De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
13-03-2015
De Verwaarlozing van Pietje Jansen
Er was eens een eenzaam kleutertje, Pietje Jansen was zijn naam. hij was het enige Vlaamse kleutertje te midden van allochtone klasgenootjes. Het drama voltrok zich in 1991, in een concentratieschool waar 't Kabouterke toen directeur was. Voor deze zielige man heb ik nog altijd geen geschikte schuilnaam kunnen verzinnen.
Op een dag kwamen een Turkse tolk en een CLB-betwetertje het klasje bezoeken, in het kader van een of ander zwijnenproject. Het schandalige project had verstrekkende gevolgen voor het arme Pietje. Luister maar...
De Turkse kleutertjes werden zorgvuldig gescreend in hun eigen Turkse taal. Uiteraard kon Pietje niet deelnemen. Zijn uitsluiting werkte traumatisch en zinderde nog lang na in zijn leventje. Na afloop werden alle Turkjes grondig besproken en beoordeeld. Alle aanwezigen bekeken uitvoerig de gegevens van elk Turkje... En nóg altijd kwam Pietje Jansen niet aan de beurt. Alsof iedereen hem vergeten was...
Plotsklaps moest Pietje naar een BLO-school. Terwijl niet één keer zijn naam gevallen was als zijnde een probleem. Niet één keer werden er moeilijkheden bij hem gesignaleerd. Nooit was er een aarzeling, nooit een struikeling. Pietje moest verwijderd worden, niet omdat hij dom was, maar omdat hij niet paste in het Turkse klasje en daardoor een sluipende achterstand opliep. Pietje was compleet verwaarloosd, straal genegeerd, hij was niet dom en toch moest hij naar BLO! Zijn Turkse klasgenootjes genoten met volle teugen van de betuttelingen die de kleuterleidster dagelijks tevoorschijn toverde om haar kleine allochtoontjes in de watten te leggen. Géén watten voor Pietje. Pietje was écht kansarm. De échte kansarmoede waart rond onder de verstoten Vlaminkjes die geen ontwikkelingskansen krijgen, omdat alle aandacht en al het geld naar de Turkjes gaan.
Evenals Pietje werd ook zijn vader in de steek gelaten. In zijn eentje zocht de wanhopige man contact met het OCMW. Een hulpeloze ouder, die zelf de weg naar een oplossing zocht. Voor Turkse ouders zou die weg allang uitgestippeld zijn, op een schaaltje aangeboden. Instanties genoeg om Turkse gezinnen wegwijs te maken en alles voor hen te regelen. Maar Pietjes vader stond daar helemaal alleen. Hij protesteerde zelfs niet toen hij zélf stappen moest ondernemen in de zoektocht naar een andere school...
************
Dit schrijnend verhaal heb ik al ooit eens verteld. Het jongetje heette in werkelijkheid R.M. en werd door zijn alleenstaande vader opgevoed. Ikzelf kon toen bij niémand terecht met mijn ergernissen en boosheid over de walgelijke verheerlijking van het allochtoon gepeupel. Directeur 't Kabouterke had nog het lef om te vragen "of ik iets tegen migranten had"!...
Vrijdag, de dertiende. Die laatste dans gaat niet goed aflopen. Ik voel het. Bij Golfbrekers wijst Lolita ons naar 'Save the last dance for me' van de Drifters. Uit de tijd van vroeger, toen we nog jong en onbezonnen waren, en ondeugend ook nog.
Het aantal leefloners is de voorbije drie jaar fors gestegen, vooral in Brussel en Wallonië. Oorzaken van de stijging zijn de hervorming van de inschakelingsuitkering en het groeiend aantal gesanctioneerde werkzoekenden.
Dat was het nieuws waarmee we gisteren misleid en overrompeld werden, om de aandacht af te leiden van jongeren die massaal de OCMW's plunderen.
En wat nog erger is: bruggepensioneerden worden geplaagd en gestresseerd met de dwangmaatregel om beschikbaar te blijven voor de arbeidsmarkt. Solliciteren, zich inschrijven bij VDAB... Pesterijen voor ouderen die de OCMW's krachtig en machtig gemaakt hebben. OCMW's die nu leeggezogen worden door jongeren, de OCMW-uitzuigers.
Inschakelingsuitkering? Tot voor kort kregen schoolverlaters die na een jaar nog geen werk gevonden hadden, een uitkering. Dat is nu veranderd. En daarom kloppen jongeren aan bij het OCMW voor een leefloon. Hun aantal blijft groeien. Eén op drie leefloners is jonger dan 25 jaar. OCMW's als de gulle geldschieters voor leefloners...
Het is gemakkelijker om een leefloon aan te vragen dan naar werk te zoeken. Die mentaliteit kregen scholieren mee vanuit de school. Nietwaar directeur Blauwbaard? Schoolverlaters die een beetje schoolmoe waren, om die naar den dop en het OCMW te sturen?! Uw allochtone schoolverlaters, uw lievelingen?
Jongeren die een aanslag plegen op de OCMW's, da's niks nieuws. Pubers, eigenlijk nog kinderen, ze kennen d'r ook wat van. Ruim drie jaar geleden schreef De Morgen: "17.000 scholieren krijgen leefloon van het OCMW". 17.000 scholieren?! Dat waren er vier keer meer dan 13 jaar geleden. En de helft van die scholieren zat nog op de middelbare school. Jaarlijks betaalde de overheid 81 miljoen euro aan leeflonen voor studerende jongeren...
