De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
12-04-2021
De Horeca-Hartstilstand
... ten tijde van deZwarte Dood toen de pest een derde van Europa velde. Het ergst is de nochtans eerder veilige horeca er aan toe met enkel een doods decor om ons heen.
Teruggaand in de tijd: de rol van de koffiehuizen, cafés en taveernen kan niet overschat worden. In 2020 verscheen ‘Metropolis’, een boeiend boek van historicus Ben Wilson over de geschiedenis van de stedelijkheid en de invloed ervan op het menselijk gedrag. Een toerist die Parijs in 1869 bezocht schreef: ‘Dat is de ware democratie’. Mensen zaten in een stad van ‘conversatie en cafés’ kranten te lezen, mensen te kijken en het ‘theater van de straat’ te beleven. Sociale ontmoetingsplekken met onbekenden die je anders nooit zou zien leidden tot uitwisseling van informatie, ideeën en roddels.
Allemaal onontbeerlijk om tot nieuwe inzichten te komen. Wetenschappers en denkers vonden elkaar, handelscontacten werden er vlotter gelegd, spionnen legden hun oor te luister en zeker journalisten kwamen toen nog buiten om van het echte leven te proeven. De nieuwe rage van drukpers en kranten, schotschriften en pamfletten vond er een ideale voedingsbodem. Er werd vrijuit gedronken, gelachen, gepocht, gerookt en gediscussieerd. Samuel Butler schreef: ‘Mensen van alle rangen en standen komen elkaar tegen in hoffelijke gemoedelijkheid. De uitbater maakt geen onderscheid tussen gentleman en stielman of tussen lord en schurk’.
Over het ontstaan van koffiehuizen, bierlokalen... De koffieplant werd voor het eerst gekweekt in Ethiopië en vanaf de 15de eeuw exporteerden kooplui uit Jemen de koffie naar Soefikloosters waar die werd gebruikt om gelovigen wakker te houden tijdens nachten van devotioneel bidden. Via Mekka, Caïro en Damascus bereikte het magische goedje Constantinopel waar heuse koffiehuizen ontstonden. In 1654 opende een handelaar in Londen het eerste koffiehuis van West-Europa. Vrij vlug was het gepruttel te horen op 80 plaatsen en tegen het eind van de eeuw waren er al 1000 zaken in Londen en verbreidde het fenomeen zich naar de rest van de Westerse wereld. Het dynamische karakter van dergelijke plekken deed de zakenwereld flink deugd. Zo groeide Edward Lloyds’ koffiehuis uit tot de belangrijkste markt voor verzekeringen ter wereld. In 1737 bijvoorbeeld telde Londen 531 koffiehuizen, 207 herbergen, 447 taveernen, 5975 bierlokalen en 7000 verkooppunten voor gin. Dorst hoefde men echt niet te lijden.
De gezellige pubs boden in de achterkamer ruimte voor de meest uiteenlopende clubs, want de Britten waren verzot op verenigingen. Punch clubs (all you can drink voor 1 shilling), Cock-and-Hen clubs (om bij een dansje een lief op te scharrelen), clubs voor liefdadigheid, sport, beroepsgroepen en migranten. Ook bizarre clubs: de Ugly Club (niet voor moeders mooiste), de Little Club (voor mensen kleiner dan 1,50 meter), de Fat Men’s Club, de One-eyed Men’s Club en de Farting Club (voor de winderige medemens en zo zijn er wel wat). Ook de humor is nooit ver weg. Zo denken we aan een opschrift in een Ierse pub: ‘Poker in the rear. Liquor in the front’. Dus kaartspel achteraan in de kroeg en drank verkrijgbaar vooraan. Spreek je het echter luidop uit, dan klinkt dat als ‘Pook haar langs achteren en lik haar van voren’. Subtiel, nietwaar?
In Frankrijk waren na de Tweede Wereldoorlog 400.000 bistro’s; nu nog 40.000, lazen we in De Standaard. Met de coronamaatregelen zijn 30 à 40 procent van deze juweeltjes bedreigd. De eerste bistro’s werden tijdens de industriële revolutie opgericht door arme mensen die ze als goedkope volkscafés benutten, terwijl de burgerij zich in de brasseries ophield. De Franse auteur Balzac verwoordde het zo: ‘Le comptoir d’un café est le parlement du peuple’.
