Leven onder een regenboog Alle foto's op dit blog zijn door mij gemaakt. Indien je een foto wenst, gelieve een seintje te geven... De kleuren rond de foto's fungeren als de kleuren van de regenboog
25-12-2009
Een gelukkige oma...
Kerstavond, kerstnacht en kerstdag weer voorbij. Familie en vrienden weer naar huis. De pakjesregen uitgepakt en de papiermand volgepropt!
De koelkast nog vol en de tweede kerststronk nog onaangeroerd! Waarom denken we toch steeds dat we eten in overvloed nodig hebben ? De hele week kan ik dus nog nagenieten, een stuk taart meer of minder, daar draai ik mijn hand nog niet voor om, nóg niet....
Het zal overal wel zowat hetzelfde zijn denk ik.
Maar met een hoofd vol mooie herinneringen en gevoelens die niemand ons meer kan afnemen, tenzij meneer Alzheimer later... zetten we de volgende weken en maanden tevreden in !
Het was heel lang geleden dat ik nog eens samen met mijn kleinkinderen op de foto ging, en dat moest er dan vandaag maar een keertje van komen !
Walking in a Winter Wonderland...Het park aan de Romeinse Put in Edegem
Het sneeuwde gisteren en eergisteren uren aan een stuk, wat de hele regio in een wit kleedje hulde. Meer dan twaalf centimeter sneeuw, in geen jaren meer gezien! Wie er niet door moest met de auto had geluk, want de files waren niet te overzien...Goeie laarzen en een dikke jas waren nodig voor een wandelingetje, ook al duurde dat geen uren. Voorzichtigheid was geboden, maar de losse, goedplakkende sneeuw zorgde dat ik niet schoof en in alle rust mijn "Romeinse Put" kon fotograferen in deze winterse pracht. De eendjes zochten tóch nog het beetje koude water op, zaterdag en zondag zou het wak wel helemáál bevroren zijn...Er scheen een laag zonnetje vanuit het zuidwesten wat alles nog sprookjesachtiger maakte. "Geniet ervan" scheen het te willen zeggen en dat deed ik !!!
Juist vóór ik in één van de zwartste periodes uit mijn leven belandde, heb ik blijkbaar tóch nog een pareltje van een foto gemaakt. Het was eind juli toen ik hem schoot! Toevallig had iemand een recente foto van mijn kleindochter nodig en ging ik op zoek...
Toen ik dit "ZomerZoentje" deze middag ophaalde aan de school was het eerste wat ze zei " Oma, jij bent mijn allerliefste oma hoor"! Zoiets maakt je hele week goed, regen of géén regen. Thuisgekomen at ze zo'n HOOP patatjes dat het veel volwassenen verstomd zou doen staan. Waarschijnlijk is ze weer in de groei, en het gaat tóch al zo snel ...
Ja, deze is inderdaad wel een stuk of wat jaartjes geleden ! Ik denk nog veel aan die tijd in mijn kleuterklasje.... voor mij zwaar maar o zó bevredigend werk! Een uitstapje af en toe hield de moed erin en feestjes of evenementen brachten weleens stress en overwerk mee maar de welverdiende vakanties maakten dat nadien weer goed.
De naam van elke kleuter kunnen herinneren wordt na zó lange tijd moeilijker en moeilijker. De gezichtjes herinner ik mij daarentegen nog altijd, die heb je telkens een tiental maanden lang voor je gezien en zijn bijna onuitwisbaar...
Ja, ze worden zo gauw groot. Wat eerst nog een piepklein baby'tje was is nu al een heel brokje. Een blokje dat ik op dit moment niets eens meer mag oppakken, té zwaar voor mijn rug... En die ik elke keer vooruitgang zie boeken in beweeglijkheid, eerst omrollen, handen zetten, dan zitten, opduwen, achteruit-, opzij- en eindelijk vóóruitkruipen. Lopen zal niet lang op zich laten wachten denk ik.