Vlaamse poetsvrouwen, let op uw zaak! Uw jobs komen in het gedrang! Gij zult gediscrimineerd en verguisd worden, gij zult verstoten worden, gij zult verbannen worden naar andere oorden dan de poetsvloer. Uw bestaan als waardige poetsvrouw wordt bedreigd door een soort neger die ons hier wil voorschrijven welke poetshulp we in huis moeten halen. Hij dicteert wie het stof mag komen afhalen in onze Vlaamse huishoudens, wie de stofzuiger en de zeemlap mag hanteren. En dat zult Gij niet zijn, Vlaamse poetsvrouw, Gij zijt niet de uitverkorene, Gij zult moeten wijken voor uitheemse poetshulpen die uw werk afpakken, en dan telt Gij niet meer mee, Gij zult gediscrimineerd worden!...Vlaamse gediscrimineerden, sta op en protesteer!
Vlaamse poetsvrouwen, uw plaatsen zullen ingenomen worden door poetsvodden die geen woord Nederlands verstaan, geen woord Nederlands spreken, en niet de minste intentie hebben om zich uit de naad te werken. Kom in opstand, Vlaamse poetsvrouwen! Nu kan het nog, laat u niet intimideren door de beschuldiging van discriminatie. 'Discriminatie' telt hier niet, het is een belachelijk voorwendsel om het groeiend aantal vreemdelingen hier aan het werk te krijgen. En als vreemdelingen geen werk krijgen, zijn wij, de oorspronkelijke inwoners racistisch en discriminerend. Laat u niet in die hoek van valse beschuldigingen drijven!...
Zo. Ik heb mijn best gedaan om onze eigen Marie en Zulma als poetsvrouw in ere te houden. Zij zijn vertrouwd met de verlangens van onze Vlaamse huishouden. Zij weten waar het stof ligt en waar er geboend moet worden. Waarom zouden we Hatice of Isha in onze Vlaamse huiskamers moeten dulden? Met Marie en Zulma voelen we ons veilig en op ons gemak. Dat gevoel is er, dat is niet weg te cijferen. Marie en Zulma zijn we gewend, we hoéven geen indringers in de intimiteit van ons huishouden!
Het Minderhedenforum, met Wouter Van Bellingen als bendeleider, blijft zeuren over 'discriminatie' in de dienstenchecquesector. Philippe Muyters (N-VA), minister van Werk, heeft zich nu laten verleiden tot het opstellen van een actieplan om discriminatie in de dienstenchecquesector te bestrijden. Hij houdt van overleggen over maatregelen die discriminatie moeten tegengaan... buigen en knielen voor minderheden... Muyters had het onderzoek van het Minderhedenforum naast zich neer moeten leggen, ergens in een vergeten schuif, en moeten opkomen voor ONZE VLAAMSE poetsvrouwen. Dat heeft ie niet gedaan. Hij was ontroerd, heeft geknield en reverances gemaakt, en beloofde dat ieder z'n verantwoordelijkheden tegen discriminatie zou opnemen...
Het lijkt wel de titel van een roman, of van een thriller. 'Het Onmogelijke dilemma', een pathetische aanzet van het bericht over minder repatriëringen, bedoeld om het gezichtsverlies van Theo Francken te beperken. Zo'n beetje redden wat er nog te redden valt, zo komt het op mij over. Op elke foto van Francken valt me zijn wanhopige blik op, en angstige ogen verraden zijn onbekwaamheid om Asiel en Migratie in de juiste banen te leiden... Bij deze losse gedachten werd ik geïnspireerd door een reactie van JOS:
Minder repatriëringen door druk op budget
Terwijl het aantal plaatsen in ons land voor sans-papiers in gesloten centra daalt, daalt ook het aantal repatriëringen naar hun land van herkomst. Een combinatie die staatssecretaris Theo Francken (N-VA) dwingt om creatief uit de hoek te komen.
2.586 vreemdelingen zonder papieren werden vorig jaar gedwongen op het vliegtuig gezet naar hun land van herkomst. In 2013 waren dat er nog 3.167. Dat blijkt uit cijfers van de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Theo Francken (N-VA).
Volgens de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) is de oorzaak het gebrek aan plaatsen in de gesloten centra. ‘Twee jaar geleden hadden we nog 600 plaatsen, nu 480’, zegt woordvoerder Geert De Vulder. Het aantal gesloten plaatsen ligt daarmee lager dan ooit.
‘We zaten met renovatiewerken in de centra in Vottem en Merksplas, waardoor die niet optimaal konden worden gebruikt. Maar we gaan ook al twee, drie jaar door besparingen.’
Enorme uitdaging voor Francken
Francken staat voor een enorme uitdaging om het aantal repatriëringen weer op te krikken. Het terugkeerbeleid is een speerpunt van deze regering en van de N-VA. Hij benadrukt dat hij zo snel mogelijk honderd extra gesloten plaatsen hoopt te openen. Het geld daarvoor wil hij deels halen van het retributierecht dat bepaalde groepen nieuwkomers voortaan moeten betalen.
Gisteren scheen het zonnetje te lang op mijn bolletje. Bovendien klampten alle poezen van de buurt mij aan voor een praatje. Ook de kikkers in de vijver smeekten om mijn aandacht.
En dan moest ik ook nog witte zakken vullen (witte!) met groen(!)afval, een stuk of 10 zakken, ik weet om te gaan met 'zakken'. De mannen van de gemeente zullen die morgen met plezier komen ophalen.
Toen moest ik ook nog eens luisteren naar een voordracht van Bertie, die voor het hele café de onderrichtingen voor de gehuwde vrouw luidkeels aan het voorlezen was. De onderrichtingen uit het Katholiek Schoolboek 'Huishoudkunde' uit 1960. Ik raadde Bertie aan om haar speech iedere dag te herhalen en de tekst in het groot tegen de muur te plakken.
En daar stond ik dan aan het eind van de dag, op de pechstrook van mijn blog. Te wachten op Touring Wegenhulp. Maar mijn muze kwam niet opdagen. Niets zinnigs kwam er in mij op om het in een tekst te gieten. Helemaal niets.
