de 2de graad zullen klassenraden leerlingen adviseren om aan een duaal traject te beginnen. Op basis van een sollicitatieprocedure wordt dan een traject uitgetekend om werken en leren op elkaar af te stemmen. Zij die nog niet arbeidsrijp zijn, krijgen een traject op maat aangeboden.
Het duaal leren zou moeten leiden tot een onderwijskwalificatie, of een erkende beroepskwalificatie. Zo zijn jongeren goed voorbereid om door te stromen naar de arbeidsmarkt, en hun kwalificaties kunnen hen zelfs toelaten tot hogere studies.
Onvoorstelbaar hoe ingenieus onze regeerders actuele maatschappelijke problemen weten aan te pakken. Nu is het de beurt aan de jeugdwerkloosheid en de schooluitval. Vroegtijdige schoolverlaters krijgen dan via duaal leren toch nog een kwalificatie. Duaal leren als een omweg om ongekwalificeerden toch nog aan een diploma te helpen, om hen toch nog toegang te laten krijgen tot de arbeidsmarkt, om hen toch nog deel te laten nemen aan het gewone maatschappelijke gangetje. Allochtone leerlingen mogen dankbaar zijn met zo'n systeem van duaal leren. Een evaluatie in de zomer van 2016 zal uitwijzen hoe groot hun dankbaarheid, hun vlijt en hun goede wil zijn.
Ik kom net terug van een nachtelijke wandeling. Geen regen, geen wind, fijn. Struikrovers en gauwdieven hoefde ik ook niet te trotseren, want ik was helemaal alleen op de wereld. Het was ijzig stil. En donker. Iedereen sliep al bijna. De avond was van mij, van mij alleen. Het doffe licht van de lantaarnpalen wierp een lange schaduw over het wegdek. Slechts twee auto's tegengekomen. Nachtraven waarschijnlijk. Zoals ik.
Opeens hoorde ik achter me een licht getrippel. Trippel, trippel, trippel. Het was het poesje van de buren dat me volgde. Het poesje dat me iedere ochtend vriendelijk komt begroeten om gestreeld te worden en om iets lekkers te krijgen. Het poesje dat me altijd nauwlettend in de gaten houdt, niet alleen overdag, nu ook 's nachts. Het bleef me volgen alsof het me wilde beschermen. Ze hield twee meter tussenafstand aan. Zo heeft ze een heel eind achter me blijven wandelen. Ik maakte me zorgen want hoe geraakt dat beestje weer terug thuis? Ik denk dat een poesje instinctief aanvoelt hoever het kan gaan om niet te verdwalen, want op een gegeven moment zag ik het niet meer. Poeske weg...
Onderwijsminister Crevits maakte een afspraak met de Moslimexecutieve om een team van 20 islamleerkrachten op te leiden om naar scholen te sturen die te kampen hebben met radicaliserende jongeren. "Ze moeten een tegendiscours op gang brengen om hen zo op andere gedachten te brengen", zegt Crevits.
"We zoeken geëngageerde mensen", zegt Ahmed Azzouz, inspecteur islamgodsdienst, ‘We zullen ze spreiden over heel Vlaanderen.’
Crevits is vandaag aanwezig op een ontmoeting van 26 Europese ministers van Onderwijs om tot een gezamenlijke aanpak van de radicalisering te komen.
Ai, ai, zegt Lieve. Islamleerkrachten om moslimleerlingen op andere gedachten brengen? Ik heb er geen vertrouwen in. Ook al worden die islamleerkrachten speciaal opgeleid om met radicaliserende jongeren te onderhandelen... Ik geloof er niet in. In elke omgang tussen islamleerkrachten en moslimjongeren zitten radicale elementen, het radicalisme zit erin verweven, in elk contact tussen moslims onderling. Tussenkomsten van islamleerkrachten zullen bijdragen tot radicalisering. Ik geloof nooit dat radicaliserende jongeren kunnen omgepraat worden door islamleerkrachten.
De omgang met moslimjongeren op school zou 'ont-islamd' moeten worden... Islamvrij... En daarin is geen plaats voor islamleerkrachten!
Atheneum van directeur Blauwbaard, einde jaren negentig.
