De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Kritiek van scholiere Alice (16) op ons onderwijs: "We krijgen te veel huiswerk en toch heb ik niet het gevoel dat ik veel bijleer." Het meisje volgt het vijfde jaar Latijn-Moderne Talen. De manier van lesgeven trekt ze in twijfel. Ze leert veel van buiten om goede punten te halen, maar daarna stroomt alle informatie weer uit haar geheugen, zegt ze. Elke dag een vak herhalen vindt ze beter dan twee keer per jaar wanhopig leerstof naar binnen proppen vlak voor het examen.
Tot daar de verzuchtingen van een kritische leerling over ons middelbaar onderwijs. Interessant.
Haar mening trok de aandacht van onderwijsminister Crevits. In 'Reyers Laat' gingen de minister en leerlinge Alice in gesprek met elkaar. Toen was er al een lichte nuancering te horen in Alices bedenkingen over het schoolsysteem. Het accent verschoof zich naar het beroepsleven. Alice vroeg de minister om meer lessen te krijgen 'waar ze later in het beroepsleven ook nog iets mee kan doen'. Praktijktoepassingen dus, en klaarstomen voor het beroepsleven, daarop kwam het neer.
Toch denk ik niet dat het de oorspronkelijke bedoeling was van Alice om al meteen aan een beroep te denken, of aan toepassingen in de praktijk.
Volgens mij zijn de bedenkingen van het tienermeisje aangegrepen om het beroepsleven in nauwer contact te brengen met het secundair onderwijs. Dat is toch de trend tegenwoordig...
...De bedoeling van het secundair onderwijs is de scholieren voorbereiden op het hoger onderwijs, op hogere opleidingen, op universiteit, daar waar theorie en examens een nóg grotere rol spelen dan in het middelbaar. En dan zal Alice nóg veel meer moeten studeren en "leerstof naar binnen proppen" en vrije tijd opofferen. Misschien staat ze daar niet bij stil en focust ze zich te veel op het lesgeven in haar middelbare school? Ja, daar lijkt het wel op.
Ik kan Alice niet goed volgen als ze het heeft over 'lessen in het middelbaar waar ze later iets aan zal hebben in het beroepsleven'. Alice slaat een treetje over! Of wil ze meteen na haar studies Latijn-Moderne Talen de beroepenwereld instappen? Ik denk het niet. Daarom is het eigenaardig dat ze zo vroeg al aan praktijktoepassingen denkt. Een 16-jarige mag zich gerust een beetje vergalopperen tijdens een tv-uitzending... En zeker onder de manipulerende regie van Kathleen Cools.
Mijn inspiratiebron van gisteravond was JOS... En toen had ik zin in een slaapmutske. Zo eentje met schuim d'r bovenop.
Een verloren liefde kwam teruggewandeld in mijn leven. Door het verlichte raam herkende ik zijn vertrouwde silhouet. Ik maakte me op om hem te verwelkomen. Mijn geluk was overrompelend. Ik sidderde over mijn hele lichaam. Toen werd ik wakker. Ontgoocheld. Onbeschrijflijk ontgoocheld. Ik wou vlug weer inslapen om de droom te hervatten. Maar dat lukte niet. Natuurlijk niet. Mijn verdriet heb ik weggedronken en daarna terug naar bed. In mijn volgende droom hoorde ik zijn stem. "Witte, zou je nu wel opnieuw gaan slapen? Kijk, de zon is al opgestaan. Sta ook op, dan kunnen we samen genieten van deze mooie dag." Bij het ontwaken was zijn stem verdwenen. Weg... En nu maar zien hoe ik de nieuwe dag weer kan overleven. Zonder hem. Dag na dag.
Wij zijn veel te bescheiden. We moeten niet rond de pot draaien of extra voorzichtigheid aan de dag leggen als het gaat om jongeren-met-een-migratieachtergrond. ZIJ zijn disproportioneel aanwezig bij de groep leefloners. Zonder hen zou het beroep van leefloner misschien wel niet bestaan.
Vorige week las ik dat OCMW's 22,6 miljoen euro krijgen om leefloners op te vangen, leefloners die zich uitgesloofd hebben om werk te vinden, alle werkgevers lastigvallen hebben en gesmeekt hebben om een job. En nog altijd niets gevonden. Wie zoekt die vindt niets...
Het zit niet langer mee voor schoolverlaters die thuis zitten te wachten op een job, of in het park op een hangbank, of in café of moskee waar hun eeuwig-werkloze pa hele dagen slijt met collega-moslims. Nee, het valt niet mee.
Vroeger konden Turkse en Marokkaanse schoolverlaters direct terugvallen op een sociale zekerheid, opgebouwd door hun werklustige autochtone medeburgers. Autochtonen als verdraagzame en genereuze werkwilligen die met een eindeloze zin voor liefdadigheid hun vreemde medemensen helpen om te overleven... typisch Vlaams, onderdanig en behulpzaam. Ik zal 't zelf maar schrijven want in geen 1 krant staat te lezen over de edelmoedigheid van ons eigen soort.