En tenslotte kwam het Zandmannetje aan mijn mouw trekken, om naar dromenland te vertrekken.
Allemaal excuuskes omdat er gisteren niets op mijn blog verscheen. Ja, Witte, vandaag zal je het anders aan boord moeten leggen.
Gisterenochtend was het weer raak in Meulenberg, de probleemwijk van Houthalen-Helchteren. Een schietpartij in café Saz (foto) leverde 1 zwaargewonde Algerijn op, een illegale Algerijn geseind als illegaal, en toch woonde de man al stiekem 2 jaar in Meulenberg.
De Algerijn raakte zondagochtend betrokken in een conflict met zijn mede-cafégangers, waarna zich schermutselingen ontsponnen, tumult langs alle kanten, geduw-en-getrek... en dan... pief, poef, paf!... Algerijn zwaargewond. Dat komt ervan. Als Algerijn zou ik ook geen pintje willen drinken in de buurt van Marokkanen of Turken.
Nu zal het café wéér eens gesloten worden, voor 3 maanden. De vorige sluiting was er naar aanleiding van een drugscontrole. 't Is toch altijd wat met onze vreemde medemensen. En toch moeten we geduldig blijven wachten op een vreedzame samenleving, samen met het gespuis. Mirakels bestaan niet.
Burgemeester Ijzermans is de incidenten "spuugzat" zegt ie. Maar dat zegt die man al jaaaaren. Hij zal moeten leren leven met zijn broussebewoners die hij niet de baas kan.
Meulenberg is het oorlogsgebied van Limburg, een achterlijke jungle waar allochtonen de baas zijn en burgemeester en politie niks te zeggen hebben.
Mijn eerste kennismaking met Meulenberg was een onaangename belevenis. Toen ik zonder gevarengeld naar het atheneum van Meulenberg gestuurd werd.
De hobby van de allochtone bewoners is rellen schoppen, drugsdealen, straatoorlogen voeren, vandalenstreken uithalen, ravage aanrichten, louche winkeltjes uitbaten... Kortom, de fase van proppeschietertjes zijn ze allang voorbij. Al héél lang. Want de Meulenbergers zijn altijd al een berucht volk geweest.
De media doen alsof de zware rellen van 2013 het begin waren van alle ongeregeldheden. Neen, het riool- en capuchontuig van Meulenberg manifesteerde zich al véél eerder. Ik denk dat de marginaliteit en criminele neigingen van vader op zoon overgaan. Een erfelijke kwestie.
En dan belanden we bij het probleem van 'Ontworteling'. Als ze nu eens allemaal massaal naar hun eigen thuisplek zouden willen gaan, ze zullen genezen, en Meulenberg kan dan met een propere lei beginnen, met nieuw eigen volk, en een nieuwe burgemeester die aan de kant van zijn eigen volk staat.
Over Minderjarige Illegalen en Kinderen-zonder-Papieren
Onderwijsminister Crevits (CD&V) wil minderjarigen, wiens familie ons land moet verlaten, de kans geven hun schooljaar af te ronden. In overleg met Theo Francken (N-VA), staatssecretaris Asiel en Migratie, tracht ze een oplossing te vinden voor uitgeprocedeerde leerlingen. Ze gaat hem vragen die leerlingen hun jaar te laten afronden. Met Francken wil ze tot een nieuwe regeling komen om te vermijden dat leerlingen plots verdwijnen in de loop van het schooljaar. Nu geldt nog de paasvakantie als limiet, waarna leerlingen niet meer uitgewezen worden, ervoor wel.
Over het onderhoud Crevits-Francken zullen we wellicht niets meer horen. Na de paasvakantie misschien, wanneer er geen uitwijzingen meer gebeuren. En stilzwijgend kan er dan weer een nieuw schooljaar gestart worden voor de illegaaltjes.
En de ouders van uitgeprocedeerde leerlingen? En hun tantes en nonkels, neven en nichten, oma's en opa's, meters en peters... de hele illegale handel mag dan hier blijven? Ik heb onze regeerders nog nooit zoveel liefde en respect weten tonen voor 'de familieband'.
Uitgeprocedeerde leerlingen hun traject laten afwerken? Daar hadden ze nooit aan mogen beginnen, als illegaal besta je niet, heb je geen van-hier-identeit. Een inschrijving in een school zou niet mogen kunnen. Hoe de scholen illegalen inschrijven weet ik niet. Ik herinner me wel dat bij elke nieuwe inschrijving persoonsbewijzen nodig waren. Hoe doen ze dat met kinderen-zonder-papieren? Manipulaties van de regering? Nieuwe regelingen? Waaraan Crevits nu met Francken aan het werken is.
Er is ooit eens een decreetwijziging geweest om een illegaal voetballertje bij een club toe te laten. En in 2010 werd er geprutst en geknutseld aan gelijke onderwijskansen voor kinderen van illegalen. Nieuwe regelingen, nieuwe decreten... als trucjes om de illegaliteit uit het duistere hoekje te halen. We zijn goed bezig met 'illegaal' legaal te maken.
Illegalen bestaan niet, hun kinderen ook niet, het zijn spoken! Spoken die niet de minste aandacht mogen krijgen, tenzij om hen op de teletijdmachine te zetten met bestemming 'weg, en nooit meer terug'...
Kinderen van illegalen moeten opdraaien voor de illegaliteit van hun ouders. Sterker nog: illegale ouders moeten vervolgd worden voor kindermishandeling, omdat ze hun kinderen meesleuren in een uitzichtloze situatie, een onwettige situatie.
Ik raad mijn lezeressen aan om alle tips uit het oude schoolboek slaafs op te volgen!