‘De overheid was bevreesd voor de invloed van deze radicale nieuwe publieke ruimte; ze vond dat koffiehuizen broeinesten van opruiing en republikanisme waren’, schrijft Ben Wilson. Ook nu komen de mensen met de toegegooide horeca elkaar veel minder tegen waardoor de kans om te mopperen aan de toog gefnuikt wordt. Geef toe: met een collega-‘zoombie’ word je minder vlug een boze beschonkene. Met het wurgen van de bruine kroeg hoopt de overheid bovendien enkel de witte kassatenten over te houden. Gelukkig vechten de stamgasten als geen ander voor ‘hun’ kastelein. In Londen werd een 100-jarige pub 2 dagen voor de erkenning als erfgoed door een vastgoedmakelaar gesloopt voor luxe-flats. De buurt ging in beroep en kijk: 6 jaar later moest het immo-bedrijf de pub steen per steen (brick by brick) weer opbouwen in de oorspronkelijke staat. De ‘Carlton Tavern’ staat er vandaag weer in volle glorie en de ziel van de wijk is hersteld. Zolang het horecahart niet klopt, klopt het leven immers niet helemaal.
Pico Bello
Carlton Tavern in Engeland door immobiliers platgegooid en daarna verplicht weer opgebouwd na protest van de bevolking
Ben Weyts: “In juni moeten we maximaal terug naar het normale leven”
Eerst was er Frank Vandenbroucke die ons het Rijk der Vrijheid beloofde, en nu zegt Ben Weyts dat er begin juni een nieuwe tijd aanbreekt: "Het is de bedoeling om terug te keren naar het normale leven met twee basisregels die van kracht blijven: afstand houden en mondmaskerplicht in publieke ruimtes..."
Afstand houden en mondmaskers passen NIET in een 'normaal leven'. We worden misleid met een valse voorstelling van de nabije toekomst wanneer we weer vrij zijn en een normaal leven kunnen leiden. Ze bereiden ons voor op gewenning aan de vrijheidsbeperkende mondmaskers en het asociale afstand houden.
Ik heb al geschreven over mijn angst voor de bestendiging van coronamaatregelen die dreigen 'vast te roesten' en lang geldig zullen blijven, of voor altijd?...
In deze roerige en rare tijden van gesloten restaurants en vermolmde cafeetjes, desolate straten en wegkwijnende winkels, zijn sommige nieuwtjes een aangename afwisseling in een kunstmatige samenleving waarin gemuilkorfde robots elkaar nog maar weinig te vertellen hebben en zich machteloos moeten overleveren aan de gekste maatregelen die onze vrijheden beroven.
Neem nu het pijnlijke moment toen Ursula géén stoel aangewezen kreeg van vrouwvijandige Erdogan, en lompe Michel als een ongemanierde boer op zijn stoel bleef zitten in plaats van die af te staan aan Ursula. Had ze zich maar niet in het hol van de Turkse leeuw moeten begeven.
Het lekkerste snoepje in de nieuwswereld is ongetwijfeld de ongelijke strijd tussen Hoeyberghs en Van Ranst. Tussen die twee heeft het nooit geboterd, maar nu is Van Ranst het beu om via sociale media beledigd te worden door Hoeyberghs en hij overweegt een klacht in te dienen bij de Orde der Artsen. Ja, de Orde der Artsen die eigen artsen niet eens tot de orde kan roepen.
Hoeyberghs is mentaal sterker dan Van Ranst en dat blijkt ook uit het heen-en-weer-getweet. Tweetgekibbel om de vingers bij af te likken:
Hoeyberghs: "Hoe sneller het slecht voor hem afloopt, hoe beter voor de wereld. Wat ne geschifte paljas toch."
Van Ranst: "... Een arts die oproept tot haat en geweld... Deze collega heeft een lange geschiedenis van beledigen en affronteren."
Hoeyberghs: "Haat en geweld? Neen dat gun ik hem niet! Wel een onderzoeksrechter en een parket en een gerechtspsychiater die professioneel en in eer en geweten gewoon hun job doen. Die afloop is al meer dan slecht genoeg voor hem."
Als je wilt opvallen als blank koppel, adopteer dan een paar kleine zwartjes en ga ermee op wandel. Exhibitionistisch en provocerend. Laat je zien in alle exotische glorie en erger je dan te pletter aan racistische opmerkingen van voorbijgangers, maak je boos en schrijf open brieven en doe je beklag bij jan en alleman. Maak er een levenswerk van en vergeet te genieten met je gezin door alsmaar obsessief bezig te zijn met racisme en multicultuur en je te keren tegen mensen die het niet met je eens zijn.