Woorden van De Wever: "In geen enkel ander land kunnen mensen al gebruik maken van de sociale zekerheid vooraleer ze er geld in gestopt hebben."
Vroeger hadden allochtone schoolverlaters geluk toen ze ongestoord van de schoolbanken konden verhuizen naar het stempellokaal. Deliberaties in scholen pasten hun beslissingen aan aan deze gulle maatregel. Hopeloze gevallen, 20 jaar, laatste beroepsjaar, en nog altijd gebuisd. Dat was vroeger heel simpel, de school stuurde alle gebuisde allochtonen door naar 'den dop'. Gelukkig kan dit nu niet meer... Ik weet niet hoe ze dit nu klaarspelen tijdens de deliberaties. Een hele herziening zal nodig zijn. Maar zoals het onderwijs verzot is op allochtonen zal dat wel lukken.
En dan denk ik met weemoed terug aan de tijd dat allochtone leerlingen onbevangen en zonder schroom hun vinger opstaken in de klas om te vragen: "Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?"... Dat ontroerende vragenuurtje zal ik niet gauw vergeten, een vragenuurtje na de uiteenzetting over 'Studie- en Beroepsmogelijkheden na het Secundair Onderwijs'. Ik heb nog nooit zo'n hoop streberige en ambitieuze leerlingen bijeen gezien!... Voor hen kon de hele beroepenwereld de boom in, en de studiekeuzemogelijkheden eveneens.
Jos wees me op een nieuwtje vanuit Nederland. Toch fijn dat ik af en toe eens wakker geschud word om de actualiteit te volgen in plaats van me in het verleden te wentelen.
Waar gaat het over? In de Nederlandse Telegraaf was de stelling van vandaag: "Eindexamen is niet meer van deze tijd.Vandaag beginnen de eindexamens in het voortgezet onderwijs. Prima dat leerlingen op enig moment getoetst worden op hun kennis, of is het niet meer van deze tijd?"... Lezers konden hun mening geven door deel te nemen aan de lezers-enquête.
Waar wil men eigenlijk naartoe met het in vraag stellen van examens? Er bekruipt me een onbehaaglijk gevoel. Het doet me denken aan Philippe Muyters die vorig jaar meedeelde dat de Vlaamse overheid sinds 2006 al 5.551 ervaringsbewijzen uitgedeeld heeft. Een ervaringsbewijs is een officieel document dat bevestigt dat iemand over de vaardigheden beschikt om een beroep uit te oefenen zónder dat hij daar een diploma voor heeft. Het aantal werknemers zonder diploma kent daardoor een stijging. Het concept 'ervaringsbewijs' leek me een krampachtige noodgreep van de overheid om schoolonwilligen/onbekwamen toch aan het werk te krijgen. Een labiele constructie die regulier onderwijs bespot. Misschien hoeven allochtonen en anderstaligen binnenkort helemáál niet meer naar school of opleidingen te volgen? Ik vrees dat het aantal beroepen waarvoor geen diploma vereist is, in de toekomst nog zal stijgen. En allochtonen zullen de eerste sollicitanten zijn...
Terug naar de examens die in het voortgezet onderwijs in Nederland in het gedrang komen.
Examens, als objectieve metingen, zijn onvervangbaar. Ze moéten blijven. Hun belang is onbetwistbaar. Gestandaardiseerde toetsafnames in uniforme omstandigheden van een grote groep studenten, zijn de enige middelen om studenten te evalueren op hun kennis, op hun bekwaamheden, en om hen te kunnen vergelijken met hun medestudenten.
Ik begrijp heel goed de nieuwe trend om examens te vervangen door subjectieve beoordelingen. Het is een soort radeloosheid, een onwennigheid met het hoge aantal allochtonen in het onderwijs. Men weet geen raad meer met allochtone leerlingen die machteloos staan tegenover schriftelijke proeven.Men moét wel iets verzinnen om de allochtone overrompeling in het onderwijs aan te kunnen. Naarmate de allochtone studentenbevolking toeneemt, vrees ik dat in de toekomst examens en diploma's stilaan gaan verdwijnen. Helaas. En subjectieve beoordelingen gaan meer ingeburgerd geraken, ten koste van... de bekwame autochtoon!
Ik ben vanmiddag gaan winkelen in de Gamma. Om laddertjes en bootjes te kopen. Zo kunnen mijn bloglezers makkelijker op mijn blog geraken. Eens zien of dat gaat helpen, want sinds de overstromingen en winden en stormen schrijf ik alleen nog maar voor een handjevol lezers. Die willen natuurlijk niet in hun zwembroek tot bij mij komen... Het water vloeit altijd naar de zee zeggen ze, maar dat gezegde zal toch eens grondig moeten herzien worden... Nu is het ook mogelijk dat boze geesten mijn blog boycotten, geesten die mij vijandig gezind zijn. 't Zou me niet verwonderen...
...Over mijn ervaringen met kansarmoedeprojecten in concentratiescholen en multiculturele scholen.