De grote zus daarentegen is zo lief, ze laat zich graag lang knuffelen en komt dan prompt met een oplossing voor mijn probleem ( = alleenzijn en hen zo missen ) " Oma, IK ga voor jou een man zoeken !" De lieverd, ze vindt het zo erg voor mij ook al is ze pas 3.5 jaar oud. Je kan van dat mooie snoetje aflezen dat ze superblij is als je bij hen binnenstapt " OMA !!! " , en ze laat alles vallen om een dikke knuffel te geven.
Elk jaar herdenken we onze geliefde doden. Ze zitten in ons hart en we denken er elke dag aan, maar een bezoekje aan hun laatste rustplaats, al of niet op deze 1ste novemberdag, slaan we toch niet over. We blijven ze missen. We hadden hun nog zoveel te zeggen, we wilden nog zoveel voor ze doen, nog dikwijls samen lachen of wenen, en dat dát niet kon knaagt nog altijd aan ons...
In de herfst van het leven raakt iedereen wel eens sentimenteel of triest. Gelukkig zijn er nog de mooie momenten die van alle tijden zijn en die we best zoveel mogelijk naar waarde schatten. Momenten waarop we kunnen genieten van kinderen en kleinkinderen, evenementen en feestjes, vrienden en buren, want iets moois ligt toch soms op zo'n klein plaatsje...
Ja, niet tegen te spreken, want overal tussen het laatste groen staan gelende en bloedrode bomen te pronken. Hun laatste bladertooi zal geen maanden duren... Paddenstoelen schieten uit de grond 's nachts en in de boomkruinen stoeien nog enkel de vogels die niet naar het zuiden trokken...
Wij hebben nog geluk al dat moois enkele weken te mogen aanschouwen, maar hoe noordelijker hoe korter dit tussenseizoen duurt. Daar komt dan ook de "Indian Summer " vandaan, die soms maar enkele dagen tot een week duurt. Zuid-Canada en het Noorden van de USA liggen er waarschijnlijk nu nog wondermooi bij, dan doet de winter zijn intrede met sneeuwval tot maart/april
Dinsdagavond was de zon een witgloeiende vuurbol die langzaam in de rode gloed verzonk. Talrijke slierten in geel en oranje sierden de avondlucht. Je kon je wel in één of ander tropisch land wanen. Maar helaas, mooie momenten duren niet lang....
Na méér dan twee maanden...Werelddansfestival te Edegem
Terug van weggeweest en dus hier in uitgesteld relais enkele mooie prenten van het 34ste Werelddansfestival bij ons in Edegem. Het was zeker weer de moeite waard maar wegens gezondheidsredenen kon ik niet eens een volledige voorstelling bijwonen. Volgend jaar ben ik er zeker weer bij...
Wat een onweer deze avond rond de klok van zessen! Het waaide, bliksemde, donderde , regende, hagelde en dat alles tegelijkertijd !!! De dakgoot hield het niet, letterlijk want met geuten kwam het water naar beneden. Niets was meer beschermd, de zitjes en het tafellaken op mijn "rustig plekje" waren doorweekt, de plassen stonden op de nieuwe tegels. Nu zou weldra blijken of ze goed afwaterden. En ja hoor, na een half uurtje was de vloer alweer droog. Toen dreigde er evenwel een andere donkere bui die minder lang duurde en niet zo hevig uitviel. Vandaar tover ik voor jullie na regen dus zonneschijn, maar een zonneklep of -bril heb je hiervoor niet nodig.
Natuurlijk was er niet alleen de fun, er waren ook rotsformaties om "U" tegen te zeggen, natuurparken niet in schoonheid te overtreffen, droge maar kleurrijke woestijnen en niet te evenaren wonderlijke landschappen. Hier een greep uit mijn mooiste foto's van een heerlijke reis !
Bloeiende Saguaracactussen in de Sonora woestijn, Z-W Arizona
Montezuma Castle in Camp Verde, Midden Arizona
Oude Gier in de Grand Canyon, N-Arizona
De Grand Canyon in al zijn glorie
Kop van een kameel, Monument Valley
Overzicht Monument Valley, een " Marlboro" landschap
De betoverende landschappen van Bryce Canyon, Utah
Sprookjesachtig en fantastisch
Afwisselende kleuren naargelang de plaats , de stand van de zon enz...