Uittreksel uit een katholiek schoolboek voor de afdeling 'Huishoudkunde voor meisjes', uitgegeven in 1960.
Maak dat het eten klaar is Maak de zaken op voorhand klaar, de avond voordien als het moet, zodat een heerlijke maaltijd hem opwacht als hij terugkeert van zijn werk. Het is een vorm van duidelijk maken dat je aan hem gedacht hebt en je bezorgd bent over zijn noden. De meeste mannen hebben honger als ze thuiskomen en het vooruitzicht op een stevige maaltijd (vooral als het hun lievelingskostje is) maakt deel uit van de noodzakelijke verwelkoming.
Wees op tijd klaar Neem voor jezelf een kwartier rust voor hij thuiskomt om te ontspannen. Werk uw opmaak een beetje bij, doe een band in je haren en wees fris en bevallig. Hij heeft een zware dag achter de rug samen met mensen die hem overladen met werk en zorgen. Wees dus opgewekt en een beetje interessanter dan laatstgenoemden. Zijn zware dagtaak moet opgevrolijkt worden en daar ligt ergens jouw taak dat het zo wordt.
Breng orde op zaken Maak nog een laatste ronde door de voornaamste kamers van het huis juist voor je man thuiskomt. Verzamel de schoolboeken, speelgoed, papieren, enz. en neem nog vlug het stof af van de tafels.
Gedurende de koudste maanden van het jaar Je moet een gezellig vuurtje aanmaken waarnaast hij zich kan koesteren en ontspannen. Uw man zal het gevoel krijgen van in een ordelijke en rustige haven te zijn aangekomen en dat maakt jou ook gelukkig. Voor zijn comfort zorgen bezorgt jou een enorme persoonlijke voldoening.
Breng het geluid op een minimaal niveau Bij zijn aankomst zet je best al het geluid af van wasmachine, droogkast of stofzuiger. Probeer de kinderen kalm te krijgen. Wees blij hem te zien. Verwelkom hem met een warme glimlach en toon de oprechtheid van uw wil om hem te bevallen.
Luister naar hem Het zou kunnen dat je een dozijn belangrijke zaakjes aan hem wilt vertellen, maar daarvoor is zijn thuiskomst niet het geschikte moment. Laat hem eerst spreken, herinner je dat zijn onderwerpen belangrijker zijn dan de uwe. Maak ongeveer dat het zijn avond wordt.
Maak nooit je beklag als hij laat thuiskomt Klaag nooit als hij laat thuiskomt voor de maaltijd of zelfs als hij de hele nacht wegblijft. Bekijk het als kleinschalig in vergelijking met wat hij heeft moeten doorstaan gedurende de dag. Installeer hem comfortabel. Vraag hem zich te ontspannen in de zetel of te gaan rusten in bed. Maak een warme of frisdrank klaar. Schud de kussens op en stel voor zijn schoenen uit te trekken. Spreek hem aan met een zachte, vredelievende en plezante stem. Stel hem geen vragen wat hij heeft gedaan en twijfel nooit aan zijn oordeel of zijn rechtschapenheid. Denk er aan dat hij de meester is in huis en uit deze functie zal hij steeds zijn wil uitoefenen met eerlijkheid en waarheid.
Wanneer hij klaar is met eten, ruim de tafel af en doe vlug de afwas Als je man vraagt om te helpen wijs dan zijn voorstel af want hij zou zich verplicht kunnen voelen om het steeds weer te doen en na een zware dagtaak heeft hij geen nood aan extra werk. Zet hem aan om zich aan zijn favoriete bezigheden te wijden. Toon je interesse hiervoor zonder hem het gevoel te geven dat je op gelijke voet komt op zijn gebied. Als je zelf kleine bezigheden hebt, doe ze zonder praten en storen, want zijn interessepunten zijn meestal belangrijker dan die van de vrouw.
Uiteindelijk de avond Breng het huis in orde zodat het klaar is voor de volgende morgen. Denk er aan eventueel een ontbijt op voorhand klaar te maken. Het ontbijt van je man is uiterst belangrijk als hij op een positieve manier zijn zware dagtaak moet aanvatten. Eenmaal dat jullie in de slaapkamer zijn aangekomen maak je je klaar om zo vlug mogelijk in bed te komen.
Niettegenstaande de vrouwelijke hygiene Een grote rol speelt, mag het niet de bedoeling zijn dat uw man de rij moet doen om in de badkamer te komen, zoals hij moet doen om zijn trein te halen. Zorg er echter wel voor dat je het beste voorkomen hebt als je gaat slapen. Tracht een voorkomen te hebben dat innemend is, wacht tot hij slaapt want het zou hem kunnen ergeren bij het zien van een dergelijk schouwspel net voor hij slaapt.
Wat de intieme relaties betreft met je man Het is heel belangrijk je te herinneren wat jullie elkaar beloofden bij het huwelijk en voornamelijk de belofte van gehoorzaamheid. Als hij van oordeel is onmiddellijk te willen slapen dan zal het zo zijn. Te allen tijde word je geleid door de wil van je man en oefen je op geen enkel moment druk op hem uit om hem tot een intieme relatie te stimuleren.
Als je man voorstelt te paren Aanvaardt met nederigheid maar houdt steeds in het achterhoofd dat het plezier aan de man is besteed en veel belangrijker is dan dat van de vrouw. Als hij zijn orgasme bereikt is een beetje gekreun van jouw kant niet misplaatst, integendeel het zal hem overtuigen dat jij er ook plezier aan hebt beleefd.
Als je man minder normale handelingen voorstelt Gedraag je gehoorzamend en lijdzaam maar geef je eventueel ongenoegen aan door een stilzwijgen. Het is waarschijnlijk dat je man onmiddellijk zal inslapen. Breng je kledij weer in orde, breng je schoonheidsproducten aan alsook je haar verzorging.