Migrantenonderwijs en Migrantenwerk hebben ongelooflijke fortuinen zien binnenstromen. Hele sloten en bergen, koffers vol goudstukken en zilverlingen werden doorgesluisd naar de onderwijswereld om allochtoontjes te helpen integreren en om hun taal- en leerachterstand weg te werken. De geldkraan werd nooit dichtgedraaid.
Migrantenleerlingen werden achtervolgd en overdonderd met projecten, het ene project na het andere werd uit de grond gestampt, een wildgroei overwoekerde het traditionele onderwijs.
De doelgroep van kansarmoedeprojecten was aanvankelijk iedereen die uit de boot dreigde te vallen, de meest kwetsbaren in de gehele schoolbevolking. Initieel kwamen Vlaamse leerlingen dus ook in aanmerking voor bijstand, maar naarmate de geldstromen binnenvloeiden konden kansarme Vlamingen fluiten naar hun extra begeleiding.
En dan kwam er een lange periode waarin 'kansarmoede' a priori gelinkt werd aan allochtonen. Vlaamse kansarmoede werd ontkend. En toch bestonden ze, de Vlaamse kindjes die in de verdrukking kwamen onder het allochtoon geweld.
Ondanks de vele miljoenen en miljarden schampten de dubieuze projecten met hun zweverige leerstof af tegen de allochtone schoolbevolking.
Waarom kansarmoedeprojecten gedoemd waren om te mislukken.
-Allochtone ouders blonken uit door hun afwezigheden op ouderavonden. Drempelvrees was het niet, want de weg naar OCMW, dopgeld, ziekenkas en migrantendienst, die konden ze blindelings vinden.
-De werkattitude van allochtone leerlingen! Problematisch waren de interesse voor schoolresultaten, ambities, discipline, zelfbeheersing, plichts- en normbesef, prestatiegerichtheid, verantwoordelijkheidsgevoel, inzet, vlijt, enz...
-Geen respect voor gezag en structuur. Ingetogenheid in de klas en ondergeschiktheid aan de leerkracht, daarmee hadden ze het echt moeilijk, de allochtone leerlingen.
-Geen respect voor de Nederlandse taal. Koppig de thuistaal blijven hanteren. Ouders en leerlingen toonden hun onwil om de taal te leren van hun gastland.
-De tolerantie van huisartsen die de integratie tegenwerkten door foefelbriefjes te schrijven voor moslimleerlingen.
-De tolerantie van directies en leerkrachten die allochtone uitschuivers onder de mat van verdraagzaamheid wegmoffelden.
-Islamlessen die indoctrinerend de moslimleerlingen verhinderden om zich aan te passen aan westerse gewoonten en om zich te verzoenen met het schoolreglement van een Vlaamse school.
Uitzichtloze toestanden waar toch fortuinen tegenaan gesmeten werden!
Om te besluiten
Migrantenleerlingen hebben een overvloed aan kansen gekregen, de meesten hebben die links laten liggen en in de wind geslagen. Zonde van de geldverslindende projecten. Parels voor de zwijnen! We hadden er allang uit moeten leren dat affiniteit met vaderland en moedertaal onvermurwbaar is. Geen enkel project is ertegen opgewassen. De hoorn des overvloeds was integratiebevorderend bedoeld, maar door de vip-behandeling van allochtoontjes zagen we een averechts effect: allochtonen zonken dieper weg in hun eigen wereldje, ver weg van de Vlaamse realiteit. Ik vergeet nog de migrantenwerksters te vermelden die de migrantenwereld ondersteunden en stimuleerden.
Eigenaardig dat nu pas de alarmklokken beginnen te luiden over het Vlaamse onderwijslandschap. Het is toch al véél langer aan de gang dat allochtone leerlingen beeldenstorm plegen op ons Vlaamse onderwijs.
Afhakende leerkrachten, wanhopige leerkrachten... Het is niet actueel, ik heb hen vroeger ook al naar de hemel zien staren, smekend om een mirakel.
Het nastreven van multiculturele harmonie in één school, in één klas met uiteenlopende geaardheden, kansarmen en kansrijken, Vlamingen en allochtonen, genieën en losers, betweters en meelopers, blanken en zwarten, witkopkes en kroeskopkes... Hoe kunnen die allemaal sámen functioneren? De leerkracht die dát aankan, moet een superwezen zijn...
Daarbij komt nog dat multicultureel onderwijs de kwaliteit van ons traditioneel Vlaams onderwijs aantast: Vlaamse leerlingen presteren slechter in een klas met allochtonen, allochtonen doen het lesniveau dalen, onderdrukking van de Nederlandse taal in multiculturele scholen... Ik heb het echt zien gebeuren, daarvoor zijn er geen studies nodig.
Veel erger dan leerkrachten die er de brui aan geven, is de dalende populariteit van lerarenopleidingen. 18-jarigen vinden het beroep van leraar niet aantrekkelijk. Daarom zullen in de toekomst vacatures in het onderwijs niet meer ingevuld kunnen worden. Dan is men wel verplicht om moslimleerkrachten aan te werven? Ziet de lezer het al gebeuren?... Vroeger heb ik al eens beweerd dat een allochtoon de plaats zou gaan innemen van een Vlaamse leerkracht... Ja, ik heb een kristallen bol met mijn eigen initialen erin gegrift...