Van rood naar oranje tot geel en later licht beige
Ik keek mijn ogen uit, al dat moois...
Prachtige formaties van tufsteen
Bijna doorzichtige muren van een decor
Onderweg een nooitgeziene afwisseling van landschappen
Reusachtige rotsformaties
85.5m onder de zeespiegel en rond 50 graden Celsius
Ja, het was druk hier deze week. Vier dagen na elkaar kleinkinderen (één ziek) en morgenavond misschien de oudste die komt slapen. Mijn energie en geduld zijn niet meer wat ze geweest zijn, de jaren laten zich voelen. Maar die drukte waait alweer over binnen een paar weken als de vakantie voorbij is. Het rustigste plekje op mijn appartementje is wellicht mijn terrasje, waar ik 's avonds elke dag geniet van de blauw en witte kleuren. Te beginnen met de paarsblauwe hortensia die het al jaren goed doet nu: veel bloemen en veel groen. Kleine witte petunia's sieren mijn aarden kruik samen met paarse lobelias en gele sterbloemetjes. Hier ga ik nooit verhuizen of het moet noodgedwongen zijn !!!
Mooi weer, mooi weekend en dan nog een mooie maandag, het kon niet op!
Meevaren op een bootje in "De Biesbosch" is wél zo leuk! We waaiden uit en waren op een haar na verbrand, want de zon scheen genadeloos. Mijn kleindochter en haar nichtje vaarden ook mee, maar dan in hun eigen sleepvaartuigje. Ze vonden het plezierig tot de speed werd opgedreven... Ze waren evenwel goed beveiligd. Misschien worden ze later wel waterskisters of surfsters, wie weet?
Onderweg langs de oevers kwamen we de schilderachtigste plekjes tegen, dieren die je niet alle dagen ziet en er werd ook nog gezwommen in een kleine inham.
We genoten allemaal en willen het nog wel eens overdoen!
Vader, moeder en drie overlevers
Schipper naast zijn Ann
Mijn kleindochter Romy
Een kuiffuut
Kattenstaarten tussen het riet
In mijn nopjes
Groot koolwitje op kale jonker
Spiegelbeeld vertel eens even...
Schotse hooglanders grazen tevreden in een malse wei aan de oevers van De Biesbosch.
Het was weer zover: we gingen zaterdagvoormiddag op weg naar Oostende, de koningin der belgische badsteden. Ja, er was wel wat te zien aan zee dit weekend. Niet alleen een overvol strand met dagjes- en andere toeristen, maar de kunstwerken van Beaufort trokken ook veel kunstliefhebbers... In De Haan zagen we enkele mooie kleurige tekeningen, door Zuid-amerikaanse kunstenaars samen met de kinderen van het Zeepreventorium gemaakt. Bijna zaten we opgesloten in het tunneltje! Ook een oldtimersshow ontsnapte niet aan de aandacht, er waren echte pronkstukken bij! We namen weer het kusttrammetje tot Oostende en bezochten nog even de vismijn waar meeuwen zoals overal tegen elkaar te keer gaan voor een stukje brood of een frietje. We keerden moe maar tevreden met de wagen naar huis terug. De file gaf wel wat oponthoud maar het deerde ons niet: het was een mooie tweedaagse geweest met veel variatie en fotografeerplezier, veel zon en genoeg wind, heerlijk !!!
Rondfladderen tussen de rozen in het Vrijbroeckpark te Mechelen
Het Vrijbroeckpark in juni is een rozenzee. Het was een lust voor het oog ,al die kleuren en vormen. Het was een waar plezier er foto's te nemen, geen enkele roos die niet fotogeniek was. We dansten bijna van de ene roos naar de andere en namen in onze vlucht nog een paar wondermooie dahlia's mee. Dankbaar voor zoveel schoonheid togen we aan 't werk thuis. De resultaten lieten wel wat op zich wachten maar zijn oogverblindend !