Nu mag je de wekker zetten Om zeker even voor je man op te zijn in de morgen. Zo kan je hem een kop thee maken tegen dat hij wakker wordt.
... En bij het losslaan van hun driften citeer ik Sigmund Freud: "...zij voelen geen belangstelling voor het samenbrengen van de wederzijdse geslachtshelften. De deelgenoot vervangt zijn geslachtsdeel door een ander lichaamsdeel of lichaamsstreek. Beiden zetten zich heen over het walgingwekkende van hun handelingen en getroosten zich het gebrekkige van de verhouding der organen, het bezigen van de mond en aars-opening in plaats van de vrouwelijke schede..."
Jongens zijn lui, meisjes missen zelfvertrouwen. Zo kunnen we de studie over gendergelijkheid van de OESO samenvatten. Eergisteren gepubliceerd.
"Jongens verlaten vaker dan meisjes de school zonder diploma en meisjes komen na het secundair amper terecht in de academische domeinen van wiskunde, natuurwetenschappen of computerwetenschappen", zegt de studie van de OESO, waarbij ze zich baseerden op de PISA-resultaten uit 2012. Daaruit bleek dat 14% van de jongens en 9% van de meisjes niet over de nodige lees-, wiskunde-, en wetenschapscompetenties beschikken.
De onderzoekers wezen op het gebrek aan zelfvertrouwen bij de meisjes waardoor ze minder wetenschappelijk kunnen denken en wiskundige en wetenschappelijke richtingen mijden. Ze wezen ook op de onderpresterende jongens in het secundair onderwijs.
Om deze 'genderongelijkheid' tegen te gaan, adviseerden ze ouders om evenveel te verwachten van hun zoon als van hun dochter. Ook leerkrachten kunnen door hun opmerkingen de genderongelijkheid op het vlak van wetenschap en wiskunde tegengaan.
De OESO eindigde met een addertje: "Leerlingen presteren minder goed in een school waar een groot deel socio-economisch achtergestelde studenten zitten." Met andere woorden, wat ik steeds verkondigd heb: "Leerlingen presteren minder in een klas met allochtonen." Voilà.
Zo. Dat was de OESO met zijn studie over gendergelijkheid. Gendergelijkheid? Een misleidend woord, omdat gelijkheid tussen de twee geslachten onbestaand is en nooit nagestreefd kan worden. Gendergelijkheid bestaat niet, enkel in visioenen. Een meisje is een meisje, en een jongen is een jongen. Een jongen kan geen kinderen baren, en een meisje kan geen zaad lozen. Daar kunnen we niet omheen.
Fysieke verschillen kunnen niet weggecijferd worden, maar psychologische verschillen nog véél minder. Meisjes zijn gevoelsmatiger, emotioneler, wat door de OESO vertaald wordt als een gemis aan zelfvertrouwen?!... OESO negeert bewust de psychologische verschillen tussen jongens en meisjes. Wat willen ze daarmee bereiken? Een sekseneutrale instelling, waar is dat goed voor?
Genderongelijkheid wegwerken is tegennatuurlijk. Die OESO-onderzoekers zouden aangeklaagd moeten worden! Voor het ontkennen van eigenaardigheden die kenmerkend zijn voor het geslacht. En voor het streven naar gelijkheid tussen de seksen. Jongens en meisjes moeten elk in hun eigen waarde gelaten worden.
Meisjes technisch-wetenschappelijk doen denken, en jongens op de hielen zitten om te presteren = atypische trekken opdringen aan de geslachten!
Twee Gentse 'jongeren' zitten in Syrië. Gentse schooldirecteur: "Radicalisering is een toenemend probleem op onze school... We hebben geen greep op de ouders want die steunen de standpunten van hun kinderen."
Onderwijsschepen Elke Decruynaere (Groen) ontkent de problemen niet, "maar we mogen ze ook niet buiten proportie opblazen."
Zeg eens, Elke, er moét opgeblazen worden, en nog wel buiten alle proporties!
"Niet buiten proportie opblazen"... Dat deden we vroeger ook niet, toen hier een moslimminderheid zich kwam installeren... We zagen het, keken ernaar en gaven erkenning aan de islam als godsdienst. Kapitale Fout!
We hebben het decennialang zover laten komen, de radicalisering van nu, er valt niets meer terug te schroeven, ik zie alleen maar een uitdijing van het probleem.
En de islamleraars? Welke impact hebben zij op hun moslimleerlingen?... Ze hebben misschien zélf Syriësympathieën, die ze niet laten blijken (nog niet), behalve tijdens hun islamlessen...
Het atheneum van directeur Blauwbaard, 1992... Bediende Gaby werkte er als 'bode'. Zij was een soort gazet die de post ronddeelde in de hele school en bij iedereen aanklopte voor een luchtig praatje over alledaagse dingen. Op een dag echter ging ze op de gewichtige toer, met de melding dat allochtone leerlingen verspreid moesten worden over álle scholen. Ik weet nog goed wat ik in een reflex dacht: "Oei, dan gaan die vreemden overàl het onderwijs naar de vaantjes helpen, in plaats van bijeen te blijven, apart van Vlaamse leerlingen, dan blijft de schade beperkt."
**********
OCMW Heusden-Zolder, schooljaar 1999-2000... De dames van het OCMW hielden maandelijks een vergadering om probleemjongeren van de gemeente te bespreken. Eens in de maand trommelden ze alle betrokkenen op om te zaniken over kleine vergrijpen en kattenkwaad van de deugnietjes. Eén voor één werden de overtreders besproken, en het viel me op dat de OCMW-madammen eindeloos geduld en begrip toonden voor het 'tuig' dat hardnekkig in de fout bleef gaan. Urenlang zeurden ze over de feitjes die niet door de beugel konden. Het was een pure opsomming van namen en feiten, zonder ook maar 1 woord te reppen over "welke sancties gaan we uitdelen aan deze ontspoorde jongeren?"
