Foto
2017
  • Zweden herfst
  • Portugal voorjaar
    2016
  • Portugal September - Oktober
  • Spanje maart - mei
    2015
  • Spanje - Oktober
  • Ardennen - Juni
  • Spanje Maart - Mei
    2014
  • Zwarte Woud Oct-Nov
  • Scandinavië Juli
  • Portugal April-Mei
  • Eifel Maart
  • Lissabon Dec - Jan
    2013
  • Scandinavie 07 - 08
  • Spanje - Portugal 04 - 05
  • Eifel Januari
    2012
  • Eifel November
  • Scandinavie 08-09
  • ES - PT april - mei
  • Ierland 12 - 01
    2010
  • Moezel September
    2009
  • Scandinavie - Mei
    Onze belevenissen met de camper door Europa
    04-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.04-09 Oslo

    Paniek bij het wakker worden.  Het regent al bijna de hele nacht en als we naar buiten kijken is het heel somber en grijs. En we hebben 2 nachten bijgeboekt... was dit nu wel verstandig? 

    We stellen onze plannen wat bij en vertrekken gewapend met paraplu, lange broek en truien eerst naar Holmenkollen.  Dit is de fameuze ski-schans van Oslo die op een 20' rijden met de metro te bezoeken is.
    Naarmate we de Holmenkollen naderen zien we dat de hemel begint open te trekken en de zon meer en meer begint te schijnen.  Ik (René) heb dus de hele dag met die paraplu tevergeefs liggen rondzeulen, maar ja toch maar beter dan dat je hem permanent nodig hebt.

    Wat een zicht, als je boven op de schans staat en die steile wand voor je naar beneden ziet gaan, voel je de kriebels al tot in je tenen.  Voor de skieërs is dit een zwarte piste in het kwadraat.  Ik ga hier nooit van mijn leven af. Hoe leren die skieërs dat?

    Beneden is er een simulator waar je de sprong op de schans kunt ervaren.  Ik denk er even over na om dit te proberen, maar als ik er 2 jongedames lijkbleek zie uitkomen, is mijn beslissing gauw gemaakt.

    (Voor de TA collega's onder de lezers, hier bij de schans zal de  conferentie plaatsvinden in juli volgend jaar. Het hotel ligt op 500 m van de schans.)

    Als we Holmenkollen verlaten is het al middag en schijnt de zon tussen kleine plakjes wolken.  We beslissen daarom om naar het Vigiland park te gaan.  Iedereen die Oslo heeft bezocht zal zich de beelden wel herinneren die Vigiland hier heeft ontworpen.  

    Deze beelden tonen de volledige menselijke levenscyclus en de hiermee gepaard gaande intieme relaties tussen mannen, vrouwen en kinderen op elke leeftijd.
    Elk beeld is naakt, en dat heeft Vigiland vermoedelijk ook willen uitdrukken.  De mens als mensensoort.  Mooi en ontroerend.

    We verblijven dan ook ettelijke uren in dit park en keren rond 6u terug naar Vroem om nog even in de zon aan de kade gezellig een aperitiefje te drinken.

    Morgen dus nog een dag in Oslo...met of zonder paraplu!

    PS : we hebben in enkele winkels al gevraagd naar een prepaid stick voor internet gebruik. Helaas voorlopig niet beschikbaar (of onvindbaar).  Als we Oslo verlaten (vermoedelijk morgenavond) kan de regelmatige update mogelijkerwijs wat vertraagd worden.

    Groetjes


      












    » Reageer (0)
    03-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.03-09 Oslo
    Wat is er mooier dan wakker worden op vakantie onder een stralende zonnige hemel?  Heerlijk om koffie te drinken op de kade en de eerste roeiers in de ochtend gade te slaan. De werkzaamheden op de kade nemen een aanvang en we zien hoe de eerste boten op het droge worden gebracht.

    We hebben nog geen Noorse kronen en dus bestuderen we de kaart hoe we het best het centrum al wandelend kunnen ingaan. 
    We passeren onderweg het koninklijk paleis.  De wachten interesseren mij (René), omdat ik tijdens mijn legerdienst (1970) ook aan ons Belgisch koningshuis gedurende enkele weken de wacht heb mogen (!?)lopen .  Bussen die dan stoppen en personages van alle slag die zich naast jou komen posteren voor een fotootje...

    In het toeristisch bureau kopen we meteen kaartjes voor 24 uur vervoer in Oslo. Trein, metro, bus, tram en boot met hetzelfde ticket!   Zijn de Noren dan intelligenter dan de Belgen?

    Eindelijk een geldautomaat gevonden, blijkt dat die gewoon in de winkels staan ... en wij maar zoeken!

    De haven met boten in alle formaten lokt ons en we wandelen langs de Tjuvholmen tot aan het museum voor moderne kunst.  Dit is gesloten, evenals het Nobel Peace Center, helaas.  Hebben dan maar langs het stadhuis, het parlement en via het centraal station langs de kathedraal gewandeld.

    Het lijkt wel of al de Noren verlof hebben genomen, zoveel volk in de straten, op de terrassjes, pleintjes, zonnend in het gras of op een bankje...en dit op een maandag in september!