Godsdienstleraar en Islamleraar
Leraar Robert gaf godsdienstles in een atheneum waar Turken in de meerderheid waren. En die Turkse moslims volgden natuurlijk allemaal islamles bij de islamleraar.De islamleraar, dat was die man met een kanjer van een snor en een imposante dikke ronde buik die alleen maar wat inkromp tijdens de ramadan.
Vlaamse Leerlingen verlaten de School
Leraar Robert zag het aantal leerlingen in zijn klas jaar na jaar dalen. Zijn lesuren ook. Het vak 'katholieke godsdienst' kwam in de verdrukking. Er restte nog slechts een klein groepje Vlaamse leerlingen die zijn godsdienstlessen volgden. En toen kwam er een moment dat hij voor een lege klas stond, iedereen wég. Nu bestaat de school zelfs helemaal niet meer. Alles krijgen ze kapot, die moslimleerlingen...
Leerlingbegeleider
Omdat Robert geen leerlingen meer had om godsdienstles aan te geven, werd hij benoemd tot 'leerlingbegeleider', als begeleider van het bruine volkje, als bemiddelaar, als vertrouwenspersoon, om zachtjes en tactvol spijbel- en andere gedragsproblemen aan te pakken. Vooral zachtjes en tactvol!
Spijbeloverleg
Tijdens zijn vergaderingen, 'Spijbeloverleg' heette dat, werden telkens nieuwe spijbelaars gesignaleerd, en werden gesprekken met de spijbelaars en hun ouders georganiseerd. Over sancties werd er nooit gesproken, nee, want de aanpak moest fluweelzacht, voorzichtig en tactisch zijn... Ze zijn er ver mee gekomen met hun liefdevolle benadering van allochtonen!...
Kudde Olifanten
Met de idealistische moed van een naïeveling had Robert zijn taak zeer ernstig opgevat, om allochtone leerlingen op het rechte pad te houden, om hen wijsheid en discipline bij te brengen. Maar hij vergat dat je aan 'cultuur' niet kunt prutsen... Robert had net zo goed een op hol geslagen kudde olifanten kunnen begeleiden...
Ik zal eens iets vertellen over de extravagante transgenderbekommernis van ons land. Het 'Duaal leren' is voor later.
In Gent was er eind vorige week een Europese conferentie over transgenderzorg. Eerder bleek uit een Europees onderzoek over de leefsituatie van transgenders dat ons land moet inzetten op het welzijn van transgenders. Transgenders mogen zich niet gediscrimineerd voelen door hun transgender-zijn. Zij moeten zichzelf kunnen zijn en de overheid moet hen daarin stimuleren. Genderidentiteit en -expressie zijn vorig jaar opgenomen in de antidiscriminatiewetgeving. Wat discriminatie op school betreft, behoort ons land tot de top vijf van Europa. Dat komt omdat Vlaanderen al een zeer goed transgenderbeleid heeft. Transgenders doen het beter als ze ondersteuning krijgen van de overheid, en dat is in ons land het geval. Alleen is er nog het probleem van de juridische erkenning van de genderidentiteit...
Tot in het absurde wordt van ons, normale mensen, verwacht dat we de gekste dingen aanvaarden en begrijpen: afwijkende levensvormen, islamitisch geweld, criminaliteit, immigratiechaos, homoseksualiteit, jeugdwerkloosheid, jongerengeweld... Alles wat afwijkt van het normale wordt in de kijker en in de bloemetjes gezet. En als we geen begrip opbrengen, zitten WIJ fout.
Toen ik las over de transgenderconferentie in Gent, kwam het op mij over als een promotie van geslachtsverandering. In de supermarkt heb je ook promoties, maar in Gent ging het over 'transgenders in de aanbieding'. Het aanprijzen van de transgenderidentiteit begint stilaan de pan uit te swingen.
Daarom ga ik nu van de gelegenheid gebruik maken om nog eens mijn gedacht te zeggen over die seksloze tussensoorten die niet tevreden zijn met zichzelf, aan hun oorspronkelijke geslacht twijfelen, en iedereen gaan ambeteren met hun tegennatuurlijke verlangens.
Conchita Wurst, 'de zangeres-met-de-baard', is het symbool van de Verwording van de Mens. 'Het' lijkt op een 'tussen-mens', noch man, noch vrouw, een kaakslag voor gezonde mannen en gezonde vrouwen, een kaakslag voor de normale mens. Heeft niets te maken met seksuele andersgeaardheid. Beelden van deze wanstaltige karikatuur van 'de mens' zetten aan tot het tolereren van idioterie. Het leek er op dat men via het gedrocht 'Conchita' perversies en afwijkingen wil legaliseren en aanvaardbaar doen lijken...
