Op zaterdag 1 september hadden we een verjaardagsfeest. Een neef heeft Abraham gezien, vijftig geworden dus. Enkele weken geleden viel de uitnodiging in de bus met de vermelding : "Geen geschenken aub, liever een financiële bijdrage voor de bouw van de kleuterschool in Sabou - Bourkina Faso." Na een Afrika reis was de neef zeer onder de indruk. Hij besloot iets te ondernemen om het lot van de allerkleinsten te verbeteren. Mooi initiatief!
Familie en vrienden waren massaal aanwezig. In de zaal hingen tekeningen en foto's van het project. Na de receptie was er een "Bourgondisch buffet" voorzien, gevolgd door een dansparty met leuke muziek voor jong en oud. De neef had het geweldig druk. Iedereen hing aan zijn lippen wanneer hij in geuren en kleuren begon te vertellen over de samenwerking met de afrikaanse mensen en hoe moeilijk het is om je aan te passen aan hun mentaliteit. Er was enorm veel ambiance en een goede sfeer. Het feest duurde tot in de vroege uurtjes. Onze neef was overgelukkig, zoveel steun had hij niet verwacht. Hij start binnenkort met een weblog zodat we de bouw van de kleuterklasjes op de voet kunnen volgen. We keerden moe maar voldaan huiswaarts. Een goed doel gesteund en ons op de koop toe heel goed geamuseerd!
Bij de renovatie van het huis had mijn vriend beslist de oude vloer in de zithoek terug te plaatsen, kwestie van iets authentiek te behouden. De rest van het gelijkvloers kreeg een nieuwe tegel. Een goeie compromis, alle twee tevreden. Achteraf opperde ik dat het toch knus zou zijn met een modern tapijt onder de salontafel. De vriend die eerder praktisch is aangelegd dan dat hij zou kiezen voor gezelligheid vond dat niet zo'n goed idee. Een ganse uitleg over gemakkelijk kuisen en hygiëne... alsof hij dagelijks niets anders doet?? Enfin, ik heb wijselijk gezwegen en dacht : "mijn dag komt nog wel."
Mijn dag is dus vandaag gekomen! De vakantie loopt stilaan op zijn einde, de zoon en schoondochter moeten aan het werk. Kleine Matthias zal dus terug dagelijks komen. Het kind kan hier toch niet rondkruipen op een koude vloer? Deze morgen zijn we (zonder commentaar) een leuk tapijt gaan kopen. Yes, ik heb mijn slag thuisgehaald!
Jaarlijks houd ik een agenda bij. Daarin worden niet alleen de afspraken genoteerd, maar ook de menu's die ik voorgeschoteld heb wanneer vrienden of familie op bezoek kwamen. Zo vermijd ik om tweemaal hetzelfde klaar te maken voor dezelfde personen, wat vroeger wel eens gebeurde. Het is ook praktisch bij twijfel. "Wanneer was de familie Janssens hier ook alweer?". "Momentje, even de agenda raadplegen." Soms schrijf ik een woordje uitleg bij uitzonderlijke weersomstandigheden. Bijvoorbeeld op 1 februari staat er : "Het vriest dat het klettert." Ik noteer ook wanneer ik een beetje ben afgevallen : "van 63 kg naar 61.5 kg!!!" Ik plak er kaartjes in van restaurants waar we lekker gegeten hebben, interessante artikels uit tijdschriften over tuinieren, kruiden, boeken die ik nog wil lezen, films die ik absoluut wil zien of een leuke citytrip voor de toekomst. Terwijl ik door het kleurrijke boek blader, valt het me op dat er dit jaar verschillende bedankingskaartjes tussen zitten. Zo was er begin juli de uitnodiging van de zusjes (ik heb er drie) voor een etentje. Er was een prachtige ruiker bloemen en een kaartje "Bedankt voor alles". Na de dood van de ouders heb ik mij ontfermt over onze jongste zus Miranda die mentaal gehandicapt is. Dat wordt dus erg gewaardeerd.
Later, in dezelfde maand was er het leuke kaartje van de buurvrouw, voor de goede zorgen van haar zieke poesje "Rosti" tijdens hun vakantie in Corfu.
In augustus het fijne kaartje van een nichtje en haar twee lieve dochtertjes : "Hartelijk bedankt voor de warme ontvangst en de mooie gezellige namiddag die we bij jullie mochten doorbrengen".
Ook het kaartje uit "Firenze", gevonden in de lederen geldbeugel, geschenk van zus M-P voor de verzorging van hun katten, zelfs dat kaartje is in de agenda geplakt.
Het is hartverwarmend zoveel dankbaarheid!
Dit is niet zo maar een agenda, maar een "book of live". Ik ben een gelukkig mens, omringd door zoveel vriendschap. Ben benieuwd wat de rest van het jaar nog zal brengen.
Op zaterdag 1 september hadden we een verjaardagsfeest.
Bij de renovatie van het huis had mijn vriend beslist de oude vloer in de zithoek terug te plaatsen, kwestie van iets authentiek te behouden. De rest van het gelijkvloers kreeg een nieuwe tegel. Een goeie compromis, alle twee tevreden. Achteraf opperde ik dat het toch knus zou zijn met een modern tapijt onder de salontafel. De vriend die eerder praktisch is aangelegd dan dat hij zou kiezen voor gezelligheid vond dat niet zo'n goed idee. Een ganse uitleg over gemakkelijk kuisen en hygiëne... alsof hij dagelijks niets anders doet?? Enfin, ik heb wijselijk gezwegen en dacht : "mijn dag komt nog wel."
Jaarlijks houd ik een agenda bij. Daarin worden niet alleen de afspraken genoteerd, maar ook de menu's die ik voorgeschoteld heb wanneer vrienden of familie op bezoek kwamen. Zo vermijd ik om tweemaal hetzelfde klaar te maken voor dezelfde personen, wat vroeger wel eens gebeurde.