    Rond 6uur beginnen we te puzzelen hoe we terug bij Vroem kunnen geraken. We zoeken eerst een bus, dan een tram, dan de metro maar het bleek het makkelijkst met de trein te gaan. Hoera, een trein binnen de 10 minuten. (En hij is stipt!)

    Op de camperplaats hebben we meteen 2 nachten bijgeboekt... hopelijk is dit voldoende om al onze plannen nog te verwezenlijken in dit wondermooie stadje.













    » Reageer (0)
    02-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.02-09 (vervolg) Oslo
    Het is nu 22h, de avond valt over Oslo.  En ja hoor, we zijn geraakt op de plaats waar we wilden terechtkomen.  Deze parking, uitsluitend voor mobilhomes op een kade midden in Oslo, is tot 15/09 beschikbaar. Nadien worden de plezierboten hier op het droge geparkeerd.

    Alhoewel het vandaag, zondagavond was als we Oslo binnenreden (+/- 8h) was het nog vrij druk.  De autostrade loopt hier dwars doorheen Oslo, kunst was dus om de juiste afrit te nemen, maar gelukkig we zijn er geraakt.

    Bij het binnenrijden van de camperplaats stond er godzijdank een helpgrage Noor die ook net aankwam, ons naar onze plaats bracht en hielp met de uitleg van de werkwijze van deze camperplaats.  Het meeste staat in het Noors en Nelly was in de camper gebleven om het eten al klaar te maken.  En ik, ocharme, mijn Zweeds is zelfs na 1 maand Zweden niet verder geraakt dan "tak" en 'hej dao', laat staan dat ik het Noors zou begrijpen.  Leuke kerel trouwens die Noor, hij bleek een fotograaf te zijn die freelance werkt voor een Amerikaans persbureau (website : http://photo.net/photos/idl). 

    Je ziet op de foto's de campers netjes op een rijtje, als je Vroem zoekt, wij staan als voorlaatste (2de van rechts) aan het water. Handig om even te vermelden of je vindt ons kleine broertje niet tussen al die groten...
    We kijken op de jachthaven, ontzettend veel lichtjes die fonkelen over het water.  Het is fris buiten, zo'n 15° maar we zitten knus in Vroem. 

    De internetstick hebben we uiteraard nog niet, maar er is hier wifi beschikbaar dus daar maken we dan ook dankbaar gebruik van.

    Morgen gaan we Oslo bezoeken, je leest er beslist meer over in onze volgende blog.






    » Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.02-09 op weg naar Oslo

    De regen tikt tegen de ramen en er staat een flinke wind.  Naarmate de dag vordert klaart het op en krijgen we zo’n 20°.  We nestelen ons aan het haventje in Arvika, waar de rust is weergekeerd.

    Terwijl Vroem uitkijkt over het meer schrijven we de blog bij en ruilen we onze Zweden-wegenkaarten voor die van Noorwegen.

    Over een uurtje vertrekken we richting Oslo, waar we in de late namiddag willen aankomen.  Eerst de administratie in orde brengen om de Noorse « Autopass » te activeren die nodig is om Oslo binnen te rijden en de wegentaks automatisch te laten registreren.

    De internetstick die we hier kochten, werkt niet in Noorwegen.  Die zullen we in of rond Oslo wel vinden.  Pas dan kunnen we ons dagboek op de blog weer aanvullen.

    Het kan dus enkele dagen duren eer we weer tevoorschijn komen en de kans is even groot dat we er morgen weer zijn met een verslag.

    Tot schrijfs in Trollenland.




    » Reageer (0)
    01-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.01-09 Algå

    Tien op tien en een bank vooruit voor de Zweeds weersvoorspellers!  Met rugzak en boterhammen trekken we de hele dag de natuur in.  Het bos ligt er op sommige plaatsen slijkerig bij. 

    We picknicken aan het meertje (Stora Gla) waar we in 2006 een week met de tent verbleven.  Toen was het te koud om te zwemmen en dat gaat René vandaag eens inhalen.

    Uiteindelijk kunnen we de wandeling niet afmaken wegens teveel diepe plassen.  Dan maar de hele weg terug, maar dat geeft niet als je je in zo’n mooi stukje natuur bevindt.

    Deze nacht willen we doorbrengen in Arvika aan de haven.  Daar ontvangen we genoeg internetverbinding om onze blog morgen bij te schrijven want morgen zou het weer minder goed weer zijn. 

    En opnieuw maken we een grote camperfout – we leren het toch niet af hé… Het is zaterdagavond en de discotheek draait op volle toeren.  Rondom ons horen we jongeren uitgelaten op en af rijden.  Rond middernacht zien we het niet meer zitten.  We stappen uit ons bed, doen alle gordijntjes open, raampjes dicht en vertrekken.

    Camper-regel nummer 1 : overnacht niet in een stad op weekendavond als je niet van plan bent om mee te gaan fuiven.