Vandaag weer wat nieuws over Blauwbaard van het gekleurde atheneum, schooljaar 1992-1993.
Het mooiste compliment dat hij me ooit gaf, was: "Lieve, gij zijt een harde tante!". Deze lof zwaaide hij me toe tijdens een discussie over een omstreden migrantenproject, een project dat onze Nederlandse taal bombardeerde tot een tweederangstaal: het NT2-project als sponsor van de multiculturaliteit!
Het NT2-project (Nederlands Tweede! Taal), een gigantisch miljoenenproject, werd ineengeflanst door linguïst Koen Jaspaert, in zijn Steunpunt-NT2 in Leuven. Hij bedacht aangepast taalonderwijs voor allochtonen, omdat hij waarachtig geloofde in verborgen taaltalenten bij migranten. En in hun goede wil geloofde hij ook nog. Ja, ja.
In 1993 werd het NT2-project geboren. Het maakte brandhout van het klassieke taalonderwijs. Spelling en spraakkunst werden bijkomstig, status en reputatie van een Nederlandse les verdwenen. Leerkrachten raakten moedeloos en zaten met hun handen in de haren omdat ze rare dingen in de klas moesten vertellen die hen opgedrongen werden, waar ze niet achter stonden.
Oudere leerkrachten weigerden hun lesniveau aan te passen aan het lage allochtone niveau. Ik verzette me tegen de benaming NT2, tegen de stuntelige Nederlandse didactiek, en tegen de daling van het lesniveau. Ik weigerde mijn medewerking aan een project dat de Nederlandse taal verloochent en ondergeschikt maakt aan de Turkse of Marokkaanse taal.
Mijn verzuchtingen luidden toen: "Allochtone leerlingen moeten de wilskracht en het doorzettingsvermogen opbrengen om het traditionele taalonderwijs aan te kunnen, geen enkele toegeving of afslanking van de eisen mogen voor hen gelden, zonder uitvluchten en zonder excuses moeten allochtonen de traditionele leerstof kunnen verwerken"... Lieve, de harde tante...
De Vlaamse overheid gooide een smak geld tegen het miljoenenproject. Het Steunpunt kreeg vanaf 1990 een half miljard BFr om het NT2-onderwijs te ondersteunen, maar remde zelf NT2-onderwijs af, en tastte het niveau van ons taalonderwijs aan... Parels voor de Zwijnen!
Racismebestrijder Jozef De Witte wordt orkestdirecteur. Op 1 juni wordt hij intendant van het Nationaal Orkest van België.
En wie gaat er Jozef De Witte opvolgen als directeur van het Gelijkekansencentrum? Ik denk dat Lieve de meest geschikte opvolger is, ook de meest bekwame. Ik zou dat werk formidabel graag willen doen. Ik zou alle leden van het Centrum begeesteren voor 'Het Welzijn van de Vlaming'.
Wat ik allemaal van plan ben?... Anti-Vlaams racisme bestrijden, discriminatie van de Vlaming aanklagen, Vlaamse armoede bestrijden, de rechten van alle Vlamingen behartigen, migraties naar ons land afschaffen en enkel buitenlanders toelaten die iets te bieden hebben en bijdragen aan het Vlaams welzijn, grenzen optrekken omheen Vlaanderen, het vreemdelingenrecht vervangen door het Vlamingenrecht, islamonderwijs verbieden, alle criminelen deponeren in een streng bewaakt kamp om er dwangarbeid te verrichten, mensensmokkelaars opsporen en hen opbergen in hetzelfde kamp van de criminelen, het integratiebeleid afschaffen, alle moskeeën bombarderen en kerken renoveren...
Ik zou ook gerechtelijke dossiers opstellen van iedereen die het waagt om de Vlaming achter te stellen, te benadelen of te denigreren.
Een bezorgde lezer wees me op mijn riskant verhaaltje over de zwarte tooghanger in 't café. Ach, ik mag me af en toe wel eens vergalopperen op mijn blog, een blog als verloskamer van gedachten en gevoelens?!... Mijn bezorgde lezer kan ik geruststellen met een stukje dat ik reeds eerder schreef over 'Xenofobie'. Daaruit blijkt dat 'xenofobie' niet strafbaar kan/mag gesteld worden, en 'xenofoben' niet vervolgd kunnen/mogen worden.
Over 'Xenofobie' hoorde ik voor het eerst in 1980, toen inspecteur Hazelnoot op school kwam prediken over 'Xenofobie'. Hij voelde zich geroepen om de onderwijswereld te wijzen op het gevaar van 'angst voor vreemdelingen'. Ja, 'angst voor vreemdelingen' werd toen al voorgesteld als iets crimineels, stel je voor! Predikant Hazelnoot maakte de kunstmatige link tussen 'fobie' en onze relatie met vreemde medemensen: Xeno-Fobie. Dat klonk toen, 35 jaar geleden, indrukwekkend. Nu weten we wel beter...