Vincent Laurent en Kim Weyenberg uit Aalst gingen op paaszondag een wandelingetje maken met hun twee kindjes (foto), twee adoptiekindjes uit Etiopië, een jongetje van 10 en een meisje van 9, twee negerkes. Een fietser die hun pad kruiste riep beledigend tegen de kinderen: "Weiral voile zwette". Het gezin was geschrokken en de sereniteit van de wandeling was meteen verstoord.
Vader Laurent zegt dat zoiets bijna dagelijks gebeurt: "Wij willen dat mensen begrip tonen voor elkaar en geen oordeel vellen op basis van uiterlijk of etniciteit"... Had hij dan felicitaties verwacht, of dat mensen gaan applaudiseren als hij met zijn gezin op straat wandelt? Met twee zwarte kindjes kun je je verwachten aan vervelende commentaren, afkeurende blikken en tekenen van verwondering en verbazing. Logisch en menselijk. De ouders van de twee negerkes wisten heel goed waaraan ze begonnen toen ze zich in het adoptieavontuur stortten.
Ik heb vroeger een echtpaar gekend dat hun adoptiekind als statussymbool zag, om op te vallen dus, en om zich te onderscheiden van alledaagse gezinnen met blanke kinderen. De geboortedatum van het kind kenden ze niet eens en wat er zich allemaal afspeelde in het voorbije leventje van het kind was hen onbekend. Toch is het van belang om de hele voorgeschiedenis te kennen alvorens zich te engageren met de opvoeding van 'nieuwe' kinderen. Het gebeurt wel meer dat mensen lichtzinnig denken over adoptie zonder zich te verdiepen in de anamnese van een adoptiekind. Je weet nooit wat je in huis krijgt, zoals ik ooit eens schreef over 'De bodemloosheid van een adoptiekind'.
Ons tv-scherm wordt dagelijks overstelpt met prikkende naalden die het vaccin in een of andere arm spuiten. Als we die beelden maar vaak genoeg zien gelooft iedereen dat die spuitende naald een fluitje van een cent is waarvoor niemand bang hoeft te zijn en dat het een gewone alledaagse injectie is. Dat wil de overvloedige reclame voor het coronavaccin ons wijsmaken.
Nu blijken twee coronaprikken niet genoeg. De Britse regering wil een derde coronaprik toedienen om de bevolking te beschermen tegen nieuwe coronavarianten. Vanaf september worden de eerste mensen ingeënt met het 'boostervaccin', een hippe naam voor het derde vaccin. Minister Nadhim Zahawi, bevoegd voor de vaccinatiestrategie, meldde dit nieuws in een interview met 'The Daily Telegraph'.
Ons land neemt een afwachtende houding aan. Vaccinoloog Pierre Van Damme: "Eerst moeten er nog studies worden opgezet die de veiligheid en werkzaamheid moeten aantonen... of ze gebruikt gebruikt kunnen worden als derde dosis."
En Jean-Michel Dogné van de universiteit van Namen blijft de derde dosis een hypothese vinden: "We weten niet in welke mate en hoe lang zo'n derde dosis bescherming biedt."
En tenslotte Marc Van Ranst die rigoureuser tewerk gaat. Hij maant de EU aan om werk te maken van een nieuwe coronaprik tijdens de volgende winter, om meer bescherming te bieden tegen de varianten: "We moeten er alles aan doen zodat ook de EU tijdig zal kunnen beschikken over opvolgvaccins."
In de beteugeling van Het Virus zijn regering en virologen bijzonder vindingrijk bij het kunstmatig instandhouden van de pandemie: 'boostervaccin', 'opvolgvaccin'... Beste lezers, het einde van de coronamiserie is nog lang niet in zicht, hoezeer Vandenbroucke ook moge beweren dat "Het Rijk der Vrijheid nabij is"...
OpenVld zit al een hele tijd verveeld met een Marokkaanse krullenbol die de hoofdrol speelt in een schandaalverhaal van de bovenste plank.
Ze noemen haar een Antwerpse, een Belgische, maar ze heeft de streken van een Marokkaanse: liegen en stelen.