Er zijn gisteren weer eens cijfers opgedoken over schoolverlaters zonder diploma. Weeral. Al sinds 2002 (!) worden die cijfers regelmatig gepubliceerd. De laatse jaren volgen de publicaties elkaar op met steeds kortere tussenpauzes. Omdat het aantal allochtonen, die het belang van een diploma niet inzien, blijft stijgen.
In Antwerpen, Gent, Brussel en Genk luiden de alarmklokken zich suf. De curve van de ongekwalificeerde uitstroom wijst er regelrecht naar de wolken in de lucht. In die steden wonen dan ook de meeste allochtone gezinnen met de meeste nakomelingen. Ze vermenigvuldigen zich op een onnavolgbare wijze. Bandeloos en zonder discipline. Zoals bij konijnen en kakkerlakken. Kinderopvang en onderwijs zullen in de toekomst uitpuilen van de exotische vruchten die opeengestapeld gaan worden omdat er anders geen plaats meer is. Sardientjes en harinkjes.
Nu volgt in een notendop het meest recente bericht over vroegtijdige schoolverlaters.
Een op de acht verlaat school zonder diploma - Antwerpen is koploper met 1 op de 4 - Gent, Brussel en Genk scoren ook records op het vlak van de ongekwalificeerde schoolverlaters - Het beroepsonderwijs telt de meeste schoolverlaters zonder diploma - Het deeltijds beroepsonderwijs spant de kroon met 60% (!) schoolverlaters zonder kwalificatie.
Het probleem van schooluitval breidt zich uit als een inktvlek. Antwerpen en Brussel alarmeerden al eerder. En nu, twee jaar geleden gingen in Genk stemmen op om diploma's te koppelen aan het recht op een uitkering. Er wordt in Genk één miljoen euro per jaar (!) geïnvesteerd in het probleem van schoolverlaters. Zonder resultaten... Over de koppeling diploma-uitkering hebben we ook al niets meer gehoord. Natuurlijk niet.
Ook twee jaar geleden wilde de Gentse onderwijsschepen Elke Decruynaere (Groen) een actieplan opstarten tegen ongekwalificeerde schoolverlaters, met als uitgangspunt 'het welbevinden' en 'het graag naar school gaan'... Over 'plichten' en 'verantwoordelijkheden' zei ze niets. Elke Decruynaere weer. De Vlaamse regering droomde in 2002 van een halvering van het aantal jongeren zonder diploma. Nu is er geen halvering, maar wél een stijging van het aantal ongekwalificeerde schoolverlaters, een stijging die niet meer te stuiten is.
Het was te voorspellen en te verwachten, die stijging. En de toekomst belooft zeker geen verbetering, want dan zijn er nóg meer kinderen van asielzoekers, van illegalen en vluchtelingen, van landlopers en klaplopers, die onze scholen gaan bevolken, kinderen met een taalvaardigheid die zelfs niet voldoet om de lagere school aan te kunnen. Het zal alleen maar erger worden met afhakers en schooluitvallers.
Vroegtijdige schoolverlaters, allochtonen, anderstaligen, andersoortigen, je kan ze d'r zo uitpikken in de loop van het secundair, de afhakers. 18-jarigen van het 4de of 5de beroepsjaar die niet meer schoolplichtig zijn, zijn niet geïnteresseerd in een diploma. Hun enige ambitie is: gaan stempelen zoals hun vader. Bij de verwezenlijking van hun 'toekomstdroom' worden ze een handje geholpen door de school of door de migrantendienst die hen de weg wijst naar het stempellokaal. Lezer, nog verwonderd over het grote aantal vroegtijdige opgevers?
Halfweg het middelbaar geraken ze 'schoolmoe', de toekomstige schoolverlaters zonder diploma. 'Schoolmoeheid' als camouflage voor luiheid, gemakzucht, gebrek aan motivatie, gebrek aan interesse. Aan de basis van schoolmoeheid ligt hun taalhandicap. Veel allochtonen die hier geboren zijn worstelen nog hun hele schoolloopbaan met taalmoeilijkheden, de onwilligen om zich correct uit te drukken in het Nederlands, zowel schriftelijk als mondeling.