    Camper-regel nummer 2 : bij een kerkhof heb je veel kans op een rustige nacht.  Dat vinden we in Algå, met bijbehorende kerk, op enkele km van Arvika.

    We vallen meteen in slaap… en het rare is : geen kerkklok die ons wakker luidt… zouden er hier op zondag geen missen zijn ?








    » Reageer (0)
    31-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.31-08 Lennungshammer - Glaskogen

    Zoals voorspeld - alweer juist – blijft het vandaag droog.  De zon piept regelmatig vrolijk tussen de wolken.  We nestelen ons in Lenungshammer aan de rand van het "Glaskogen Naturreservat" en wandelen in het natuurgebied.  De plaatsjes waar we enkele jaren geleden met de tent campeerden roepen herinneringen op.   Glaskogen was onze eerste kennismaking met Zweden en de uitgestrekte natuurgebieden van het land.  Sindsdien komen we hier graag terug als we in de buurt zijn.

    Het lijkt of er sindsdien veel kabouters in het bos zijn komen wonen.  Sommige paddestoelen steken mooi en kleurrijk af tegen het donkere mos.

    We blijven  hier slapen, want morgen willen we ten volle genieten van een zonnige warme dag, zoals voorspeld wordt.

     










    » Reageer (0)
    30-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.30-08 Ödebyn

    De Zweedse weersvoorspellers kennen hun vak!  In de gietende regen vroemen we naar Degerfors.  Terwijl we picknicken genieten we door de raampjes van het uitzicht. 

    Vanaf enkele kilometers vóór Kristinehamn roepen de affiches en folders ons reeds toe om de « picassosculptuur » te gaan bekijken.  Zelfs de weergoden doen mee, want zolang wij daar rondlopen stopt het met regenen.

    Hoe komt een kunstwerk van Picasso dáár terecht, zul je je wel afvragen.  Het antwoord wordt in ‘t lang en in ‘t breed over de verschillende infoborden verspreid.

    Een zekere Bengt Olson ontmoette de kunstenaar in Frankrijk en was onder de indruk van zijn artistiek talent, in het bijzonder die beroemde sculptuur.  Terug thuis in Kristinehamn legde hij in de gemeeteraad een brillant idee voor : « als wij nu eens zo’n kunstwerk naar hier haalden, zou dat geen goede publiciteit zijn voor onze stad ?".  Het stadsbestuur nam contact op met Picasso en stuurde hem foto’s, filmpjes en volksmuziek om hem kennis te laten maken met de sfeer van de omgeving.  Daarna schreven ze hem een geïllustreerde brief met de woorden : « Wat zou je ervan vinden als jouw sculptuur hier in Kristinehamn in Scandinavië zou prijken ?  Wil jet het laten overbrengen naar hier ? »

    Picasso’s antwoord wordt, met illustratie van de brief in zijn handschrift, fier getoond aan ieder die het wil lezen : « Oui, Picasso, 7/07/1964. »

    Midzomer 1965 werd de 15m hoge sculptuur geplaatst.

    Aan de omvang van het terrein te zien, de vele banken en een kiosk, was dat een goed idee van Olson en het stadsbestuur.

    De weergoden beslissen om Karlstad te onthouden voor een andere keer. 
    De campergids beschrijft een pracht van een plaats bij « Scanskog ».  « Zo mooi, en zo rustig, geen verkeer ! » schrijven ze.

    Het terrein oogt ruim en het is best wel mooi.  We pletsen door het zompige gras voor enkele foto’s.  Maar stilaan valt het ons op dat de weg vrij druk is.  Het donderend geraas van vrachtwagens elke 3 minuten is er teveel aan.  We zijn dat niet meer gewoon ! Na het avondeten zetten we alles vast en vroemen we verder, van het ene bos naar het andere meer.

    Zweden telt weinig wegen.  De zanderige zijwegjes brengen je onmiddellijk in een bosrijke of landelijke omgeving.  Dan stopt die weg plots aan een huis.  We wisten het al maar bleven geloven in een uitzondering.

    Heel toevallig slagen we erin om Vroem te parkeren op een zijstrookje van een boswegje.  Rust, stilte en de maan die zorgt voor nachtverlichting.








    » Reageer (1)
    29-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.29-08 Degerfors

    Deze nacht heeft het heel wat geregend.  De regen tikte op het dak van Vroem.  ‘s Morgens bij het ontwaken was het nog wat bewolkt maar tegen 10h was de hemel volledig opgeklaard.  We beslissen daarom om eerst nog maar ergens in de buurt een wandeling te gaan maken en te profiteren van het zonnige weer,  want als de Zweedse weersvoorspellers hun  job goed gedaan hebben, gaat het morgen regenen .  Waar het gisteren nog maximum 16° was, is het bij ons vertrek al ruim over 18°. 

     

    Wandelpaden  zijn er in Zweden genoeg, perfect voor mensen die met rugzak het land willen doorkruisen . Voor ons niet zo gemakkelijk om te weten waar we moeten  beginnen.

    We zien dat er in de buurt een « bergslagsleden » pad is dat loopt over 28 mijl (een zweedse mijl is 10km) en is verdeeld over 17 etappes.  We starten bij een kloosterruïne aan het Borasjön meer.

