Complimentendag in het leven geroepen door het tijdschrift "Change", in samenwerking met b-post. Een mooi initiatief. Hoewel ik vind dat complimentjes geven zich niet moet beperken tot die ene dag. Bij deze een welgemeend compliment aan alle (b)loggers voor zoveel creativiteit die dagelijks op deze site wordt gepost. Ieder volgens eigen vermogen en interesse. Het schenkt oneindig veel plezier, zowel voor de (b)logger zelf, als voor de bezoekers. .
Vandaag las ik een artikel dat mij een beetje verbaasde, het kwam hier op neer : "Mensen denken dat een soul mate iemand is waarmee het perfect klikt, twee handen op één buik, iets waar iedereen van droomt om ooit tegen te komen. Niet dus. Een soul mate is een spiegel, een persoon die je met de neus op de feiten drukt totdat je inzichten krijgt om spiritueel te evolueren. Het is hoogstwaarschijnlijk de meest belangrijke persoon die je ooit in je leven zult tegenkomen omdat ze je doen ontwaken. Voor altijd met een soul mate samenleven is onmogelijk, veel te pijnlijk. Ze bezorgen je obstakels om te overwinnen, breken je hart open en maken je zo wanhopig dat je uiteindelijk tot aktie overgaat en je niet anders kunt dan je leven veranderen."
Geen romantiek, maar in de meeste gevallen uw ergste nachtmerry die je hoogste potentieel naar boven haalt. Dit geeft mij natuurlijk een heel andere kijk op mijn dertig jaar turbulente huwelijk met mijn ex. en de uiteindelijke breuk. Na het verwerkingsproces was er geen haat of wrok maar bleef er alleen nog dankbaarheid over omdat ik nu in het leven sta waar ik volgens mij nooit had gestaan zonder deze moeilijke jaren te beleven. 't Is maar hoe je het bekijkt natuurlijk.
Enkele jaren geleden vond ik sociale netwerken maar niets, nu vind ik het een van de meest fantastische uitvindingen van de laatste decennia. Het begon allemaal zeer onschuldig. Schoorvoetend maakte ik een facebook account aan en verstuurde enkele vriendschapsverzoeken. Snel kwamen de positieve reacties binnen. Ik begon mensen op te zoeken die ik jaren geleden uit het oog verloren had, ook daar kreeg ik vlug respons. Oude vriendschappen worden hernieuwd, nieuwe vriendschappen worden geboren. Er worden afspraken gemaakt voor een koffietje en een gezellige babbel. Foto's gedeeld, favoriete boeken, favoriete muziek, film...Dit is magisch! Ik moet eerlijk toegeven dat ik misschien wel een beetje te enthousiast ben en overdrijf. Er dreigt gevaar voor verslaving. Tussen mijn dagelijkse bezigheden door krijg ik meermaals de drang om te kijken of er iemand iets gepost heeft. Heb ik zelf iets gepost, dan wil ik zo vlug mogelijk weten wie er "geliked" heeft. Niet goed bezig dus. Zeker in 't oog houden dat het niet uit de hand loopt!
Gisterenavond het verloop van de dag even de revue laten passeren. Ik was helemaal niet tevreden over mezelf.
TE WEINIG GEDAAN : één schuif in de keuken (ont)rommel(d), lees uitgekuisd, de vaatwas leeggemaakt, een paar lakens gestreken, zelfs niet gekookt, er waren nog restjes om op te warmen van de dag voordien. Maar wel... TE VEEL gesnoept, te veel aan de laptop, gelezen...Gevolg, te veel schuldgevoelens. Ik zoek een zondebok, de winter, de koude grijze dagen. Een natuurlijke reactie van ons lichaam om onze laatste energie nog een beetje te sparen tot de lente komt? Vandaag is er een lichtpuntje. In de tuin staan de sneeuwklokjes te schitteren in de zon, symbool van de hoop, voorbode van de lente! .
De rust is eindelijk teruggekeerd, behalve voor de vriend die nog steeds met veel pijn door het huis sloft. Deze nacht gedroomd over vliegende vogels. Normaal verdwijnt de herinnering aan een droom onmiddellijk bij het ontwaken. Deze keer was anders. De vogels bleven door mijn hoofd spoken. Dat wil zeggen dat we te maken hebben met een droomsymbool. Dus direct opgezocht. "Het zien van vliegende vogels is een teken van voorspoed voor de dromer. Alle onaangename omstandigheden verdwijnen voordat de voorspoed zich aandient". Goede vooruitzichten dus!
. Het was een beetje hectisch de laatste dagen. Vriend ziek, met jongste zus naar de spoed zondagmorgen, kinderen en kleinkinderen op bezoek met carnaval, Emelie (kleindochter) die blijft logeren, tussendoor naar het hospitaal bij zus. Steentje in de nieren, op zich niet zo erg maar wel verschrikkelijk pijnlijk. Voor het ogenblik is alles nog rustig, dus nog even genieten!