Jullie hebben gelijk...Foto's van het Westen van de USA
Al meer dan drie weken "back" en nog geen enkele foto van mijn laatste reis...
Ze begon op 15 mei in L.A. en eindigde daar ook, maar dan op 29 mei !
Daartussenin hebben we oneindig veel gezien.Van cactussen tot canyons, van flikken tot flikkerlichten, van steaks tot breaks en ook de allergekste dingen, dieren en mensen. Vandaag toon ik jullie foto's van de Amerikaanse "FUN". Ja er was wel wat te beleven !!!
Op wandel in Hollywood
We vergeten je nooit Michael
Tinkerbells and me
Onze nieuwe wagen...
Politieagenten op driewielers
Altijd al van gedroomd !!!
Cheers mate !
Wie hier met een das binnenging...kwam gegarandeerd zónder buiten
Twee zondagsmeiden op pad in Noord- en Zuid-Holland...
Zón-dags-meiden, jazeker, want de zon scheen drie dagen aan één stuk! Wel uitzonderlijk voor ons "plaatsje" er onder... Dit keer was dat het groene Aerdenhout-Bloemendaal op de grens van Noord en Zuid-Holland. Een 30-tal kilometer voorbij Lisse verbleven we bij een vriendelijk nederlands koppel. Hun huis was voor even óns thuis en we werden letterlijk in de watten gelegd. Aan te raden hoor!
Eerst bezochten we " De Keukenhof" te Lisse waar we schitterende kiekjes maakten van de tulpen en een waaier van exotische en andere bloemen. We reden verder langs een zee van bloemenvelden richting Haarlem en we konden maar niet genoeg krijgen van al dat moois. Om de haverklap werd er gestopt voor foto's.
De volgende dag bezochten we op aanraden "De Zaanse Schans" en kwamen terecht in een liefelijk Oud-Hollands tafereel, zó schilderachtig dat de plaatjes, achteraf bekeken zelfs niet écht leken. De blauwe reiger, die voor ons meer dan een kwartier poseerde, maakte het geheel prachtig áf!
's Avonds bewonderden we de voorbode van een prachtig bloemencorso met meer dan 20 rijk"verbloemde" wagens en een rist van prachtige met allerhande bloemen getooide sponsor- en sympathisantenauto's. Kinderen, harmonies, fanfares en majoretten waren ook van de partij. Zelfs de politie en andere ordehandhavers vormden een "fleurige" attraktie.
Een kleine wandeling naar het zeer oude "Kraantje lek", een mooigelegen taveerne, was de derde dag onze beginactiviteit. Daarna naar Sassenheim voor hét evenement van de dag: de beroemde, nu al tweeënzestigste bloemencorso. Ieder jaar trekt deze zowat één miljoen kijkers, hij rijdt dan ook van dorp naar dorp, tót in Haarlem, een veertigtal kilometers ver ... De muzikanten worden wél in elke gemeente afgelost, gelukkig maar !!!
Geniet mee van ons kleine reisje naar Nederlands' beroemdste gedeelte
De paaseitjes zullen weer met trossen tegelijk "gevallen" zijn en de klokken heb ik horen luiden tot in mijn bed. Spijtig, maar de paashaas is niet tot bij mij thuis geraakt, hij zal wel te moe geweest zijn. Nochthans heb ik het hele jaar door lief geweest en lust ik tegenwoordig graag chocolade ! Ik hoop dat iedereen van deze zachte en zonnige paasdag genoten heeft, hopelijk is het paasmaandag ook nog zo'n mooi weer.
Het is dan ook écht lente en de vogels fluiten je om de oren. De pisbloemen groeien met hopen op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen en de magnolia's staan feestelijk te bloeien in de tuinen. Volgende week is het de beurt aan de japanse kerselaars en voor je 't weet staan irissen en gladiolen te pronken met hun mooie kleuren. Madeliefjes staan dik en rond in 't groene gras en dotterbloemen komen langs de waterkant, waar vergeet-me-nietjes ook thuishoren, hun dikke kroontjes laten zien. Waar blijven nu nog de margrieten en de boterbloemen? Waar zijn nog de koekoeks- en andere weidebloemen? Geduld, geduld! Niet te vlug want eer ge 't weet is de lente weer voorbij en begint de zomer met zijn (laat ons hopen) stikhete dagen en krullen we weer op van de hitte....