    Het pad loopt eerst langs een snelweg hetgeen ons danig stoort en ons bijna doet besluiten om terug te keren, doch na enkele flinke passen in het bos en langs kleine paadjes door schouderhoog gras is er van het lawaai nog nauwelijks iets te merken.

    Er stond aangegeven dat er  een bron zou zijn zo’n 6km verwijderd van het startpunt.  Dit zouden we makkelijk kunnen overbruggen. (jaja, we moeten wel nog terug he !)

    En ja, we geraken bij het bronnetje, helaas blijkt het water toch niet zo zuiver.  We gaan dan maar met onze eigen drankjes terug naar Vroem.

    Het was een vrij vermoeiende tocht.  Door het bos met al de wortels boven de aarde en na de hevige regenval was het nogal glibberig.

    Om 11h op pad met de boterhammetjes en rond 16h terug aan Vroem, toch niet zo slecht he.  De zon is ons de hele tocht blijven vergezellen.

    We zoeken en vinden een plaatsje  in Degerfors, we staan aan een meer, weerom helemaal alleen.  De aanschaf van onze Campergids blijkt toch wel een goede inverstering. 








    » Reageer (0)
    28-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.28-08 Laxå

    De  ochtend is bewolkt en het voelt een stuk frisser. In Finspång en omgeving valt niet veel te beleven en dit somber weer is ideaal om dan maar verder te rijden.

     

    Askersund ligt aan het noordelijke uiteinde van het Vätternmeer. We stappen naar een toeristisch bureau om folders te rapen. Tot onze verrassing ligt er zelfs één in het Nederlands.

    We vinden veel info over Tiveden Nationaal Park. Maar dan moeten we te ver naar het zuiden en we willen ongeveer richting Oslo volgen. Vanaf daar willen we Zuid- Noorwegen verkennen. Volgende keer komen dan Midden Noorwegen en Midden Zweden aan de beurt.

    We willen via Karlstad naar Arvika en in Arjäng de Noorse grens oversteken.

     

    Geen zin om voor de derde keer op rij op zoek te gaan naar een slaapplaats. Dus halen we onze campergids van onder het stof. We komen terecht in de buurt van Laxå, aan een meertje. Het is hier mooi, rustig, een plaats om tot zonsondergang buiten te zitten. Maar het is winderig en koud: 16 graden, niet gezellig buiten.

     

    De weergoden wachten geduldig tot we enkele foto’s gemaakt hebben. Dan laten ze zich helemaal gaan met herfstweer. Dus maken wij het binnen gezellig, warm en droog in ons Vroemeke.










    » Reageer (0)
    27-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.27-08 Finspång

    De wind huilt en de de kabels van de masten aan de zeilbootjes in de haven  rammelen nog veel luider. Maar… het regent niet meer!

    Naarmate we verder rijden trekt de hemel open en wanneer we Nörrköping binnenrijden zien we de stad onder een staalblauwe hemel. We kunnen weer kuieren in de zon, zonder jas en zonder trui. Wie had dat gisteren kunnen voorspellen ?

     

    We volgen een veelbelovende wegwijzer naar een cactustuin. Dat komt komisch over wanneer je pas enkele maanden geleden de cactussen in Spanje zomaar langs de weg  in de vorm van reuzeplanten aantrof. Stel je voor, cactussen in open lucht in Zweden! Maar de infoborden zijn zo dwingend dat we maar eens gaan kijken.

    En ja, het loont de moeite. In een parkje ligt een heuse plantenschilderij, gemaakt van verschillende soorten cactussen. We denken dat de meeste plantjes niet winterhard zijn, dus moeten ze dat elk jaar opnieuw maken.

     

    Opnieuw moeten we veel rijden, sukkelen en zoeken eer we een avondplaatsje vinden. Uiteindelijk komen we terecht op een schiereilandje bij Finspång, tegenover de Sint Maria kerk.

    Een boer die nog laat aan het werk was komt zijn tractor parkeren. Daarna zien of horen we niemand meer.

     

    De was, die van miserie over het bed uitgespreid lag is… droog!  Hoera!

    Het geluk zit in de kleine dingen toch ?








    » Reageer (0)
    26-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.26-08 Arkösund

    We vroemen vanuit Söderköping richting  Södra Finnö, het uiterste puntje van het schiereiland  « Skargård ».

    In Torra ontdekken we een prachtig plaatsje aan het Sandfjärdenmeer. In het bos is een plaatsje, net groot genoeg en horizontaal genoeg voor Vroem, knus bij een bank onder de bomen. Vijftig meter verder staat nog een bank op de rotsige ondergrond bij het water. Hier gaan we picnicken. We kijken uit op een plaatsje waar je makkelijk het water in kan om te zwemmen, tot René’s grote vreugde...  In de verte zien we een haventje met enkele bootjes.