Alle merken van fobieën waren me bekend, maar fobieën gelinkt aan vreemde indringers (xeno-fobie), dat was totaal nieuw! Het deed pijn aan mijn oren, dat gekke woord 'fobie', mijn trommelvliezen daverden, het was alsof 'xenofobie' met criminele feiten te maken had. 'Islamofobie', 'Xenofobie', 'Homofobie'... het zou allemaal afgestraft moeten worden volgens de migrantenaanbidders.
Een fobie is een irrationele radeloze angst die niet door rede verklaard kan worden, een angst die nergens op gefundeerd kan worden, gepaard gaande met onbeheersbare angstaanvallen en oncontroleerbare paniek, een ongegronde angst voor het vreemde... Een 'fobie' hoort thuis in de psychiatrie en daarom is het absurd om een fobie strafbaar te stellen!
Lieve is niet bang voor vreemdelingen. Zij kan haar houding tegenover hen goed beredeneren en er een gegronde beschrijving van geven. Met haar volle verstand is ze er zich van bewust dat ze géén onberedeneerbare angst heeft, geen fobie dus, maar wél gevoelens van afkeer, van minachting en geringschatting voor de pathologische islam, voor geforceerde multiculturaliteit, voor de prioritaire behandeling van allochtonen in onze samenleving... Mijn hele aversie heeft niéts met onredelijkheid te maken, en dus ook niéts met een fobie in al zijn onredelijkheid. Mijn aversie is me ingegeven door mijn ouders, schreef ik gisteren al, ze waarschuwden me voor vreemde mannen. "Nooit meegaan met vreemde mannen, nooit iets tegen hen zeggen."... En de nonnen op school zeiden dat ook. Zo werd ik opgevoed. In mijn opvoeding werd me een 'aversie' aangeleerd, een aversie die sterk aanleunt tegen 'vreemdelingenhaat'...
Vandaag ben ik mild gestemd. Daarom laat ik mijn 'slachtoffers' even wachten in het voorgeborchte van mijn blog, waar ze sidderen en beven in afwachting dat ik hen tevoorschijn haal om hen door het slijk te sleuren. Iedereen zit er klappertandend en nagelbijtend zijn beurt af te wachten, terwijl hun angstzweet uitbreekt. Ze hadden me maar niet moeten koeioneren...
In afwachting van hun terechtstelling, eerst een vertelling over een belevenis van vandaag.
De Bootvluchteling
Ik heb vanmiddag een bootvluchteling gezien!!! Ne zwarte aan den toog bij Bertie. Niet zo eentje dat knikt als je d'r geld instopt, maar ne levensechte.
Het was wennen, verschrikkelijk wennen, die aanblik van een neger in een oer-Vlaams ouderwets café... Het was geen zicht. Het vloekte. Ik kon me niet verzoenen met het beeld, de 'picture' van een zwarte aan een blanke toog in een blank café in een blanke wijk... Het leek wel een zinsbegoocheling.
Een zwarte vlek zat daar, donker gezicht, donkere kleren, alleen het wit van zijn ogen verraadde zijn aanwezigheid.
Dat moet nogal een verhuis geweest zijn: van een boot naar een toog, van het warme thuisland naar een kil vreemd land. En dan stormde het buiten ook nog. Die man kan zich hier toch nooit thuisvoelen. En dan vraag ik me af: wat komt die hier doen, wat gaat die morgen doen, wat gaat die hier in de toekomst doen?... Rekenen op de naastenliefde van zijn blanke medemensen! Dát gaat ie doen. Ondernemingslust straalde de bootvluchteling aan de toog alleszins niet uit.
Ik denk dat ze ginder al die mannen met bootvluchtplannen wijsmaken dat Europeanen zullen werken om te voorzien in het onderhoud van al wie heelhuids tot in Europa kan geraken. 't Is de risicovolle trip waard. Originele Europeanen verdienen de kost trouwens al langer in dienst van een hoop asielzoekers en andere goudzoekers. Nu komen die 'vluchtbotelingen' er nog eens bovenop.
Vroeger hebben mijn ouders me geleerd dat ik moest oppassen voor vreemde mannen, ze waarschuwden me voor alles wat niet bij ons hoorde, voor alles wat vreemd was. Later hoorde ik echter op mijn werk dat ik mijn hart meer open moest stellen voor migranten, dat ik ze niet mag buitensluiten uit mijn leven, en nog zo van dat links gezever. "Op mijn hoede zijn voor vreemdelingen", dat is me gelukkig bijgebleven. We kunnen niet genoeg argwanend en wantrouwig zijn... Een menslievende eigenschap, menslievend voor ons eigen volk!
Vandaag fladderde Blauwbaard door mijn gedachten, directeur Blauwbaard van het gekleurde atheneum waar het wemelde van de Turken en Marokkanen en waar Vlaamse leerlingen allang vertrokken waren naar betere oorden.