Héérlijk, enkele uurtjes in de natuur... De rust die over je komt, de vrede die je in je hart voelt. Het doet wat met je, je beseft opeens dat het materiële écht niet zo belangrijk is, je neemt genoegen met de kleine dingen die je geboden worden. Het lijkt of je niet meer zozeer van deze wereld bent. Dit kan je toch alleen maar beleven samen met iemand die dit ook voelt. Zonder het zelf te beseffen word je lyrisch, poëtisch, het beste komt in je naar boven. Daarvan moéten toch blijvende bewijzen komen... Onze foto's geven dan ook weer hoe we op dat moment oog hadden voor bloem en plant, schoonheid en bloeiwijze van het rijke groen onder onze voeten. Zo vrij als een vogel, zo licht als de wind voelden we ons, en niets, niets kan je dat gevoel zo duidelijk geven als een paar uurtjes in de natuur, aan de rand van een grote plas.
Het is wonderbaarlijk!
Wilde sleutelbloemen tussen anemoontjes
Dehelft van de pluisjes van deze lisdodde waaierden al weg
Ons zondagse uitje eindigde onverwacht in een kort uurtje genieten van rust. We glipten een abdij binnen zonder te weten dat we in Tongerlo waren aangekomen. We waren al op weg naar huis... Het getemperde late zonnetje zorgde voor een zachte gloed over de oude huizen en kerk. Een norbertijnermonnik wandelde rustig naar zijn avonddienst, klik die had ik!!! Fietsers doorkruisten gezwind de abdij en namen zo een binnenweg naar huis. De entourage leende zich wél voor prachtige plaatjes zoals deze....
Eindelijk even tijd om de geboorte te melden van mijn jongste kleinkind. Onze ZEPPOS kwam op 10 maart, met zijn neusje naar buiten gericht, ter wereld. "Een sterrenkijkertje" zegden de verpleegsters, dat was nieuw voor ons! Ik stelde me hem al voor als een kleine sterrenwichelaar die met een punthoed en mantel aan de sterretjes telde. Een rustig kindje, niet echt zoals zijn mama toentertijd! Alles kwam kits en na vijf dagen mocht hij daarbuiten de wereld gaan verkennen. Het werd een zonnige week zodanig dat hij al vlug zijn longetjes mocht vullen met de zachte lentelucht. Grote zus was dolblij, babybroertje moest na elke verwenbeurt ook even op haar schoot zitten...ze durfde zich bijna niet te bewegen, hield hem vast zoals wij een porseleinen pop zouden vasthouden. Hij had al vlug zijn geboortegewicht 3kg570g terug en het maatje 56 kon hij al bijna aan. Zijn mooie meter Liesbeth was in de wolken met haar nieuwe petekind. Moeke en oma waren heel tevreden, ze weten nu weer wat te doen binnen drie maanden. Zepposje, ik wens je een goede start en een heel fijn, gelukkig en lang leven toe !!!
Jeanneke, de moeder van mijn beste vriendin is niet meer! Zoals altijd kwam het onverwacht en zoals altijd was er een opflakkering enkele uren ervoor. Ze was ook een beetje mijn moeder toen ik jong was en ze mij meermaals gastvrij ontving in hun buitenhuisje op de Kotse Heide. Mijn schoonste jeugdherinneringen liggen daar...op die zanderige bodem en tussen de droge dennennaalden rondom. Ze knutselde graag en toverde strooien rokjes, balletkleedjes, Brigitte Bardotpruiken en papieren bloemen vanonder haar nijvere, handige vingers. Niets ontging haar, haar scherpe blik zag alles. Tinteloogjes van plezier als we weer eens later thuiskwamen dan afgesproken, "Waar zaten jullie?Toch weer niet bij de zonen VandenBroeck zeker!" Maar tegelijkertijd was ze vergevend want ze was jong onder de jongeren, kind met de kinderen. Nu is ze voor altijd weg, nooit zal ze nog grapjes maken of erom lachen. Ze gaf mij echter een mooi souvenir, tekende mijn idool in mijn poëzieboek, dat ik nog altijd bewaar. Na meer dan 45 jaar kijk ik het nog soms in, waar zijn toch die tijden gebleven? Jeanneke nog bedankt voor die zonnige momenten in mijn leven.