Met haar exotische uiterlijk, een geveinsde andersgeaardheid en vrouw-met-migratieachtergrond was ze dé gedroomde aanwinst voor een partij die alles vereert wat vreemd is aan onszelf. En zo werd Sihame glansrijk onthaald door Bart Somers in zijn partij, om zich als een neet vast te zuigen aan OpenVld zonder er echt deel van uit te maken.
Sihame was gekend als jongerenhelpster, met altruïstische neigingen, zo leek het. Maar via haar geldverslindende vzw Let's Go Urban puzzelde ze geldsommem bijeen voor zichzelf. Oorspronkelijk klonk het: 'hangjongeren van de straat halen', maar in een rotvaart gleed ze weg van ambitieuze jongerenhelpster naar doorgewinterde fraudeur.
Nu willen schuldeisers hun subsidiegeld recupereren en dat brengt de frauderende krullenbol in een penible situatie waaruit ze zich wellicht heelhuids te voorschijn zal kunnen toveren om de gewone draad des levens weer op te pakken.
En als dat niet lukt - ik heb het eerder al geschreven - kan ze beter met haar elektrische fiets in een lange wapperjas een ultiem ritje maken naar 't Hasseltse kanaal, zoals Steve Stevaert, toen die er op zoek was naar zijn hiernamaals. Zij mag op den oever van 't kanaal hare fiets laten liggen en de wapperjas ook, om dan na een sprong in het ongewisse alle narigheden en sjoemelarijen te vergeten. Haar rammelfiets en voddenjas zijn waardeloos op de rommelmarkt. Misschien kunnen haar schuldeisers nog wat overhouden aan de andere overblijfselen die aan 't kanaal achtergelaten zijn.
De jeugd heeft genoten van het extra weekje paaspauze, een wanhopige maatregel om de besmettingscijfers naar beneden te drukken. Over eindtermen, leerachterstanden en prestatieniveaus wordt er niet meer gesproken.
Een oogverblindende zon straalde dagenlang aan een staalblauwe hemel. Ik zag samentroepende jongeren rondhangen, allen uitbundig en vrolijk, lachen en plezier maken, of wiebelen op de fiets alsof de hele straat van hen alleen was. Prachtige beelden die de middenvinger opstaken naar Annelies Verlinden.
Nooit eerder hebben zoveel klasbubbels zich gemixt en elkaar doorkruist. Vandenbroucke zag blauw van ergernis. Dat krijg je als je scholen sluit en de hemel zo blauw is.
Gisteren verzamelden duizenden jonge feestvierders in het Terkamerenbos en leefden zich uit. Mooi om te zien. Maar toen kwamen pretbedervers de orde verstoren, de politieagenten.
Eerder deze week lieten tv-beelden mensenmassa's zien die in overbevolkte stations stonden aan te schuiven om in overvolle treinen te stappen richting overvolle Vlaamse stranden. Gezinnen met kinderen stonden opeengeplakt en -gepakt in lange rijen aan te schuiven. Allen wilden ze naar zee, naar volle stranden met heel veel zand om in te dabberen en heel veel water om in te plonsen. Om alle corona-ellende te vergeten. Maar Het Virus vergeet óns niet, zou Van Ranst zeggen.
Ook parken en pleinen lokten afgelopen dagen heel wat mensen die allen op zoek waren naar vertier en plezier. In dichte drommen genoten ze van het mooie weer en de gezonde buitenlucht. Ik hou m'n hart vast, zei Steven Van Gucht.
Ondanks de scholensluiting bleven een aantal scholen toch open om opvang te garanderen, opvang van kinderen met wie de ouders geen raad weten. En daar komen dan de gemengde klasbubbels bijeen, de vrees van alle virologen.
De vervroegde paasvakantie heeft zijn effect gemist, maar was wel een deugdelijk mentaal boostertje voor de hele schoolbevolking.
VTM-Nieuws: Rechtbank beveelt: "Alle coronamaatregelen binnen 30 dagen opheffen"
Annelies De Verschrikkelijke, het puberministertje dat dreigde met politiebezoek aan onze deur op kerstavond, gaat in beroep tegen het vonnis van een Brusselse rechter die de regering veroordeelt tot opheffing van alle coronamaatregelen.
De Belgische Staat moet binnen 30 dagen alle regels schrappen die van kracht zijn in de strijd tegen het coronavirus omdat die geen juiste wettelijke basis hebben. Per dag dat de maatregelen nog gelden moet een dwangsom van 5.000 euro betaald worden, aldus de rechtbank.