Lees een volgende keer over de plannen van Crevits en Muyters, als 'oplossing' van het 'schoolverlaten zonder diploma': Duaal leren. Onzekoning is met zijn ministers op werkbezoek geweest in Duitsland om te zien hoe ze daar 'Werken en Leren'... Wordt vervolgd.
Houzee heeft me aan het werk gezet. Gedaan met luieren. Hij wees me op een artikel in DS over onmogelijke geldsommen die opgeslokt gaan worden door... het islamonderricht op school! Ja, en daarom hier een afbeeldingske van de mascotte van de moslims, de Koran.
De "vermaledijde islam", zegt Houzee. Waarmee hij al direct aangaf te weten welke 'godsdienst' in ons onderwijs 292 miljoen euro gaat krijgen. En in de toekomst nog veel meer.
De hele tekst staat te lezen bij de Rechtsblog van Houzee. Ik ben er gestruikeld over 1 zinnetje: "De samenleving wordt steeds diverser"... Neen, de samenleving wordt steeds islamitischer! Er komen uit alle windstreken en omstreken moslims hier binnenwaaien. Soms vraag ik me af of er wel een eind aan komt, en vanwaar ze ze blijven halen, en hoe goed ze de weg naar hier zo goed vanbuiten kennen.
Het probleem van de toenemende islamisering wordt handig omzeild in het Standaardartikel, waar er over 'diversiteit' gesproken wordt in plaats van over 'meer moslims'.
Ik zei dus dat ik aan het struikelen was over de misleidende uitspraak: "de samenleving wordt steeds diverser". En terwijl ik zo aan het uitglijden was, dacht ik bij mezelf: Als we nu eens alle godsdienstonderricht op alle scholen afschaffen. Doen alsof er geen geloof is. Toch niet op school. Dan kunnen de scholen optimaler werken aan hun eigenlijke taken: kennisoverdracht, pedagogische ondersteuning... En zo worden fortuinen uitgespaard om te besteden aan onze eigen Vlaamse leerlingen. Redden wat er nog te redden valt van de Vlaamse authenticiteit.
Ondertussen kunnen moslimleerlingen terecht in moskeeën en bij imams die toch al Vlaams geld krijgen, en bij hun ouders die nog altijd meer invloed hebben op de moslimpjes dan de scholen.
Er was eens een eenzaam kleutertje, Pietje Jansen was zijn naam. hij was het enige Vlaamse kleutertje te midden van allochtone klasgenootjes. Het drama voltrok zich in 1991, in een concentratieschool waar 't Kabouterke toen directeur was. Voor deze zielige man heb ik nog altijd geen geschikte schuilnaam kunnen verzinnen.
Op een dag kwamen een Turkse tolk en een CLB-betwetertje het klasje bezoeken, in het kader van een of ander zwijnenproject. Het schandalige project had verstrekkende gevolgen voor het arme Pietje. Luister maar...
De Turkse kleutertjes werden zorgvuldig gescreend in hun eigen Turkse taal. Uiteraard kon Pietje niet deelnemen. Zijn uitsluiting werkte traumatisch en zinderde nog lang na in zijn leventje. Na afloop werden alle Turkjes grondig besproken en beoordeeld. Alle aanwezigen bekeken uitvoerig de gegevens van elk Turkje... En nóg altijd kwam Pietje Jansen niet aan de beurt. Alsof iedereen hem vergeten was...
Plotsklaps moest Pietje naar een BLO-school. Terwijl niet één keer zijn naam gevallen was als zijnde een probleem. Niet één keer werden er moeilijkheden bij hem gesignaleerd. Nooit was er een aarzeling, nooit een struikeling. Pietje moest verwijderd worden, niet omdat hij dom was, maar omdat hij niet paste in het Turkse klasje en daardoor een sluipende achterstand opliep. Pietje was compleet verwaarloosd, straal genegeerd, hij was niet dom en toch moest hij naar BLO! Zijn Turkse klasgenootjes genoten met volle teugen van de betuttelingen die de kleuterleidster dagelijks tevoorschijn toverde om haar kleine allochtoontjes in de watten te leggen. Géén watten voor Pietje. Pietje was écht kansarm. De échte kansarmoede waart rond onder de verstoten Vlaminkjes die geen ontwikkelingskansen krijgen, omdat alle aandacht en al het geld naar de Turkjes gaan.