     

    Eindelijk kunnen we in het bos met veel tralala heel onze was uithangen, nu we hier toch alleen zijn. Weet je nog wel, twee dagen geleden hebben we aan het haventje  in Mem, waar de droogkast kapot is,  de wasmachine gebruikt. Bij gebrek aan « uithangmogelijkheden » hebben we onze was dan maar nat meegenomen. Maar zie je wel, zolang je er maar in blijft geloven komt er vroeg of laat wel een oplossing naar je toe!

     

    Dit plaatsje is perfect!

     

    René haalt zijn zwembroek uit. Nelly haalt meteen haar fototoestel tevoorschijn, in afwachting tot haar man het water in gaat. Vroem moet ook op de foto voor de blog… want kijk toch eens mensen, wij hebben zojuist het Aards Paradijs gevonden!

    Maar « mooie liedjes duren niet lang », vertelt een Vlaamse uitdrukking, en het blijkt nog waar te zijn ook…

     

    In enkele minuten betrekt de hemel  en barst een hevig onweer los. Vlug de natte was weer in de zak stoppen en wegwezen!

    Onder de stortregen en het gekletter van hagelbollen vroemen we langzaam verder.

    Wat hebben we geluk gehad! Waren we een uur later vertrokken of had het onweer ‘s nachts losgebarsten, dan zouden we ons vastgereden hebben in de modder.

     

    Voor een avondplaatsje kunnen we de tijd nemen want het is nog maar 16 uur. We verkennen het andere deel van het schiereiland. Op de kaart eindigt de weg in Vrångo aan het binnenwater. Enkele bootjes dobberen aan de kant. Rustiger bestaat niet. We vinden een plaatsje waar Vroem net kan staan, met zicht op het water met de bootjes… naast een container met grof afval. « Geen mooi zicht », mijmeren we, «  we vinden vast wel een beter plaatsje ».

    Wat zijn we toch verwend, niet ?

     

    Om half negen ( !) komen we, na veel zoeken en rijden, in Arkösund, nipt op tijd om een zwaar bewolkte zonsondergang te fotograferen.

     

    De was wordt over een veel te klein droogrekje gepropt. Het rekje kan boven de tafel hangen terwijl wij slapen.








    » Reageer (0)
    25-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.25-08 Söderköping

    De zon moet deze ochtend flink haar best doen om de dakramen van Vroem op te warmen, tot wij eindelijk wakker worden.

    Hier heerst de volledige stilte en het lijkt alsof niemand die stilte wil verbreken.  De wandelaars en de andere campeerders maken geen lawaai.  Namiddag wandelen we langs het Göta kanaal dat met de bloemen, riet en eendjes eerder op een rivier lijkt.

    In Mem zijn geen winkels, dus doen we onze boodschappen in Söderköping.  Tot nu toe valt het ons op dat er in de zweedse  warenhuizen geen achtergrondmuziek speelt.  Ook hier is het rustig, net als de mensen. 
    Alle plastic drankflessen zijn petflessen.  In elk warenhuis staat een automaat waarin je die kwijt kan, net als alle drankblikjes.  Voor een petfles krijg je 2kr terug, een blikje brengt 1kr op. (1Euro = +/- 8 kr)

    In elk dorp of stad staat minstens één afvalparkje, waar men veel uitgebreider sorteert dan bij ons. 

    We willen richting Oostzee, een van de eilandenarchipels bezoeken.   Maar voor we het beseffen is ook deze dag weer omgevlogen.

    « Ons plaatsje » langs het Götekanaal in Söderköping is nog vrij...

     We prullen wat aan de blog die soms gekke sprongen maakt als we teksten en foto’s plaatsen.

    Maar de aanhouders  winnen !








    » Reageer (0)
    24-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.24-08 Mem

    Terwijl we picknicken langs het Göta kanaal schuiven zeilbootjes en motorbootjes voorbij.  Er is weinig wind en een aangenaam zonnetje verwarmt ons.

    In Mem loopt het Göta kanaal doorheen de laatste sluis in de Oostzee.   Daar willen we  naartoe, nu we toch zo kort bij de zee zijn.

    We treffen een van de meest schilderachtige plekjes aan die we tot nu toe gezien hebben.  Het kanaal wordt breder en achter de horizon is de zee.  Er is ook een klein haventje.  Even na onze aankomst worden we getracteerd op zo maar eventjes 3 regenbogen, die achtereenvolgens aan de hemel verschijnen.  Wat een mooie kleurschakering over het water !

    We hadden vernomen dat hier plaats is voor campers en daar maakt Vroem graag gebruik van, even later gevolgd door enkele grote dikke vrienden. (Campers waar Vroem 2X in kan)

     

    Je mag hier gratis verblijven, maar indien we betalen kunnen we wat water nemen, sanitair gebruiken en… een wasmachine.  Komt dat goed uit zeg ! Maar er is één probleem.  Op de droogkast staat « kapot ».  Onze drang om te wassen is echter te groot.  Maar hoe gaan we alles droogkrijgen ?  Dit is een haventje, dus een openbare plaats waar bezoekers af en aan rijden.  Daar hang je geen was uit.  Dit is Spanje niet, daar doen ze dat overal.  Maar hier zie je geen was hangen.  Bij nader inzien blijken wij de enigen te zijn die de wasmachine gebruiken.  Hoe gaan we dat oplossen ?  We vinden beslist wel wat… wordt vervolgd.