Het was de Liga voor Mensenrechten die de coronamaatregelen zonder wettelijke basis aanklaagde.
Met een pandemiewet zocht men al langer naar juridische zekerheid om de discussie over die wettelijke basis af te ronden met amateuristische ministriële besluiten bij het doorvoeren van vrijheidsbeperkende maatregelen zonder parlementaire inbreng.
Peter De Roover (N-VA) vindt het vonnis van de rechter een blamage voor Alexander De Croo en Annelies Verlinden: "Vandaag gebeurt waarvoor ik reeds maanden waarschuw... Die waarschuwing werd door de regering in de wind geslagen, maar vandaag krijgt de Liga voor Mensenrechten gelijk van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg en moeten alle coronamaatregelen binnen de 30 dagen worden opgeheven... Deze regering heeft in het doorvoeren van haar coronamaatregelen met vuur gespeeld en ze werd gewaarschuwd, zowat week-na-week in het Parlement..."
Beste lezers, geloof geen fluit van de komedie over opheffing van coronamaatregelen. Gewiekste Annelieske en haar nog gewiekstere regering die notabene via een staatsgreep en zonder enige inbreng van de bevolking aan de macht kwam, zullen hun plekje in de regering niet kwijt willen. En ook de coronamaatregelen om de mensen in hun greep te houden, die willen ze ook niet kwijt.
De VRT heeft de hoofdvogel afgeschoten bij de berichtgeving over de zwarte crimineel George Floyd, crapuul van het zuiverste water. Naar aanleiding van het proces dat maandag van start ging werd hij in de verslaggeving opgehemeld en geprezen tot in de hoogste regionen van roem en eer. Zijn dood was vorige zomer ook al een vette kluif voor linkse media omdat hij 'slachtoffer' was van blank 'racistisch' gewelddadig politieoptreden. Lovende commentaren volgden elkaar op zonder enige verwijzing naar zijn duistere verleden met roofovervallen en drugsdelicten op zijn kerfstok. Waarover de VRT zweeg, lezen we hier bij E.J. Bron:
De media en links maakten een martelaar van George Floyd. Maar wie was hij in werkelijkheid?
1998: 10 maanden gevangenis wegens gewapende roofoverval – 2002: 8 maanden gevangenis voor cocaïne – 2004: 10 maanden gevangenis voor cocaïne – 2005: 10 maanden gevangenis vor cocaïne – 2007: 5 jaar gevangenis voor gewapende roofoverval op een zwangere vrouw in haar woning.
Toen hij werd gedood, stond hij stijf van de crystal meth en stond hij op het punt om achter het stuur te stappen en misschien uw kind te doden. Jammer dat de zwangere vrouw geen wapen had.
Vorige week schreef ik hier over mijn angst voor de bestendiging van coronamaatregelen die dreigen 'vast te roesten' en voor lange tijd geldig te blijven. Daarom hieronder een link naar Xandernieuws dat waarschuwt voor coronamaatregelen die nog 10 jaar duren.
Mensen raken gewend aan vrijheidsbeperkingen, zeker als die geleidelijk opgelegd worden, zogezegd in de strijd tegen corona. Nieuwe coronavarianten zijn een geschenk uit de hemel voor de overheid, om maatregelen te verlengen en te verstrengen, om nieuwe vaccinaties te verzinnen, om de bevolking in de gewenste pas te loodsen, zoals schapen in een kudde. Makke schapen maken herders machtig!
Vrijheidsberovende maatregelen teisteren ons leven nu al meer dan een jaar. En het 'Rijk der Vrijheid' is nog lang niet in zicht. En de gevaccineerden hoeven zich ook geen illusies te maken.
Besmettingscijfers stijgen en dalen en zullen kunstmatig in beweging gehouden worden. Soms worden maatregelen versoepeld, dan weer verstrengd, maar helemaal verdwijnen zullen ze nooit. Ze zijn te makkelijk om een bevolking onder controle te houden. Ze deinen mee op de golven des tijds, op de steeds weerkerende coronagolven die onopvallend elkaar opvolgen. En als de corona-ellende lang genoeg aansleept, raken mensen gewend aan vrijheidsbeperkingen die wortel gaan schieten en verstenen... om voor lange tijd en misschien zelfs voor altijd te blijven. Ingemetseld in de samenleving.