**********
Directeur Mosselmans zag zijn school stilaan wegkwijnen onder het succes van de omliggende katholieke scholen. Hij had iets tegen kerk, kerkgangers, misvieringen, kruisjes... De teloorgang van zijn school lag hem daarom extra zwaar op de maag. Hij liep dan rood aan, en zijn colbertje spande dan nog strakker rond zijn volumineuze buik. Zijn school had nog gered kunnen worden indien hij selectiever te werk had gegaan bij de inschrijving van nieuwe leerlingen. Neen, blindelings en klakkeloos werd iedere nieuwe leerling aanvaard, ongeacht afkomst, schoolverleden of zelfs crimineel verleden. Vlaamse ouders zagen het onheil tijdig aankomen en zochten wijselijk een andere school voor hun kinderen. Dat krijg je met een laks inschrijfbeleid: het verval van een eens zo bloeiende school (jaren 70 en 80).
**********
Migrantendienst Zonhoven was de beschermengel van alle allochtone leerlingen die er als 'slachtoffer' terecht konden met klachten en verzinsels over hoe discriminerend ze door de school wel behandeld werden. Op een dag kregen ze strafstudie en mochten niet mee met de klassikale uitstap naar het Autosalon. Toen gingen ze klagen bij de migrantendienst waar ze toegangstickets kregen en met de auto van een van hen reden ze dan triomfantelijk toch naar het Autosalon, terwijl hun Vlaamse klasgenoten de volle pot moesten betalen...
**********
Wordt vervolgd. Ze zijn ook met zovelen die kozen voor het welzijn van de allochtoon.
We worden om de oren geslagen met studies over VLAMINGEN.
Alsof we hier in een hemels paradijs wonen zonder migranten, zonder bloeddorstige koppensnellers, zonder illegalen, zonder vluchtelingen, zonder asielzoekers, zonder capuchongespuis, zonder tuigjongeren en ander criminele slechteriken... alleen maar brave Jef en Mia, en ingetogen Pol en Gertrude, in een eenvoudige vredige samenleving waarin we ons huis niet hoeven af te sluiten, onze auto met waardevolle spullen met een gerust hart ergens kunnen achterlaten. Waar we na zonsondergang veilig langs de etalages kunnen slenteren zonder beroofd te worden door onsamenhangend geboefte van verre origine, gespuis dat hier helemaal niet thuishoort, gewetenlozen die met hun misdadige inborst hier de gevestigde orde op stelten komen zetten... Ooit komt er toch een moment dat de massa in opstand komt, maar zolang ze niet verder kijken dan hun buurtwinkel en de bakker onder de kerktoren, en met verdwaasde oogkleppen in het donkere hokje hun stem uitbrengen, ziet het ernaar uit dat we gedoemd zijn om overmeesterd en verslagen te worden, om als brave blanke bange man stilletjes te zwijgen en te knikken... Nietwaar Bart De Wever? Verrader! Afvallige Vlaming!!!
Tot hier mijn boosheid die ik even afgereageerd heb. Het deed deugd.
Terug naar de studies over 'Vlamingen'.
Vandaag een studie van KULeuven over te dikke baby's. Ik struikelde over het bericht: "1 op 10 Vlaamse baby's is te dik. We moeten dat probleem dan ook direct aanpakken. En dat doen we best bij het begin, de zwangerschap."
'Vlaamse' baby's te dik?!
Om te beginnen, wié zijn die 'Vlaamse' baby's die te zwaar wegen? Het aantal zwangere vrouwen neemt toe, en we weten allemaal wie die vrouwen zijn die zo overproductief verse dikke babietjes op de wereld zetten, midden in onze Vlaamse samenleving worden die gedeponeerd. Alsof er hier nog niet genoeg zijn. Wij Vlamingen smeken echt niet om die vreemde bijkomstigheden... We moeten niet rond de pot draaien, het zijn de allochtone moedertjes die in hun schoolverleden als moddervette moslimmeisjes naar school gingen waar ze liefst van al de zwem- en turnlessen oversloegen omdat die te 'westers' en 'onrein' waren. Hun huisartsen hadden feeling met de Allochtone Kapsones en schreven vlot het ene na het andere vrijstellingsattestje uit, huisartsen als Tegenwerkers van Integratie!
Het Probleem van de Dikke Baby's moet dus eerder aangepakt worden dan de zwangerschap. Véél eerder!Obesitas begint al in de schooltijd van de dikke mama's die toen aan de kant van het zwembad zaten te luieren en te niksen, terwijl hun Vlaamse klasgenootjes zich in het water uitsloofden om als eerste aan de oever te geraken. De moddervette moslimmeisjes die niet over de bok hoefden te springen, geen caprioelen op de mat hoefden te maken, zich niet buiten adem hoefden te hijgen bij het rennen rond de speelplaats...
En ondertussen nam hun lichaamsomvang toe. Ik heb het zien gebeuren. En mogen we dan verwonderd zijn over de te zware borelingen?!...
Ik vond vroeger al dat er hier teveel moslims rondliepen. In de scholen, in de migrantenwijken, het was verontrustend hoe die kleine menigte zich op korte tijd bleef vermenigvuldigen en in omvang toenemen. Een voortplantings- en instromingsverschijnsel waar toen niemand over struikelde. Een te verwaarlozen en te herstellen nevenwerking van de evolutie van onze samenleving...