    Voor  we gaan eten komt er een toerist met de fiets op ons toegestapt en vraagt of wij Engels spreken.  We horen dat hij niet engelstalig is en daarom antwoorden we : Frans, Duits, Nederlands,Eengels… wat je maar kiest.  En wel verduiveld : « Spaans » antwoord hij.  Dus : hablamos español ! Hij verschiet zich een ongeluk… dit had hij nooit verwacht.  Hij (Fernando) zet zich bij ons aan de tafel en we babbelen wat, en terwijl wij aanstalten maken om binnen te gaan zitten (20h30) gaat hij zijn tent opzetten en nog eten koken.  Het blijft tenslotte een spanjaard he… Hij vraagt bij het afscheid hoe je « dank u » en « tot ziens » in het Zweeds zegt, en Nelly staat hem graag te woord.  Helaas hij krijgt de klanken moeilijk uitgesproken en we lachen allemaal…








    » Reageer (0)
    23-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.23-08 Söderköping

    We staan ergens aan de rand van Söderköping op een ruime parking op 100m van de stad en toch rustig aan de oever van het Götakanaal.  Aan de overkant van het kanaal ligt een steile groene stroook met bovenop een prieeltje met uitzicht over de stad.  De groene strook is een stukje natuurgebied dat met veel zorg bewaard wordt.

    In het portaaltje van de kerk vinden we boeken, sierraden ( !), icoontjes, kaarsjes en prentkaarten.  Op het geldbusje staat : « betaal hier, dank U ».

    Er zijn twee koptelefoons om de uitleg over de geschiedenis en ontstaan te beluisteren.  Op elk van de 3 orgels wordt ook muziek gespeeld dat je ook via de koptelefoons naar keuze kan beluisteren. (o.a. Bach)

    Net als in het kerkje van het Vreta Klooster is hier ook een kinderhoekje met tekengerief, puzzels en boekjes die het jonge volkje laten kennismaken met de bijbelfiguren en verhalen.

    Je bent niet in Söderköping geweest als je niet in het ijssalon « smultronstället » bent binnengegaan.  Hun ijsbekers zijn een toeristische attractie.  De foto hier stelt niets voor vergeleken met de gigantische coupes die we rondom ons voorbij zagen gaan.  Het zag er feestelijk uit en  het smaakte lekker.   Misschien kan daar in de toekomst   geen enkel  ader ijsje meer tegenop…. ?

    De verschillende campers die ons op de parking kwamen vergezellen vertrekken één voor één.  Wij blijven hier nog eens overnachten.  We genieten van het vergezicht over het kanaal.  Door het andere raam zien we de stad, die indommelt in de avondschemering.  Söderköping bij nacht is even rustig als een nachtje in hartje natuurreservaat.










    » Reageer (0)
    22-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.22-08 Söderköping

    De dag begint stralend.  Vlug alles mee naar buiten nemen voor een ontbijt in het groen.  Te laat, de hemel betrekt en het voelt meteen heel wat frissser.

    We begeven ons naar Norsholm voor een wandeling in het gelijknamige natuurpark.  Het piepkleine parkeerplaatsje tussen de bossen staat al vol.  Een vriendelijke boer die met zijn tractor voorbijkomt wijst ons de weg naar een ander  plaatsje in het bos.  « Als dat ook bezet is, kom dan maar gerust naar mijn woning.  Als ik maar langs kan met mijn tractor, dan mag je daar gerust staan ».

    Langs de paden vinden we de uitleg over enkele burchten en huizen die hier hebben gestaan, met alle mogelijke info over wie hier leefde en wat er gebeurde.  Dat is wel nodig want het enige wat we zien is « een hoop stenen ».

    Hoe dieper we in het bos in  wandelen,  hoe harder het regent.  Wanneer we terug in Vroem stappen zijn we doornat.

    Onder de stromende regen bereiken we Söderköping.  In het toeristenbureau slaan we een nieuwe voorraad folders op.  Morgen zullen we het stadje verkennen.  Vanavond zijn we te moe.






    » Reageer (0)
    21-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.21-08 Linköping

    Indrukwekkend om een boot doorheen al die sluizen te zien manoevreren.

    We bezoeken het kloosterkerkje.  In het portaal ligt een plannetje met uitleg over elk beeld, elk nisje, elke schilderij, keurig genummerd, in 3 talen (Zweeds, Duits en Engels).  In dat portaal liggen ook prachtig geïllustreerde en dure boeken uitgestald, met prijsetiket.  Er staat een kistje met een gleufje om het geld in te deponeren.  Er is niemand  in de buurt te bespeuren die zou controleren dat de betaling ook wel  gebeurt.

    Binnen in het kerkje vinden we nog meer uitleg.  Het is alsof een gids je rondleidt en boeiend vertelt over de geschiedenis van het gebouw.