Er is al lang niets meer hetzelfde als vóór corona en het is twijfelachtig of alles ooit nog normaal wordt. Na een stuk of 17 coronagolven ergert er zich geen mens meer aan.
Oud-opperrechter kreeg ‘tal van emails van politici die het met mij eens zijn, maar zelf niets durven te zeggen’
Lord Sumption, voormalig rechter van het Britse hooggerechtshof, liet zich vorig jaar al enkele malen zeer kritisch uit over de totalitaire coronamaatregelen (zie onze artikelen ‘Britse oud-opperrechter voorspelt dat mensen ‘hun levens zullen terugpakken, ongeacht wat ministers zeggen’ (24 nov.) en Britse oud-opperrechter ziet ‘een hysterisch verval naar een politiestaat’ (4 april)). Nu waarschuwt hij dat deze maatregelen wel eens 10 jaar kunnen gaan duren, omdat de overheden hun besluiten niet langer zonder extreem gezichtsverlies kunnen terugdraaien. Onze verwachting is dat als het huidige beleid inderdaad nog 10 jaar wordt voortgezet en zelfs nog wordt aangetrokken, er uiterlijk rond 2030 helemaal niets meer van onze ooit vrije en welvarende samenleving zal zijn overgebleven.
Onlangs was er een wedstrijd voor amateurkunst in Nederland en de deelnemers werden uitgenodigd om een werk te maken dat de perceptie van hun ervaring in de moderne en progressieve "smeltkroes" van het "multiculturalisme" in Europa weergeeft. En de Nederlanders die in feite een lange ervaring hebben met gastvrijheid, tolerantie en zelfs laksheid laten ons het resultaat zien. Deze door het publiek gekozen ontwerper was de winnaar op de tentoonstelling. Hier is een tekening die de situatie perfect illustreert: de boom zal de tijd nemen die nodig is, maar hij zal de overhand krijgen op degene die hem geplant heeft.
Verlengde Paasvakantie, Kinderopvang en Gestolen Jeugdjaren
In tegenstelling tot eerdere berichten komt er wél een verlengde paasvakantie voor het onderwijs. Hoera voor kinderen, o wee voor ouders met allebei een job.
Help! Hoe geraak ik mijn kindjes kwijt?!... Wanhopig gaan ze op zoek naar onderdak voor hun lastpakken die drie weken lang niet meer door de school opgevangen kunnen worden. De school als opvangcentrum. Niet om kennis op te doen, maar om er gewoon te verblijven als hun ouders op het werk zijn. Over leerachterstanden wordt er al niet meer gesproken.
In deze onzekere tijden is het onverantwoord dat kinderen niet kunnen terugvallen op hun veilige vertrouwde thuismilieu omdat beide ouders werken. Onbegrijpelijk en beschamend is het dat werkende ouders luidop dúrven klagen over hun radeloze zoektocht naar noodopvang nu de scholen sluiten. En daarmee wijzen ze alle eigen verantwoordelijkheden voor de opvoeding af.
Jeroen Sleurs van de Gezinsbond doet er nog een schepje bovenop door te stellen dat de noodopvang uitgebreid moet worden voor ouders die hun kinderen niet zelf kunnen opvangen. Hij gaat er dus van uit dat ouderlijke opvoedingstaken kwijtgescholden worden en er een ander vreemd iemand voor moet opdraaien.
Kleuterscholen wel open, of niet open? Aanvankelijk was beslist ze open te houden. Volgens mij alleen maar om werkende ouders te ontlasten van krijsende peuters en kleuters die in een crèche niet welkom zijn.
Zowel het katholiek onderwijs als het gemeenschapsonderwijs hebben op eigen houtje beslistom al hun kleuterscholen volgende week te sluiten. Ze willen wel een vorm van noodopvang opzetten voor wie echt geen oplossing vindt voor kleuters of lagere schoolkinderen... Alweer die 'noodopvang'.
Vandaag neem ik het op voor de jeugd. Kleuters, jonge kinderen, pubers, ze kunnen niet meer normaal opgroeien. Zij gaan een wereldvreemde coronageneratie worden. Daarom moeten rebellerende studenten in Leuven en Gent meer aangemoedigd worden om hun acties voort te zetten. Het is hun verduiveld goed recht om te protesteren tegen hun gestolen jeugdjaren!
Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke, alias de rode Geldverbrander, voorspelde niet zo lang geleden dat "het Rijk der Vrijheid in zicht is".
Naar dat Rijk der Vrijheid kunnen we fluiten, want er liggen vandaag allerlei nare dingen op de politieke tafel om mensen nog meer te beroven van hun vrijheden en van hun grondrechten. Zo is er een mogelijke uitbreiding van de avondklok, sluiting van niet-essentiële winkels, afstandsonderwijs...
Regering en virologen achten de tijd rijp om een harde lockdown te lanceren. Mensen zijn lang genoeg bang en volgzaam gemaakt om strengere maatregelen te accepteren. Hun geesten zijn er ontvankelijker voor gemaakt en verdere inperkingen van persoonlijke vrijheden komen meer acceptabel over.
Een streng coronabeleid verkoopt zich immers goed bij bangeriken en meelopers.
Na vandaag zullen gevoelens van eenzaamheid, angst en depressie zullen nóg sterker worden in alle leeftijdsgroepen. De impact van lockdowns en andere vrijheidsberovingen is verwoestend voor onze geestelijke gezondheid. Niet alleen NU, maar ook in de nabije toekomst waarin we het lockdownsyndroom niet zomaar van ons kunnen afschudden. Vrijheidsberovingen hebben een diepgaand en langdurig effect op de bevolking die in post-coronatijden nog altijd onbewust zal lijden onder de vrijheidsrestricties. Gehoorzame zombies hebben ze gecreëerd. En dat is nefast voor een creatieve samenleving met een bloeiende economie en een normaal gezond en sociaal leven.
Als het Overlegcomité straks samenkomt, zullen die vergaderaars dan ook denken aan ons mentaal welzijn? Aan de nadelige gevolgen van de verstrengingen? Aan de impact van Maatregelen op de Mentale Gezondheid?
Er komt dan toch geen vervroegde Paasvakantie zoals virologen het gewenst hadden. Dit tot groot jolijt van ouders die beiden een job hebben. Ze hoeven geen plek meer te zoeken om hun kindjes te dumpen tijdens onverwachte schoolsluitingen.
In het coronaverleden was kinderopvang ook al een probleem toen scholen om de haverklap hun poorten moesten sluiten om Het Virus buiten te houden. Maar Het Virus is slimmer en laat zich niet onderdrukken. Het wil vrijheid. Alleen in volle vrijheid kan het bestreden worden. Maar dat willen politici en virologen niet, zij willen een lange pandemie uitgestrekt in de tijd. Hoe meer golven en lockdowns, hoe liever, hoe meer testen en vaccinaties, hoe liever. Het leven wordt nooit meer normaal. We zullen rollen van de ene lockdown naar de andere, van de ene coronagolf naar de andere. Dat komt ervan als we Het Virus geen Vrijheid geven en het blijven onderdrukken middels dictatoriale maatregelen.
Onderwijsminister Weyts heeft door het stijgende aantal coronabesmettingen in de scholen wel verstrengingen aangekondigd, zoals de muilkorfplicht voor het vijfde en zesde leerjaar lager onderwijs, en de afschaffing van de refter waar virussen vrij rondwaren omdat ze houden van steeds verschillende mensen om zich heen.
En dat is nu precies wat er in de Paasvakantie gaat gebeuren als Jeugdkampen toch toegelaten worden, zij het onder strenge voorwaarden: acitiviteiten met maximaal 10 personen moeten plaatsvinden in open lucht en overnachtingen zijn verboden (verslag van het Overlegcomité). Werkende ouders zijn alweer opgelucht omdat ze van hun kroost verlost zijn en geen opvang hoeven te zoeken in een of ander weeshuis, of bij grootouders.
In deze coronatijden is het concept van twee werkende ouders achterhaald. Eén van de twee hoort constant thuis aanwezig te zijn voor hun kinderen bij onverwachte schoolsluitingen. Geen grootouders, geen crèches, geen andere dumpplaatsen.
Jeugdkampen en andere buitenschoolse activiteiten zijn broeihaarden van besmettingen, ze doorbreken de klasbubbels en doorkruisen de nauwgezette coronaveilige structuur van de school.