Het was een groots spektakel! Behendigheid, kunst, uithoudingsvermogen en ook sterke, zéér sterke spieren speelden een grote rol in deze afrikaanse voorstelling. De acrobaten misten dan ook geen enkele keer hun doel, hun act was feilloos, hun kunnen grensde bijna aan het onmogelijke. Zo wrong een afrikaanse zich in allerlei bochten en houdingen die je alleen een slang kan zien maken...Men noemt haar daarom ook een slangenmens. Spijtig genoeg konden en mochten we tijdens het optreden geen foto's nemen, Hier volgen dan ook slechts enkele beelden van het interieur van de tenten en een algemeen sfeerbeeld.
Wat een leuke dag! We werden hartelijk ontvangen door Christiane en keuvelden erop los. Na de middag kuierden we door Genk in afwachting van de carnavalstoet. Rond half drie zagen we de eerste kleurrijke en groots opgevatte enorme wagens met plastieken en papiermaché figuren voorbij trekken De "voal janetten" van Olscht waren er ook bij, ook Ignace C ontbrak niet, zijn enorme ... liep hem vooruit. De danseresjes konden zó uit Rio of Venetië gekomen zijn ... Ze waren bont en sommigen ook blauw, zij het letterlijk dan. Het regende "cramellen, sjikskes en koekskes", reclame en andere folders! Alle kinderen hadden plastieken zakken waar ze al dat lekkers in mee naar huis namen, waar het nog wekenlang hun pasverworven, onschuldige tandjes zou teisteren en besmeuren. De middenstandsbijdrage aan de crisis !!! Tussen de problemen met de nauwe straatjes klonk af en toe een fanfare of harmonie. Deze fenomenen blijven toch altijd nog bestaan in Vlaanderen/Limburg, ze brengen iedereen aan het wiebelen en zelfs aan het dansen, vrolijke sfeer alom! Na een lekker etentje reden we huiswaarts...geen levende ziel op de baan, iedereen aan het vieren, want carnaval spreekt van het kleinste kind tot de oudste Limburger aan. Dit hebben we weer gehad, daar waren we aan toe. Bedankt Christiane, we doen dit nog eens over in Lier ....
O CLOWN...Is deze niet prachtig?
Fantasie troef op deze wagen !
Er is een overproduktie aan Lieveheersbeestjes in Vlaanderen en Limburg zeggen ze...
Carnaval in Venetië had er niks aan !
Beetje minder bloot dan in Rio maar wel even mooi !
De "GROENEN" waren ook van de PARTIJ
Vlinder, Papillon, Mariposa, Butterfly,
Ik lig hier goed nu, laat de pintjes stráks maar komen...
De jongste toeschouwers mét plastieken zakken.
Bye bye, arrividerci, auf wiedersehen, hasta la vista GENK !
Voor alle Valentijntjes jong en oud Met een hart van koekenbrood of van goud schrijf ik hier dit versje weer En 't komt altijd op hetzelfde neer
§§§
Blijf toch altijd in de liefde geloven Laat je daarvan nooit ofte nimmer beroven Wie van je houdt of om wie je geeft Mag je nooit verliezen,zolang je leeft Schenk hen een glimlach,een boeketje bloemen, Vergeet ook nooit hun deugden te roemen. Want zonder hen en dat kan je wel raden Vind je nooit geluk langs je levenspaden Met een lief woord,een behulpzaam gebaar Geef je veel vreugde en vriendschap aan elkaar
DUS:
Een kusje hier en een knuffeltje daar en nu maar (veel) houden van elkaar!