Iedereen zweeg stilletjes over de aangroei van de moslims in onze samenleving. Het was toen ook zo'n beetje oppassen om niet de racist uit te hangen. Het linkse toverwoord 'racisme' was er om de indringers alle kans te geven om zich hier rustig een plaatsje te kunnen veroveren, en om de vreemdelingeninvasie zonder horten of stoten te kunnen laten doorgaan. Religieuze symbolen, voedsel, katholieke feestdagen, tradities en geplogenheden... al onze eigenheden dreigden stilaan aangepast te moeten worden om de moslims niet te kwetsen. Er was een tijd dat we dat goed vonden.
Ondertussen werden moskeeën aan de lopende band erkend en gesubsidieerd, en ze gingen onopvallend op in het nieuws van ons alledaags Vlaams gebeuren. Ik hoorde niemand protesteren, niemand klagen over overlast van de islam en zijn moslims. Neen, toen hielden moslims zich gedeisd omdat ze in de minderheid waren. In gedachten dreven ze hier voort op de golven des tijds, in ons vrije westen, geduldzaam wachtend op de komst van nog meer troepen moslims.
En nog altijd zwegen we... De moslimgemeenschap kreeg inmiddels alle kans om in stilte en sluipend uit te groeien tot een machtige gemeenschap die het hier ooit voor het zeggen gaat hebben. Die kansen hebben we hen zelf gegeven door te zwijgen, door niet te pruttelen, door verdraagzaam en vredelievend toe te kijken naar het groeiend aantal moslims om ons heen, en lijdzaam toe te zien hoe we naar onze eigen ondergang toe stevenen.
Als we nog langer gaan zwijgen, helpen al die Pegidaatjes niet meer. We gaan ons laten verpulveren. En ik denk dat het van bovenaf geregisseerd is, die islamitische veroveringstocht.
Wij roepen: "Wij zijn het Volk!", maar we kunnen niet eens onszelf vermenigvuldigen en in stand houden. Zoals mijn buurvrouw riep: "Twee is genoeg, meer hoeft dat niet", met die mentaliteit sméken we er om om overschaduwd en gedomineerd te worden.
En als we dan uiteindelijk - maar véél te laat - willen manifesteren tegen de oprukkende islamisering in Vlaanderen, krijgen we verbod van een idioot die door de Vlaamse massa in het verkleedhokje des stembusgangs verkozen is om ons Vlaanderen in goede banen te leiden!...
Afbeeldingske gepikt van de Rechtsblog om alle islamleraars eraan te herinneren dat ze vanavond present moeten zijn om te protesteren tegen de toenemende islamisering, samen met al hun moslimleerlingen. Hoe meer zielen, hoe meer protest tegen islamisering in Vlaanderen.
Pestproblemen door Leerlingen zelf laten oplossen?
JOS wees me op een artikel in De Standaard waarin onderwijsminister Crevits voorstelt om leerlingen zelf hun conflicten te laten oplossen.
Peer-Mediation
Crevits geeft toe dat er momenteel te weinig regie is in het pestbeleid. Ze stelde een Vlaams aanspreekpunt in het vooruitzicht dat alle beschikbare informatie moet verzamelen. Daarnaast ziet ze een grote rol weggelegd voor de CLB’s die "hun netwerk moeten gebruiken door meer door te verwijzen naar psychologen en jeugdhulp." Crevits is terughoudend om concrete werkwijzen op te leggen, "maar in één methode geloof ik zeer sterk, dat is peer-mediation. Ik sta versteld van de resultaten en geloof dat de scholieren soms betere resultaten kunnen halen dan de CLB’s."
Tot hier een samenvatting van Crevits' voorstel om 'mediators' in te schakelen bij conflicten tussen leerlingen.
Peer-mediation, als instrument om pestgedrag op school tegen te gaan, is een methode waarbij jongeren opgeleid worden om te bemiddelen in conflicten tussen leeftijdgenoten. Peer (Engels) = 'gelijke'. Leerlingen leren vaardigheden ontwikkelen op gebied van conflicthantering. De 'mediators' moeten matuur genoeg zijn, een sterke persoonlijkheid hebben en geen partij kiezen, ze moeten goed kunnen luisteren en oordelen, ze spelen een begeleidende rol in het mediation-proces.
Eerst gleed Crevits een beetje uit met haar voorstel om een 'toolkit met verschillende toetsen' te introduceren voor leerlingen aan het einde van de basisschool. Een flagrante inbreuk op de waarde van testafnames!... En nu leidt ze de aandacht af van de pestkop, als ze scholieren wil opleiden tot bemiddelaar bij conflicten. En waar zit dan de verantwoordelijkheid van school en ouders van de pestkop?
De rol van CLB's
Over de rol van de CLB's bij het pestbeleid spreekt Crevits zich dubbelzinnig uit. Enerzijds heeft ze het over "een grote rol weggelegd voor de CLB's", en anderzijds ziet ze mediaterende scholieren betere resultaten halen dan de CLB's...
Ik zou zeggen: laten we de CLB's uitschakelen bij het pestbeleid op school. Die mensen denken dat ze van achter hunne bureau de hele wereld kunnen verbeteren. Echt waar... En maar verzoenende gesprekjes voeren, en zich focussen op het slachtoffer, terwijl de pestkop achter de hoek zit te loeren en te broeden op nieuwe pestacties.
Peer-mediation + acties van de school
Peer-mediation lijkt op een afwenteling van conflictproblemen op de leerlingen zelf. 't Is om te huiveren als beide partijen, de pestkop + slachtoffer, bijeen gebracht worden. Die mediator moet dan wel sterk in zijn schoenen staan. Bovendien hebben pestslachtoffers helemaal geen behoefte aan bemiddeling, die willen alleen maar met rust gelaten worden.
