Ik kreeg gezelschap...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zekere dag in april merkte ik twee merels die met vereende krachten een nestje bouwden in een klimopplantje op mijn terras. Ze brachten graspijltjes, stukjes plastiek, stokjes en allerlei droog bouwmateriaal aan en weldra zag ik het moedertje langdurig blijven zitten in het warme nestje. Als ze eventjes eten zocht keek ik vlug: al drie eitjes! Enkele dagen later...vijf eitjes ! Dat zou een vol nestje worden daar zo hoog tegen mijn muur... 

Vóór twee jaar was het nogal gebeurd ...zouden deze vogels teruggekomen zijn? Men zegt wel eens dat ze elk jaar naar hetzelfde plekje terugkeren niet? Vorig jaar woonden er namelijk vlak hiernaast ook een merelkoppeltje op het terras !

Eind april zag ik met mijn camera vijf piepkleine, naakte vogeltjes die amper bewogen in het nestje liggen...Ik stelde het toestel strategisch op en het lukte me vanop afstand enkele mooie stukjes film en ook foto's te maken.

Moeder en vader merel vlogen af en aan en brachten honderde piertjes naar hun kroost. Zodoende groeiden en groeiden de jongen en weldra puilde het nestje uit! Mama of papa moesten op het randje zitten, dat alras begon af te brokkelen! Tijd om uit te vliegen wist ik...Maar ook vogeltjes vliegen niet zomaar weg...Vliegen is moeilijker dan je denkt, om nog maar te zwijgen van de durf die nodig is om van drie hoog naar beneden te strijken...

Na iets meer dan drie weken, op een zonovergoten dag waren er nog slechts twee donzige bolletjes over. De oudsten waren waarempel al uitgevlogen, maar 't moedertje liet haar kleinsten niet in de steek, ze bleef eten brengen tot de laatste minuut !

Eindelijk waagde het voorlaatste zijn duik en kort daarna zakte het jongste tot in mijn ficus en bleef zitten, ineengedoken en bang! Het duurde nog een hele poos eer het op de vloer raakte en gehoor gaf aan het geroep van moeder. Ze verdwenen in het groen van de bomen en de haag, waar ze hopelijk niet door een van de poezen gevangen worden.

Ja, die kleine en grote mormels lieten wel 't één en 't ander achter...Maar ach het was zo mooi om zien, ook de kleinkinderen vonden het geweldig ! Ikzelf had er een middagje kuisen wel voor over en alles is nu weer netjes. De muur, de vloer en de ballustrade zijn weer geschrobd en de bloemen kunnen in alle rust staan pronken.

Toch mis ik ze de eerste dagen en als ik vader merel zijn liedje hoor zingen, dan kijk ik toch nog wel eens rond, maar de kleintjes hoor ik niet meer, ze zitten nu aan de overkant in de bomen of vliegen op de nogal zotte wind rond. Heel misschien zoeken ze met hun blauwe kraaloogjes nog wel eens naar hun oude plekje hogerop, maar ik denk dat dát alleen maar "wishful thinking" is van mijn kant.

 .
.
.
.
.