Monschau, een dorpje ontstaan in het begin van de dertiende eeuw en overbekend door zijn middeleeuwse huizen, opgetrokken uit steen met mortel en gestut door houten balken, werd pas in 1366 een stadje. Een zekere Scheibler, een Pool, kwam in de achttiende eeuw naar Monschau en bracht nieuwe technieken aan voor de textielindustrie die indertijd dankbaar gebruik maakte van het schone water van de Laufenbach, een riviertje dat de stad doorkruist. Monschau kreeg de naam "Textielstad" en verwierf klanten over de hele wereld...Je kan er kuieren langs sfeervolle straatjes en kleurrijke winkeltjes, allemaal open op zondag! Het was er koud maar zoals altijd gezellig, geen overvloed aan toeristen ditmaal!
We bezochten in de Eifel het wondermooie en ruime wildpark van Hellenthal. In dit heuvelende landschap waren verschillende soorten herten en roodwild, roofvogels, lynxen en bisonsoorten gehuisvest! De roofvogelshow was de hoofdattractie. Het was een buitengewone voorstelling met slechtvalken die sneller dan de wind de prooi uit de hand van de verzorger pikte, met arenden die majestueus klapwiekten boven de weide, met uilen die een uiltje knapten terwijl wíj bijna tevergeefs probeerden om een knappe foto te maken. Een paar lukten er tóch en die kan je hier bewonderen
"Ons Suzanne" heeft het goed gedaan al was het haar eerste keer als tripleidster! En wíj hebben genoten van de mooie vérgezichten, de mooie, oude straatjes van Monschau, de wandelingen in een winters bos én de kou !!! Als twee Blozekriekskes gingen we 's avonds in bed en in onze dromen braken we bijna 't kot af, goed dat er een brandveilige deur geïnstalleerd was ... Gezellig reden we dan nog een ommetje maar zowaar, "ons Suzanne" herstelde vlug van een korte incorrectie en bracht ons zoals verwacht nog vóór donker op de autostrade, waar we ons wonderwel veiliger voelden dan op die perfecte duitse bergbaantjes, haarspeldbochten inbegrepen. Wat verliep alles vlotjes, we constateerden dat we zelfs maar dehelft van twee treintickets voor de benzine hadden betaald, als dat geen daling van de olieprijzen is ! Wat nu volgt zijn enkele gekke bekken van twee zestigers op vakantie en allemaal mooie dingen die we tegenkwamen.
Het liep allemaal een beetje veel uit de hand...Daardoor kwam het aanbouwen van een garage met bovenop enkele kamers nogal in het gedrang! Elk weekend werken mijn dochter, haar vriend en zijn vader zich uit de naad om toch alles klaar te hebben voordat de nieuwe baby komt. Begin maart is het dan zover en het is er nog een echte bouwwerf. Moeke blijft slapen in het weekend en zorgt voor Zoen en doet het huishouden, terwijl voke, papa en mama in de kou goed maar zwaar werk leveren. Mijn hoed af voor hen, ze zullen later veel voldoening van hun werk hebben. Een groot geluk is dat hun eerste kind een "Zoen" is om te zoenen, ze is één uit de duizend, een écht schatje! Zie hieronder
Dat zoiets kan gebeuren, zoiets onbeschrijfelijk droevigs en onbegrijpelijk. Men kan er met zijn verstand niet bij ! Mijn oprechte medeleven aan alle familieleden en vrienden van de slachtoffertjes en de overledene ...Veel moed en overlevingsdrang voor de nog in leven zijnde verzorgsters, kinderen en ouders van deze kinderen!
Voortaan is hun leven een leven in de schaduw, een vale weergave van wat ooit was. Door de obscene handelingen van een psychopaat werden zovele levens ineens en onomkeerbaar veranderd, dit kom je nooit te boven, dit werkt gewoon verlammend!
