Zaterdag een bezoek gebracht aan tante Lieve, een heel bijzondere tante.  Ze is de jongste zus van mijn moeder.  Sinds mijn prille kindertijd hebben wij een hele goeie band.
Toen ik een jaar of zes was heb ik al haar schoenen met hoge hakken scheef gelopen.  Ik zie ze nog voor mij al die fijne schoentjes, mooi in het gelid naast elkaar onder het groen geschilderde keukenkastje.  Verschillende modelletjes en kleuren, heel trendy en elegant.  Tante was altijd modieus gekleed, ze was een buitenbeentje in die tijd en ik bewonderde haar enorm.
Toen ik een puber was kon ik met al mijn problemen bij haar terecht.  We hadden het over jongens, verliefd zijn en seks, over alles dat voor mijn moeder taboe was.  We gingen met elkaar om als twee hartsvriendinnen. Als ik bleef slapen lagen we honderduit te vertellen tot de eerste haan begon te kraaien en een klein streepje licht schuchter de slaapkamer binnenkwam. Lachend en giechelend vielen we dan uiteindelijk in slaap.
Ik herinner mij nog levendig de nacht voor haar trouw.  We hadden om twee uur de wekker gezet en ik moest haar nog eens extra insmeren  met "bruinen zonder zon" zodat haar mooie bruine huid fel zou afsteken op haar wit kanten kleedje.  Slaapdronken heb ik deze taak zo goed en zo kwaad als dat mogelijk was volbracht.  Wat bleek 's morgens?  Tante zat vol met vieze bruine vlekken die zich niet meer lieten verwijderen.  Het gevlekte bruidje kon er gelukkiglijk mee lachen.
Jaren hebben we elkaar uit het oog verloren door allerlei omstandigheden en hebben allebei heel wat tegenslagen doorsparteld.

Tante is ondertussen zeventig geworden, twee kinderen en vijf kleinkinderen verder.
Ze heeft energie voor twee, twee van vijfendertig.  Haar jeugdige en energieke uitstraling werkt aanstekelig.  Vertellen doet ze nog steeds met evenveel enthousiasme, een echte spraakwaterval.  Haar kleinkinderen zijn gek op haar.  Niet te verwonderen!  Ze leeft zich volledig in in haar rol en laat het kind in haar naar boven komen.  Ze speelt Cowboy en Indiaan, kruipt onder de tafel om vandaar de vijand te beschieten.  Een raar zicht eigenlijk!

Ze is al heel haar leven bezig met kruiden.  Is dat misschien haar geheim?
Een half woord over een of ander kwaaltje en ze heeft wel een oplossing.  Ze is heel kwistig met raad en daad, maakt zelf haar Sint Jans olie (een echt wondermiddel, zo blijkt) en aftreksel van smeerwortel.
Eind jaren zestig begon ze een kleine kruidenierszaak, gekend in de streek om zijn  fijne delicatessen zoals lekkere franse kazen.  Het was ook het eerste winkeltje waar je homeopatische geneesmiddelen van Dr. Vogel kon kopen.  In die tijd moest je daar voor naar Nederland.

Zoals ik al zei, bij deze tante was ik dus op bezoek, samen met mijn schoondochter en kleindochter Emelie.  Er was nog een nichtje uitgenodigd met haar kindje van vijf plus haar eigen zoon met zijn twee jongens.  Kun je tellen?  Twaalf uur was de afspraak.  Een mooi gedekte tafel stond uitnodigend op ons te wachten.  Na het aperitief werd een lekker streekgebonden gerecht opgediend.  (Lokerse paardenworstjes)  Als dessert was er zelfgebakken fruittaart en rijsttaart met koffie.
De kinderen beleefden de tijd van hun leven in de grote speelkamer en wij hebben veel bijgepraat.  Het was een gezellige en drukke bedoening.
Helpen met de afwas, niks van, dat breekt de sfeer. 

's Avonds thuisgekomen, moe van al dat gebabbel maar voldaan dacht ik bij mezelf : "Zo wil ik ook oud worden".
Dit wens ik alle mensen toe.  Blijf positief denken, hoe uitzichtloos het leven soms ook is.  Zoek het mooie in gewone dingen.  De zon schijnt voor iedereen, zelfs op een grijze dag als vandaag.  Laat ze schijnen in je hart.