Ik kon de man maar niet uit mijn hoofd zetten. Dat gaat meestal zo met mensen die je iets in de weg gelegd hebben, of die je geambeteerd hebben, die moeten op tijd en stond door de mangel gehaald worden, zoals vanavond weer eens.
De school van Blauwbaard was gelegen in een migrantenwijk en om tot daar te geraken was een bovenaardse klus. In die wijk bestonden er geen verkeersregels, het was er een jungle, ja, zoals dat volk gewend is, chaos en geklungel. De dikste snor, de kleurrijkste hoofddoek en de langste rok, die hadden voorrang in het verkeer. En een Marokkaanse politieagent stond er alleen maar om autochtone chauffeurs te verbaliseren.
Blauwbaard! Die man beschikte over de bijzondere gave om elke vrouw, maar dan ook élk vrouwelijk wezen dat zijn pad kruiste, de illusie te geven dat zij onuitsprekelijk mooi en bijzonder was. Zijn talenten om leraresjes te verleiden ontwikkelden zich en kwamen tot volle ontplooiing toen hij verwikkeld zat in een uitzichtloze vechtscheiding, in een kluwen waarin alleen getrouwde mannen verzeild raken wanneer ze ooit aan het altaar in comateuze toestand eeuwige trouw en altijddurende verbintenis en bijstand en nog meer van die mirakels beloofden aan hun toekomstige levensgezellin. In blinde verliefdheid zegt men de gekste dingen aan het altaar, en dan worden er ook nog getuigen bijgehaald bij het hele spektakel... Wordt vervolgd.
Onlangs las ik over een studie van het 'Steunpunt Werk en Sociale Economie van de Vlaamse overheid'. Een veel te lange naam om met boeiend nieuws tevoorschijn te komen. En ja, uit de studie bleek dat de arbeidskloof tussen migranten en autochtonen nergens zo groot en zo diep was als in ons land. "Een kloof die nog lang niet gedicht is", zeggen ze erbij...Denken die onderzoekers nu echt dat migranten naar hier komen om te werken?
De studie vergeleek de werkzaamheidsgraad van migranten en autochtonen in 15 Europese landen. In vergelijking met andere Europese landen doet België het absoluut niet goed, vooral in Brussel en Wallonië is het foute boel. "Onze samenleving laat veel arbeidspotentieel onbenut", concludeert het Steunpunt... Ja,ja.
De studie van het Steunpunt vertrekt vanuit een fout uitgangspunt: "de arbeidskloof is nog lang niet gedicht", zeggen ze. Moét die kloof dan dicht? Ik denk dat een kloof tussen migranten en autochtonen altijd zal bestaan, en nooit gedicht kán worden. Twee verschillende bevolkingsgroepen met elk kun eigenheden kunnen niet samensmelten. Kloven moeten er zijn, onderscheid moet er zijn."Een kloof dichten", is zoiets als 'gelijkmaken', 'iedereen gelijk' en zo van die linkse onzin...
En nu maken we de overstap van de arbeidswereld naar de onderwijswereld.
Net zoals er een arbeidskloof bestaat, is er een onderwijskloof. Een kloof tussen sterke en zwakke leerlingen, tussen migrantenleerlingen en Vlaamse leerlingen. Een kloof die al bestaat sinds de invasie van vreemde leerlingen in onze Vlaamse scholen.
Omdat sterke en zwakke leerlingen sámen zitten, is er een kloof. Zet ze apart, dan verdwijnt de kloof. Laat allochtone leerlingen in hun sop gaar koken, en laat Vlamingen tot volle bloei komen. Dat kan alleen maar in apart onderwijs, niet in gemengde scholen. Een dwangmatige verdeling van alle soorten leerlingen over alle scholen, een mix van etnische rariteiten, leidt tot de ondergang van het geheel. Ik ga nog eens de vergelijking maken met een mengsel van champagne en levertraan, dat is een vieze mix waarbij de champagne alle glans verliest en de levertraan zijn afstotelijke smaak en geur behoudt.
Mengsels in het onderwijs zijn onnatuurlijk en zelfs misdadig jegens autochtonen die hier hun thuisbasis, hun veilige haven moeten delen met nieuwelingen die ongevraagd meesmikkelen van ons welopgebouwd schoolsysteem, terwijl ze niet eens bekwaam zijn om optimaal de kwaliteitsleerstof te verteren of in zich op te nemen.
In Nederland heeft het College voor de Rechten van de Mens geoordeeld dat het verbod voor homo's om bloed te geven discriminatie is.
Edith Schippers, Nederlandse minister van Volksgezondheid, liet al eerder weten dat ze gekant is tegen de uitsluiting van homo's om bloed te geven.
Dus homo's met besmet bloed mogen nu bloed geven in Nederland.
Straks ook Belgische homo's? Waarschijnlijk wel, want Maggie De Block, minister van Volksgezondheid, heeft de Hoge Gezondheidsraad al om advies gevraagd. Er is nagedacht over homoseksuele bloeddonatie. "Aanpassing van het donorselectiebeleid' heet dat in deftige taal.