Hoe lang zal het duren eer deze mensen weer de maatschappij op een normale manier kunnen benaderen, hoelang eer ze opnieuw op straat en naar het werk zullen durven gaan. Wanneer zullen ze weer liefdevol over hun kind kunnen praten zonder een stroom van tranen die niet te stoppen lijkt... Eerlijk en oprecht weer "Dank U" kunnen zeggen voor het leven ! Misschien kunnen ze dat wel nooit meer...
Uit de grond van mijn hart hoop ik dat ons rechtssysteem terug op het goeie spoor raakt en de politiediensten goed georganiseerd worden, dat de kans op zulke drama's tot géén wordt herleid en dat daders niet meer kunnen ontsnappen, dat ze de gepaste straf altijd moeten uitzitten...
Je krijgt er maar niet genoeg van....Alles is nu op zijn mooist. Al zovele keren wilde ik stoppen in Boechout om het witte kasteeltje tussen de bomen te fotograferen. Nu is het er eindelijk van gekomen en voor de gelegenheid was het omgetoverd tot het kasteel van de Sneeuwkoningin! Enkele vergezichten waren verblindend mooi figuurlijk én letterlijk! Nog enkele dagen en alles wordt weer bedroevend donker, dooi is reeds ingetreden en regen en mist zitten eraan te komen. Geniet morgen nog maar van het zonnetje en het ijs, de laatste resten van de sneeuw, want dan veranderd alles weer in een winterse modderpoel waar niet veel moois aan te ontdekken is!
Ja inderdaad, na de middag in het zonnetje oogde de vijver nog sprookjesachtiger. En...ik was niet de enige met een fototoestel! Plots trokken vreemde vogels mijn aandacht, nog nooit had ik ze hier gezien. Ik kon ze eerst maar niet thuisbrengen maar achteraf wist ik het toch : Er leven hier dus ook aalscholvers! Ze zijn groter dan een normale eend en hebben een veel grotere vleugelbreedte. Het deed me denken aan China waar deze vogels gebruikt worden om te vissen. Ze krijgen een strop om hun nek zodat ze de gevangen vis niet kunnen doorslikken, na geleverde arbeid krijgen ze van hun baasje de kleinere visjes als eetmaal. Ze vlogen bij het minste op en streken weer neer, zoals de meeuwen en de eenden ook deden. Gelukkig kon ik het allemaal vastleggen om nu aan jullie te tonen...
In Vlaanderen komt het niet zo vaak voor dat vijvers en plassen, beken en sloten dichtvriezen! Maar deze week kon ik op een boogscheut van mijn voordeur van een leuk winterschouwspel genieten. Vaders en moeders sierlijk schaatsend op de Romeinse Put, zwarte kale boomtakken afstekend tegen een staalblauwe lucht, bevroren dauwdruppels als ijsspijltjes op afgevallen herfstblaadjes en een boel eendjes die een klein stukje vijver hadden opengehouden om rond te zwemmen. Zelfs de herfstkleuren waren nog niet helemaal verdwenen
Op plaatsen waar het zonnetje nog niet was doorgedrongen was de grond keihard en sierde een wit ijsrandje de nog groene blaadjes van het altijd groene onkruid. Nog een ganse week zal het zo blijven, uitzonderlijk koud naar onzen doen maar een festijn voor de schaatsliefhebbers...
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 20/02/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, fotograferen, handwerken, lezen en kleinkindjes knuffelen ;-) .
Er zijn tal van interesses in mijn leven,maar ik verheug mij het meest als ik op reis ga,dan kan ik genieten van al het mooie en vreemde in de wereld en "last but not least" mijn foto's bewerken zodat ik ze kan tonen aan iedereen die hier langs komt
oktober 2007 Rondreis Peru
Juni 2008 Bezoek aan het Groo
thertogdom Luxemburg
Februari 2009 Twee dagen Eifelen, Duitsland
April 2009 Bollenstreek, Noord Holland
mei 2009 Rondreis Westen van de USA
1-2-3 juni Amelandreisje, Waddenzee