     Na wat zoeken en heen en weer rijden vinden we het natuurpark Timmerö, op 7 km van Linköping.  We willen van hieruit de stad bezoeken en daarna hier komen slapen.  Voor we verder rijden wil ik  Nelly – even de omgeving verkennen.  Enkele minuten later snel ik terug naar Vroem, waar René al lang zit te wachten om te vertrekken.  Mijn verhaal is sterk  genoeg om hem uit zijn Vroem te krijgen.  Via een brugje bereiken we een hutje dat  uitkijkt over een meer, met zwanen.  Een overdekte opening zorgt ervoor dat de dieren ons niet opmerken.  We kunnen ze dus rustig volgen in al hun doen en laten.  Je kan eeuwig blijven fotograferen in dit natuurgebied.

    Het is druk in Linköping.  Overal trekken groepjes 1stejaarsstudenten rond met vragenlijsten, begeleid door 2de of 3dejaars.  Op het programma staan ook spelletjes, waarvan foto’s worden getrokken.

    Gisteren begon het nieuwe schooljaar en akademiejaar hier in Zweden. 

    In deze universiteitsstad treffen we meer terrasjes en restaurantjes.  Ook hier vinden we buiten enkele kerkjes, geen historische gebouwen maar wel veel ruimte en veel groen.

    Het is nog steeds aangenaam warm -24°-. Tot de avondschemering zitten we op een bank aan het « zwanenmeer ».  Dan bevelen de muggen en knotjes ons om naar binnen te gaan.










    » Reageer (0)
    20-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.20-08 Berg
    Op weg naar het Götakanaal kunnen we niet weerstaan aan een omwegje naar een vogel-uitkijktoren, nog steeds in het natuurreservaat Tåkern, zoals de wegwijzer aangeeft.
    Massa’s eenden zwemmen hier rond. In de verte zien we zwanen, te ver om een foto ten nemen, maar duidelijk te zien door de verrekijker.

    Onze eerste halte aan het beroemde Götakanaal is Borensberge.
    De 190km lange vaargeul strekt zich uit van Göteborg via Karlstad tot Mem en verbindt alzo het Kattegat met de Oostzee, met 46 bruggen en 58 sluizen lezen we in de brochure.
    Stel je voor : 58000 soldaten werkten 22 jaar (1810-1832) aan het uitgraven van deze waterader… met de schop! Al goed dat er wat meren tussen liggen, zodat ze «maar» 87 km moesten uitgraven.

    Je kan dus helemaal van Göteborg naar Mem – van de ene zee naar de andere – met de boot.
    De sluis in Borensberg wordt nog steeds maneel bediend. Anders dan bij ons lijkt deze waterweg op een rivier, met kronkels, riet en eenden.

    De info over over een oude glasfabriek maakt ons nieuwsgierig, maar tot onze verbazing merken we dat de fabriek verbouwd is tot een jeugdherberg.

    Op weg naar Berg bezoeken we een vogel-uitzichttoren in Västra Roxen -we kunnen het niet laten: het staat zo veelbelovend aangegeven langs de weg, en het is ook alweer mooi.

    Berg is bekend om zijn 7 sluizen die achter elkaar staan. Er moet zo’n 15 m hoogte worden overbrugd.
    We bezoeken er ook het Vreta klooster uit de 12de eeuw, of beter gezegd, de restanten ervan.
    Het klooster onderging het lot van vele historische gebouwen. Wanneer een of andere rijke heer het opkocht verdreef hij de religieuzen en gebruikte de stenen voor de bouw van zijn kasteel.
    Het kerkje van het klooster staat er nog. Het werd geleidelijk verbouwd en vergroot.
    Het pleintje doet dienst als Vroem-overnachtingsplaats.





    » Reageer (0)
    19-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.19-08 Håleberget Naturreservat
    We picknicken in Nässja.
    We zitten op een halve meter van het Vätternmeer. We genieten van het geluid van de golven en kijken naar enkele zwemmers.

    Op de kaart staat een wandelsymbooltje. We zijn van plan om na de wandeling hier te blijven slapen. We zien zomerhuisjes maar geen wandeling, dus rijden we maar verder richting Motola.

    Vlakbij die stad ligt een meer in een natuurgebied, "Saffran Torp», zoals de gelijknamige folder belooft, compleet met kaartje en wegbeschrijving. Maar we geraken er niet. Voor we het beseffen zijn we Motola voorbij op weg naar Nykyrka. Laten we dan maar ineens naar Linköping verder rijden, met een tussenstop in Håleberget Naturreservat, want daar zijn we volgens de gelijknamige folder vlakbij.

    Geen meer deze keer, enkel bos. Het zoveelste bos, zou je zeggen, ware het niet dat dit bos ongeveer 12000 jaar oud is. Dat merk je aan de bomen, de planten, de mossen, aan alles. Na een flinke klim zien we in de verte het Vättern meer.
    Het oude bos is aangenaam om te overnachten.

    Vroem krijgt een grasperkje voor Vroem alleen en wij krijgen een bankje.

    We staan rustig, maar niet alleen, kijk maar naar de foto’s.