Wat schuilt hier allemaal achter? Wat wil men bereiken met onveilig bloed te transporteren naar anderen? Is het een reclamestunt voor homo's? Of een foute interpretatie van het woord 'discriminatie'? Of verspreidt het aidsvirus zich niet snel genoeg?... Ook een manier om de afweersystemen van de burgers te liquideren.
Een honderdjarige solliciteert bij de brandweer. Wordt afgewezen en legt klacht neer wegens discriminatie op basis van leeftijd... Een blinde wil oogchirurg worden. Wordt afgewezen en legt klacht neer wegens discriminatie op basis van handicap... Een moslim wil pater worden in een trappistenklooster. De kloosterpoort wordt met een smak tegen zijn snoet dichtgeslagen. Waarna de moslim klacht neerlegt wegens discriminatie op grond van religie...
Lieven Boeve, topman katholiek onderwijs, eist meer geld van de Vlaamse overheid om scholen te bouwen.
Vlaams geld voor onderwijs aan islamieterkes zal er in de toekomst nóóit genoeg zijn. Capaciteitsproblemen zullen nóóit opgelost worden zolang moslims hun seksdriften in bed de vrije loop laten. En hun madammen hoeven alleen maar hun sluiers en rokken naast zich neer te leggen, en 't feest kan beginnen. Zo komen er ontelbare nakomelingetjes die allemaal recht op onderwijs zouden hebben? Ik denk het niet. Hebben al die exotische vruchtjes wel recht op een zitje in onze Vlaamse schoolbanken? Neen! Het geld om capaciteitsproblemen op te lossen moet besteed worden aan onze eigen Vlaamse leerlingen, da's pas rendabel. Wij moeten een elite vormen, en dat kan niet in aanwezigheid van een massa anderstaligen en andersoortigen.
Ik zal nog eens opnieuw vertellen waar het geld gehaald moet worden, als er dan toch ingezameld moet worden. Omhaling in de Moskee (zie afbeelding)!Hier zitten de schuldigen! Ik stel voor dat Lieven Boeve een omhaling gaat doen in alle moskeeën, want dáár zitten de daders van de explosieve aangroei van de schoolbevolking.
Het islamonderwijs neemt onherroepelijke proporties aan, onherstelbare schade wordt aangericht. De islamisering is niet meer terug te schroeven. Het was te verwachten, te voorspellen. Het hoge geboortecijfer bij moslims is hun kracht. Hoe meer islamietertjes er gemaakt worden hoe meer islamlessen er nodig zijn op school. Goed voor de opkomst van de islam over de hele wereld. De islam is behept is met een ziekelijke zucht naar wereldheerschappij. Overal willen moslims in de meerderheid zijn. In die zin is de islam pathologisch en een bedreiging voor de westerse beschaving die op instorten staat. Instroom, eigen kweek en een overproductie van nieuwe moslimpjes leiden tot een demografische uitbarsting die onze traditionele samenleving overhoop haalt.
'Islamfobie', een totaal onzinnig begrip, was het toverwoord om ons te sussen en ons verdraagzaam op te stellen. Tolerantie is echter het begin van eigen ondergang. Met heel veel reverences werd in ons land de islam als godsdienst erkend - de verantwoordelijke idioten moesten vervolgd worden - moskeeën inclusief minaretjes werden erkend, imamopleidingen werden gesponsord, moslimleerkrachten en islamleerkrachten werden gepromoot... Wat konden we nog méér doen om onszelf uit te roeien?...
De toename van het aanbod van islamonderricht in de scholen is 'verontrustend', zegt het Vlaams Belang. Iéder weldenkend mens zou dit 'verontrustend' moeten noemen. Op z'n minst 'verontrustend', eerder angstaanjagend!
Twee ronkende titels van actuele nieuwsberichten heb ik onthouden: "Islamonderwijs in de lift in Vlaanderen"... "Islamonderwijs in Vlaanderen gaat er fors op vooruit"... EN VLAANDEREN ZELF?! Hoe gehavend komt het échte Vlaanderen uit deze islamitische overrompeling?...
Lente! Tijd om het midlifegevoel van me af te schudden. Om mijn ego een glansbeurt te geven, om mijn ego wat op te krikken. En mezelf wijsmaken dat ik zo oud ben als ik me voel. Twintig dus, of dertig of zo... in het ergste geval veertig als ik slecht geslapen heb, of de bloemetjes buiten gezet heb. In het voorjaar weegt mijn midlifegevoel zwaar door. Maar aan een midlife'crisis' ben ik nog lang niet toe.
Mannen hebben het makkelijk. Die gooien hun postzegelverzameling aan de kant en beginnen rond te toeren op een zware motor, of ze gaan valschermspringen, of diepzeeduiken, of snoepen van groene blaadjes.
