Zomaar op een hete zomerdag wou mijn oudste kleindochter een bezoek brengen aan 't Museum van Schone Kunsten in Antwerpen.

Mij niet gelaten, het is er altijd fris binnen en er is altijd iets nieuws. Meteen kon ik eens kijken of mijn opvouwbaar parapluutje er nog lag! De vorige keer regende het pijpenstelen en toen was het Museum een goed onderkomen. Al bij al wéér vergeten te vragen naar het kleinood en ook de prijsvraag belandde thuis in de papiermand. Ach wát : een nep-vliegticket voor een wereldreis... Tekenen is toch veel leuker zeker!

We liepen de hele bovenverdieping af en genoten !!! Romy had het vooral gemunt op de houdingen van de marmeren en andere beelden, ook P.P. Rubens kon haar bewondering wegdragen. Wie zou dat ooit gedacht hebben... Ze tekende en tekende, en toen ik uiteindelijk  beneden de moderne kunst nog eens wou doorlopen, kreeg ik te horen dat dát haar niet veel zei...".Oma ik ga dat bééld nog wat verder tekenen..."

Ik kan het moeilijk anders uitleggen dan dat ze er bezeten van is, al jaren! Wat had ze bekijks want veel kinderen zie je hier niet en ze zitten dan zeker niet te tekenen.

De restauratiezaal, waar wel 4 mensen werkten aan een restauratie van Hans Memlings' drieluik "Christus met zingende en musicerende engelen", was indrukwekkend. Spijtig dat we niet  dichterbij konden gaan kijken...

Buitengekomen was er het verfrissende voetbad en de luie schaduw van het majestueuse gebouw, waar kinderen en grote "stads"mensen verpozing zochten. Wat een verschil met de plassen en de donkere wolken van de vorige keer!!!

Het Museum van Schone Kunsten te Antwerpen

Romeins tweespan op het dak

Mozaïeken vloerkleed

Op de trappen in het Museum

.

Zeer door oma bewonderd...

Zeer door Romy bewonderd...

Romy, volgende maand al 12 jaar ...

Heerlijk, lezen in de schaduw van museummuren...

Even pootje baden

De restauratiezaal

27-07-2008 om 00:00 geschreven door sunny  

We brengen al eens meer een bezoekje aan het Liers begijnhof. Maar telkens is er voor mij weer iets nieuws, iets dat ik nog niet had opgemerkt...We stappen door de hoofdpoort het pronkstuk van de stad binnen en bekijken weer die mooie kerk, de kinderkopjes waar je moeilijk met hoge hakken over kan lopen, de straatjes en steegjes, soms niet meer dan een goeie meter breed. Hier een nieuw kleurtje op de gevel, daar een ander bloemetje op de vensterbank...Prachtige geraniums op het arduin, rozen en begonia's in de hoogommuurde tuintjes, een luie lappenpoes tegen de straatmuur... Telkens weer oogt alles liefelijk en straalt het rust uit. We kuieren langs schilderachtige deurtjes met erachter een kleurrijk "hofje",zoals ze in Lier zeggen. We kunnen het weten want we zijn er geboren! Na een goed uurtje lopen we aan de andere kant het Begijnhof weer uit en bewonderen nog even de prachtige Zimmertoren die door vele toeristen zoals elke zondag uitgebreid gefotografeerd wordt. Nog even nagenieten op een terrasje en het zit er weer op. Hopelijk vallen de foto's mee ,want het weer was met pozen dreigend te noemen...

De Zimmertoren

1. .

Kleurrijk raam in het Begijnhof te Lier

Hier wordt nog steeds Lierse kant gemaakt

.

Dringend aan restauratie toe

.

 De Kalvarieberg

Hoofdingang met beeltenis H.Begga

21-07-2008 om 00:00 geschreven door sunny