    » Reageer (0)
    18-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.18-08 Tåkern
    Terwijl België kreunt onder een hittegolf doen wij het hier met een aangename 20 graden, maar… we moeten er wel af en toe wat regen bijnemen.

    In Alvastra bezoeken we de ruïne van een klooster uit de 12de eeuw. Het waren de cistercienzers die zich vanuit Frankrijk hier kwamen vestigen. Indrukwekkend hoe dit nog na 800 jaar redelijk overeind staat. Aan het klooster te zien leden deze paters m.i. niet erg onder de armoede.

    De heilige Brigitta verbleef hier ook regelmatig en kreeg op deze plaats  visioenen. In die visioenen kreeg zij blijkbaar de instructies hoe de nonnen moesten gekleed gaan.  Zij zorgde er bijgevolg voor dat ook vrouwen konden toetreden tot een klooster.  Ook over het aantal toegelaten kloosterlingen deed zij haar zegje.  85! niet meer en niet minder.
    De stichting van de Brigitta orde werd door de Paus Urbanus V goedgekeurd in 1370 : Ordo Sancti Salvatoris. Let wel, nonnen apart van de paters he, maar toch wel in een en hetzelfde klooster...!?

    ps : de orde van Brigittines bestaat nu nog in Vadstena!

    Een of andere koning eiste in de 16de eeuw het klooster op en gebruikte de stenen om zijn eigen kasteel te bouwen. Voorts gebruikte hij (en later zijn volgelingen) de weilanden voor de veestapel. (nu nog worden de landerijen in leengoed gebruikt, wel geen idee wie het pachtgeld opstrijkt)

    Dergelijke ruïnes vind je verspreid over heel Zweden. De rijkdom van de kerk in die periodes (12-13-14de eeuw)  blijkt ook hier zeer goed zichtbaar.

    Net als de « natuurpaden » is hier ook een «kloosterpad», goed aangeduid en gedocumenteerd. (Benedictijnen - Dominicanen - Franciscanen)

    We slaan onze voorraad eten weer in en overnachten opnieuw in het natuurcentrum Tåkern, bij de eenden, enkele Duitsers en enkele Zweden.
    Tot nu toe maken de eenden het meeste lawaai…

    Het is 21 uur en de temperatuur is gezakt tot 19,5 graden. Van het thuisfront vernemen we temperaturen van 35 gr. en meer, «en morgen wordt het nog warmer». Te warm? Kom dan toch naar Zweden! Gewoon doen!





    » Reageer (0)
    17-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.17-08 Naturreservat Omberg
    Na een ontbijt onder de bomen bezoeken we het natuurcentrum. Een videofilmpje toont ons hoe de verschillende vogels geringd en gewogen worden.
    Aan de volgende stand kunnen we de trekroute van zowat alle vogels bekijken. Er valt hier enorm veel te beleven.

    Net als alle andere centra en infohuisjes word je met beeld en geluid meegenomen naar de wonderen van de natuur. Kinderen krijgen hun eigen, op maat gemaakte infostandjes. Voor de allerkleinsten werd een kleurrijk hoekje voorzien.

    Met een massa folders onder de arm – al deze plaatsen willen we zeker bezoeken – verlaten we het gebouw.

    We rijden naar Rök. Hier staat een 2,5 meter hoge runnensteen.Hij dateert van 800 NC. Met zijn 700 tekens bevat deze steen de langste runnentekst van de wereld. Verschillende borden vertellen hoe de mensen in die tijd leefden.
    Naast de volledige vertaling van de tekst lezen we het vermoedelijke levensverhaal van de persoon die deze woorden ooit schreef. Vele mooi geïllustreerde folders liggen klaar om mee te nemen.

    Het lieftallige kerkje dat erachter staat, werd pas veel later gebouwd. Even vermelden… Op het kerkhof bij een kraantje hangen aan een metalen rekje 3 plantengieters, een borstel, een grote schup en een metalen bakje met schupjes en handborsteltjes.
    Handig toch voor de bezoekers van het kerkhof ? Tenminste als iedereen na gebruik het materiaal netjes op de juiste plaats terugbrengt… wat hier blijkbaar gebeurt want er is geen enkel haakje leeg.

    We rijden naar het "Omberg Natuurreservat", waar we voor Vroem een plaatsje vinden aan het Vätternmeer.
    We wandelen door het bos tot aan de rotsige afgrond en genieten van een prachtig uitzicht over het rimpelloze water.

    De avond is nog aangenaam warm, zodat we buiten kunnen eten, met zicht op het meer. De muggen schitteren door afwezigheid. Af en toe maakt een libelle een tussenlanding op onze arm of schouder.
    De wesp die in de wijn was gevallen toont geen interesse meer. Die mag de verdere avond rustig haar roes uitslapen.
    We houden ons fototoestel klaar voor een kleurrijke zonsondergang boven het meer, maar de wolken aan de horizon beslissen daar anders over.

    We genieten van de stilte bij de avondschemering. Zelfs het zoete water lijkt te moe om geluid te maken…








    » Reageer (0)



    E-mail ons

    Druk hier



     Aantal bezoekers tot vandaag !





    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!