VUB-professor geneeskunde Dirk Devroey pleit voor een korte volledige lockdown. "Want als we niet snel ingrijpen en de broeihaarden aanpakken, gaan we het virus niet meer kunnen tegenhouden"... Het Virus tegenhouden?! Dat zei hij vorig jaar december ook al, en nu weer. Hij wil winkels dicht, scholen dicht, bedrijven dicht, alles dicht. Hopelijk zal niemand rekening houden met de verzuchtingen van deze virusliefhebbende dokter... En na de korte hevige lockdown kent Het Virus een nooit geziene heropbloei.
Vader verzet zich tegen Geslachtsverandering van Minderjarige Dochter
In Canada is een man gearresteerd omdat hij de geslachtsverandering van zijn minderjarige dochter wilde verhinderen. Hij riskeert 5 jaar celstraf. Zo staat te lezen in een bericht van de New York Post.
Wat voorafging - Een 11-jarig meisje van gescheiden ouders begint jongensachtig gedrag te vertonen. Samen met een psycholoog en een endocrinoloog besloot de moeder om over te gaan tot een hormoontherapie voor het meisje om van haar een jongen te maken.
De vader, Robert Hoogland, verzette zich tegen de geslachtsverandering van zijn dochter en bleef haar een 'meisje' noemen. Hij argumenteerde dat zijn dochter te jong was om onderworpen te worden aan de ingrijpende en onomkeerbare procedure van geslachtswijziging.
Van de rechtbank moest hij echter zijn dochter aanspreken met "zoon" en voornaamwoorden "hij" en "hem" gebruiken, anders zou hij beticht worden van huiselijk geweld. Ook mocht hij met niemand spreken over de transseksualiteit van zijn dochter.
Robert Hoogland sloeg deze bevelen in de wind en deed alles om de transitie van zijn dochter te stoppen: "Wat gebeurt er als de zeepbel barst en de waan ophoudt? Ze kan nooit meer een meisje zijn in het gezonde lichaam dat ze had moeten hebben. Kinderen weten niet beter. Welke 13-jarige vraagt zich af of hij in de toekomst een gezin en kinderen zal hebben?"...
Dit was het schrijnende verhaal van een liefhebbende vader die gedwarsboomd werd door de moeder van het meisje, door het gerecht en door medici.
Bij gescheiden ouders spelen moeders vaak een vernietigende rol bij de opvoeding van kinderen die haar na de scheiding zijn toegewezen. Vaders kijken lijdzaam toe en worden financieel en emotioneel gepluimd en trekken altijd aan het kortste eind. Zij moeten meestal het onderspit delven. En ik mag spreken uit ervaring met gescheiden ouders.
Vorige maandag verklaarde het Vaticaan dat homoseksuele relaties niet ingezegend mogen worden en dat homohuwelijken zondig en verboden zijn. Dat is het standpunt van de katholieke kerk: 'God zegent geen zonde'.
Bisschop Bonny ergert zich aan de Vaticaanstandpunten over homoseksualiteit: "Ik voel plaatsvervangende schaamte voor mijn Kerk"... Zo uitte hij kritiek op de Vaticaan-standpunten over homoseksualiteit, en dat wordt luid toegejuicht op sociale media.
Johan Bonny scoort goed op sociale media en bij een aantal politici omdat hij openlijk kritiek durft te uiten op het Vaticaan dat negatief antwoordt op de vraag of priesters verbintenissen tussen personen van hetzelfde geslacht mogen zegenen. Een samenleving waarin holebi's, transgenders en sekstwijfelgevallen overgemediatiseerd worden, verklaart het succes van Bonny's kritiek op het Vaticaan.
Genderdysphorisch gestoorden en hun hetero fans doen alsof we met de uitspraken van het Vaticaan teruggebold zijn naar de middeleeuwen. Toch heeft het nog geduurd tot het einde van de vorige eeuw vooraleer de duistere nevelen rondom homoseksualiteit wegebden.
Homoseksualiteit is pas sinds 1990 geschrapt uit de lijst van geestesziekten. De Wereldgezondheidsorganisatie erkende sinds 17 mei 1990 homoseksualiteit als een normale uitingsvorm van seksuele driften. Die dag werd sindsdien uitgeroepen tot Internationale Dag Tegen Holebi- en Transfobie.
En in 1980 verdween homoseksualiteit en transgenderisme uit de lijst van seksuele perversies waarin parafilieën als pedofilie, necrofilie, exhibitionisme... nu gelukkig nog een plaatsje vinden.