Een combinatie van peer-mediation én acties van de scholen lijkt me het meest aangewezen bij het tegengaan van pestgedrag op school. Scholen moeten pesterijen opsporen en pestkoppen op de voet volgen, sanctioneren, en hun ouders erbij betrekken. Een klopjacht op pestkoppen!
"De Genkenaren hebben het grootste bedrag (23 miljoen euro) aan achterstallige leningen in Limburg, zo blijkt uit cijfers van kredieten aan particulieren die de Nationale Bank verzamelt. In die schulden zitten alle mogelijke leningen: zowel de kredieten die je afsluit om een auto of een wasmachine te kopen, als die voor een huis. De Limburgers zijn op dit moment in het totaal voor 217 miljoen euro achter met betalen. 19.021 Limburgers hebben minstens één achterstallig krediet... Die achterstallige kredieten zijn goed voor een bedrag van 3,1 miljard euro, dat is 67,5 procent meer dan in 2008, het jaar waarin de economische crisis uitbrak. Tussen 2013 en 2014 zijn die achterstallige kredieten ook nog eens met 4,9 procent gegroeid."
Genk, daar waar alles wat vreemd is zich thuisvoelt en eigen identiteit niet verloochent, daar wonen de grootste wanbetalers aller tijden, zegt de krant HBVL. Voor iemand die het nog niet wist: in Genk wonen alle nationaliteiten van de hele wereld bijeen, en dan schrijft HBVL dat "GENKENAREN hun schulden niet kunnen betalen"... Hallo, Vlaamse inboorlingen van de stad Genk! Er wordt gesold met jullie authenticiteit! Kom in opstand! Klaag de krant aan wegens ontkenning van de Vlaamse identiteit en authenticiteit!
Volgende week 4 maart is er de Landelijke Luizendag in Nederland. Alle kinderen worden er dan gecontroleerd op hoofdluis. Ouders kunnen de kriebelbeestjes vanaf nu melden bij het RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu) als hulp bij ongediertebestrijding. Controle van de kinderkoppekes en directe behandeling worden aangeraden.
Vorig jaar was er bij ons in West-Vlaanderen ook al een 'luizenkammenproject', ter bestrijding van plaaginsectjes en jeukende parasietekes. In alle scholen werden luizenkammen uitgedeeld, samen met een demonstratie van de kam ter bestrijding van de luizen. Kosten: 25.000 euro. Het 'Kammenproject' wilde ouders en leerkrachten sensibiliseren voor preventie en bestrijding van hoofdluizen. "Lagere schoolkinderen zijn vaak het slachtoffer van een luizenplaag, vooral na een schoolvakantie."
Nu zal ik eens ophelderen waarom een luizenplaag steeds opduikt na een schoolvakantie. In schoolmiddens weet iedereen waar die luizen vandaan komen, maar niemand wil of durft er iets over kwijt. Dat idiote 'racisme' weer hé.
Lange tijd, in de gloriejaren na WO2, waren hier alle nare ziektes en vervelende kwalen verdwenen: kinkhoest, TBC, luizen, hersenvliesontsteking... Toen we overrompeld werden door allerlei vreemde rariteiten die hier niet thuishoorden, kwamen die enge ziektes weer tevoorschijn, omdat niemand op zijn eigen thuisplekje kon blijven... 'Verrijking'? Ik heb me altijd afgevraagd wat we van die indringers konden leren? Wij waren rijk genoeg, een 'verrijking' betekende alleen maar verarming... Eerst welvaart, en dan achteruitgang... zó zit dat hier!
Na elke schoolvakantie worden schoolkinderen geplaagd door luizen. En die beestjes komen van de koppekes van Turkjes die zich in hun thuisland niet verzorgen en dan die vieze beestjes mee naar hier transporteren naar de Vlaamse kopjes. Zò werkt dat met dat ongedierte.
Het allochtone luizenfenomeen ligt delicaat, gevoelig, en alle leerkrachten deden hun best om erover te zwijgen. En tóch, in het belang van van onze Vlaamse kinderen, mogen we de terugkeer van allochtone leerlingen uit hun thuisland niet onopgemerkt laten voorbijgaan. Vanaf de eerste schooldag, aan de schoolpoort, alle hoofdjes van de migrantjes die terugkeren van hun thuisland controleren op hoofdluis! Dat is ongediertebestrijding bij de doelgroep!
De tijd is rijp om weer eens op de sensuele toer te gaan.
"...Nu laaide de begeerte die in me ontketend was als een vuur dat een keisteen kan doen smelten. Zoals ik bevend voor haar stond en het weinig scheelde of mijn zaad spatte alle kanten uit, terwijl mijn paal in lichterlaaie stond... Ik had de begeerte om haar te neuken, haar flink en goed en venijnig te neuken... Haar kleed van geweven lucht verdween en daar lag haar akker voor me open. Haar dijen staken als slanke zuilen omhoog, en haar altaar was vochtig... Mijn hartstocht dampte op de verhitte stenen van mijn wil, en ik ervoer de woestheid van een leeuw... De omheining van haar poort was gloeiend... Roer je in mijn grot, roer je in mijn hol, kom met je obelisk door mijn poort, kreunde ze... Ze bezong de heerlijkheden van mijn testikels... Onze heupen zwoegden eendrachtig... Ram er op in, zwel in me op, geef me je wapen, dieper doorgaan obelisk, neuk me de verdommenis in, verzeng me!... Kreunend stootte ik de laatste poort van haar schoot binnen... Onder me stootte zij terug als een woest rund... en dan ging ik weer omhoog en gaf ik weer een dreun in haar koninklijke grot, mijn graf. Ik bezweek in haar..."
Uit: 'Schaduwen uit de oudheid' van Norman Mailer.