Maar hoe moeten vrouwen vechten tegen het midlifegevoel? Die zijn aangewezen op een grondige beurt in een beautyfarm voor body- en andere liftings, of ze gaan zich bezinnen in een of andere abdij, liefst eentje waar lieve paters bier brouwen, of ze kunnen gaan praten tegen de bomen en in een innige omhelzing hun diepste geheimen ontfutselen... het is maar goed dat bomen niet kunnen spreken, er zou nogal wat afgekletst worden... Ofwel kan een vrouw in een cabrio gaan rijden en showend rondjes maken over het marktplein, zo van: "kijk mij!"... Of haarextensies laten aanbrengen, zo van die wulpse losse haarsliertjes... Of zich hullen in frivole kledingstukken die de vetrolletjes camoufleren, kleding die verhult én uitdaagt tegelijk!...
Dames die kampen met een storend midlifegevoel raad ik om zeker geen kookcursussen te gaan volgen, ook geen cursus bloemschikken, en ook geen aansluiting bij een turnclub... Anders stevenen ze regelrecht af op een midlife'crisis'!
Dag Bertie, hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag!
Zeg eens Bertie, ge moet u niet verstoppen achter uwen toog hoor. We weten allemaal da ge weer een jaarke ouder zijt. Ge wilt u onzichtbaar maken, de grond in zakken, of achter in uw keukentje stillekes blijven kokkerellen zonder dat iemand u in de gaten heeft... Ge kunt het niet versteken: alweer een jaarke d'r bij!
Hier zet ik je 'in de vitrine' (uitdrukking van blogvriend Houzee). Bloemen heb je al gekregen, 3 dagen te vroeg, van je broer, zei je... ja, ja, van je broer... Het wast een mooi boeketje dat op den toog stond te pronken. En dat nieuwe boeketje van gisteren, dat was van je andere broer zeker?
Bertie, ik wens je nog vele jaren en dat je nog lang mijn glazen mag vullen, dat je nog lang heerlijke streelmuziek mag laten horen, en dat ik je nog lang mag plagen met een Bushbiertje te vragen. Ik ga toch ooit eens echt snuffelen in uw bierkast op zoek naar Bush... Tot straks in 't café!
Directrice An Serpent (zie afbeelding) was lid van een soort broederschap onder leiding van Horbert, die broeder-overste speelde, en een geslepen manipulator was ie ook nog. Over zijn psychopathische trekjes ga ik het nu niet hebben, die komen een andere keer weer eens aan de beurt.
Serpent en Horbert vonden de weg naar Jozef De Witte van het CGKR om mijn blog aan te klagen. Dat mag ik nooit vergeten, en daarom zullen ze regelmatig terugkeren in mijn blogberichten. In crescendo-stijl... Als je iemand boos maakt, moet je de wraak erbij nemen.
Serpent en Horbert hielden van corruptie. Ze stelden vervalste verslagen op om allochtoontjes gratis te kunnen laten genieten van logopedielessen. Als twee bedriegers samenwerken, is het resultaat in het kwadraat.
Bondgenoten Horbert en Serpent waren uitslovers en dienaars van de allochtone schoolbevolking in een armtierig wijkje waar de zon nooit scheen, met troosteloze straten, verouderde winkels, lege panden met gebroken ruiten volgeplakt met Turkse onzin, vunzige Turkse café's, slonzige moslimmadammen die voortstrompelden naar een of andere aftandse winkel, of naar het schooltje van Serpent om hun jengelende kroost af te halen. Hun logge gestalte op lompe sandalen was een aanfluiting van een normaal vrouwelijk wezen, een belediging voor elk vrouwelijk schepsel zoals God het bedoeld had. Moslimmadammen zijn spotprenten, ze zijn een kruising tussen nijlpaarden en olifanten, gehuld in doffe lakens, muffe sluiers en donkere gewaden.
Westerse waardigheid werd er wél uitgestraald in het andere dorpsgedeelte met het deftige stadhuis, een prachtige kerk gothische stijl, de vertrouwde Generale Bank, een mooi postgebouw, een katholieke school, fatsoenlijke klasse-winkels, nette straten en trottoirs... Dit was het beschaafde dorpsgedeelte.
Hoe is het nu zo ver kunnen komen dat de ene helft van het dorpje een achterlijke woestijn was, en de andere helft westerse trots uitstraalde?... Wel, het wijkje rondom de concentratieschool van An Serpent kende een brutale aangroei van migranten in de jaren 70, 80 en 90. Er kwam gettovorming, een onverkwikkelijk fenomeen, ondanks alle linkse pogingen om tot een multicultureel geheel te komen. De dromers en fantasten van toen geloofden in de goede wil en bereidheid van migranten om zich te integreren en aan te passen aan de bestaande bevolking... Naïeve migrantenwerksters waren ook zo bijgelovig. Nietwaar Martine, Katleen, Natsja en Gülnür?
Als automoblist was het een helse klus om te maneuvreren tussen alle obstakels in de achterlijke woestenij, het was even op je tanden bijten, je verstand op nul zetten, met beide handen het stuur omklemmen, een zesde zintuig was ook niet voldoende, want hier golden geen verkeersregels, het was een jungle waar de dikste snor, de langste rok, en de langst werkloze voorrang had. Soms stond er wel een politieagent op straat, maar dat was een Turk of een Marokkaan die stond te loeren om autochtonen te bekeuren voor een prul...