Evenals Pietje werd ook zijn vader in de steek gelaten. In zijn eentje zocht de wanhopige man contact met het OCMW. Een hulpeloze ouder, die zelf de weg naar een oplossing zocht. Voor Turkse ouders zou die weg allang uitgestippeld zijn, op een schaaltje aangeboden. Instanties genoeg om Turkse gezinnen wegwijs te maken en alles voor hen te regelen. Maar Pietjes vader stond daar helemaal alleen. Hij protesteerde zelfs niet toen hij zélf stappen moest ondernemen in de zoektocht naar een andere school...
************
Dit schrijnend verhaal heb ik al ooit eens verteld. Het jongetje heette in werkelijkheid R.M. en werd door zijn alleenstaande vader opgevoed. Ikzelf kon toen bij niémand terecht met mijn ergernissen en boosheid over de walgelijke verheerlijking van het allochtoon gepeupel. Directeur 't Kabouterke had nog het lef om te vragen "of ik iets tegen migranten had"!...
Vrijdag, de dertiende. Die laatste dans gaat niet goed aflopen. Ik voel het. Bij Golfbrekers wijst Lolita ons naar 'Save the last dance for me' van de Drifters. Uit de tijd van vroeger, toen we nog jong en onbezonnen waren, en ondeugend ook nog.
Het aantal leefloners is de voorbije drie jaar fors gestegen, vooral in Brussel en Wallonië. Oorzaken van de stijging zijn de hervorming van de inschakelingsuitkering en het groeiend aantal gesanctioneerde werkzoekenden.
Dat was het nieuws waarmee we gisteren misleid en overrompeld werden, om de aandacht af te leiden van jongeren die massaal de OCMW's plunderen.
En wat nog erger is: bruggepensioneerden worden geplaagd en gestresseerd met de dwangmaatregel om beschikbaar te blijven voor de arbeidsmarkt. Solliciteren, zich inschrijven bij VDAB... Pesterijen voor ouderen die de OCMW's krachtig en machtig gemaakt hebben. OCMW's die nu leeggezogen worden door jongeren, de OCMW-uitzuigers.
Inschakelingsuitkering? Tot voor kort kregen schoolverlaters die na een jaar nog geen werk gevonden hadden, een uitkering. Dat is nu veranderd. En daarom kloppen jongeren aan bij het OCMW voor een leefloon. Hun aantal blijft groeien. Eén op drie leefloners is jonger dan 25 jaar. OCMW's als de gulle geldschieters voor leefloners...
Het is gemakkelijker om een leefloon aan te vragen dan naar werk te zoeken. Die mentaliteit kregen scholieren mee vanuit de school. Nietwaar directeur Blauwbaard? Schoolverlaters die een beetje schoolmoe waren, om die naar den dop en het OCMW te sturen?! Uw allochtone schoolverlaters, uw lievelingen?
Jongeren die een aanslag plegen op de OCMW's, da's niks nieuws. Pubers, eigenlijk nog kinderen, ze kennen d'r ook wat van. Ruim drie jaar geleden schreef De Morgen: "17.000 scholieren krijgen leefloon van het OCMW". 17.000 scholieren?! Dat waren er vier keer meer dan 13 jaar geleden. En de helft van die scholieren zat nog op de middelbare school. Jaarlijks betaalde de overheid 81 miljoen euro aan leeflonen voor studerende jongeren...
Vlaamse poetsvrouwen, let op uw zaak! Uw jobs komen in het gedrang! Gij zult gediscrimineerd en verguisd worden, gij zult verstoten worden, gij zult verbannen worden naar andere oorden dan de poetsvloer. Uw bestaan als waardige poetsvrouw wordt bedreigd door een soort neger die ons hier wil voorschrijven welke poetshulp we in huis moeten halen. Hij dicteert wie het stof mag komen afhalen in onze Vlaamse huishoudens, wie de stofzuiger en de zeemlap mag hanteren. En dat zult Gij niet zijn, Vlaamse poetsvrouw, Gij zijt niet de uitverkorene, Gij zult moeten wijken voor uitheemse poetshulpen die uw werk afpakken, en dan telt Gij niet meer mee, Gij zult gediscrimineerd worden!...Vlaamse gediscrimineerden, sta op en protesteer!
Vlaamse poetsvrouwen, uw plaatsen zullen ingenomen worden door poetsvodden die geen woord Nederlands verstaan, geen woord Nederlands spreken, en niet de minste intentie hebben om zich uit de naad te werken. Kom in opstand, Vlaamse poetsvrouwen! Nu kan het nog, laat u niet intimideren door de beschuldiging van discriminatie. 'Discriminatie' telt hier niet, het is een belachelijk voorwendsel om het groeiend aantal vreemdelingen hier aan het werk te krijgen. En als vreemdelingen geen werk krijgen, zijn wij, de oorspronkelijke inwoners racistisch en discriminerend. Laat u niet in die hoek van valse beschuldigingen drijven!...
Zo. Ik heb mijn best gedaan om onze eigen Marie en Zulma als poetsvrouw in ere te houden. Zij zijn vertrouwd met de verlangens van onze Vlaamse huishouden. Zij weten waar het stof ligt en waar er geboend moet worden. Waarom zouden we Hatice of Isha in onze Vlaamse huiskamers moeten dulden? Met Marie en Zulma voelen we ons veilig en op ons gemak. Dat gevoel is er, dat is niet weg te cijferen. Marie en Zulma zijn we gewend, we hoéven geen indringers in de intimiteit van ons huishouden!
Het Minderhedenforum, met Wouter Van Bellingen als bendeleider, blijft zeuren over 'discriminatie' in de dienstenchecquesector. Philippe Muyters (N-VA), minister van Werk, heeft zich nu laten verleiden tot het opstellen van een actieplan om discriminatie in de dienstenchecquesector te bestrijden. Hij houdt van overleggen over maatregelen die discriminatie moeten tegengaan... buigen en knielen voor minderheden... Muyters had het onderzoek van het Minderhedenforum naast zich neer moeten leggen, ergens in een vergeten schuif, en moeten opkomen voor ONZE VLAAMSE poetsvrouwen. Dat heeft ie niet gedaan. Hij was ontroerd, heeft geknield en reverances gemaakt, en beloofde dat ieder z'n verantwoordelijkheden tegen discriminatie zou opnemen...
Het lijkt wel de titel van een roman, of van een thriller. 'Het Onmogelijke dilemma', een pathetische aanzet van het bericht over minder repatriëringen, bedoeld om het gezichtsverlies van Theo Francken te beperken. Zo'n beetje redden wat er nog te redden valt, zo komt het op mij over. Op elke foto van Francken valt me zijn wanhopige blik op, en angstige ogen verraden zijn onbekwaamheid om Asiel en Migratie in de juiste banen te leiden... Bij deze losse gedachten werd ik geïnspireerd door een reactie van JOS:
Minder repatriëringen door druk op budget
Terwijl het aantal plaatsen in ons land voor sans-papiers in gesloten centra daalt, daalt ook het aantal repatriëringen naar hun land van herkomst. Een combinatie die staatssecretaris Theo Francken (N-VA) dwingt om creatief uit de hoek te komen.
2.586 vreemdelingen zonder papieren werden vorig jaar gedwongen op het vliegtuig gezet naar hun land van herkomst. In 2013 waren dat er nog 3.167. Dat blijkt uit cijfers van de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Theo Francken (N-VA).
Volgens de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) is de oorzaak het gebrek aan plaatsen in de gesloten centra. ‘Twee jaar geleden hadden we nog 600 plaatsen, nu 480’, zegt woordvoerder Geert De Vulder. Het aantal gesloten plaatsen ligt daarmee lager dan ooit.
‘We zaten met renovatiewerken in de centra in Vottem en Merksplas, waardoor die niet optimaal konden worden gebruikt. Maar we gaan ook al twee, drie jaar door besparingen.’
Enorme uitdaging voor Francken
Francken staat voor een enorme uitdaging om het aantal repatriëringen weer op te krikken. Het terugkeerbeleid is een speerpunt van deze regering en van de N-VA. Hij benadrukt dat hij zo snel mogelijk honderd extra gesloten plaatsen hoopt te openen. Het geld daarvoor wil hij deels halen van het retributierecht dat bepaalde groepen nieuwkomers voortaan moeten betalen.
