Twee komieken ze zijn niet meer...
Het pondxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het pond is een gewicht
Het heeft ook een gezicht
Het is geen zwaargewicht
Daarvoor is het te licht
Maar met een pond kan de
weegschaal al doorslaan
Naar een hoger gewicht
En dan weegt de mens zich
nog een keer
Ja, elk pond doet soms
zeer
Je wil er vanaf
Soms is het een hard
gelach
Maar ineens weeg je niets
meer
Niets is meer
doorslaggevend
Je bent gestopt met
ademhalen
En je vertelt nooit meer
je verhalen
Zoals twee mensen die leut
maakten
Alles is vergane glorie!
De herinnering zal wel
blijven
Maar ook dat gaat in de
toekomst verstijven
Alles verliest zo zijn
glans
Wat dan is de volgende
generatie die danst
Of wat het ook mag zijn op
het toneel
Je hebt je leuk vermaakt
Maar als er niets meer was
dat het hart
echt heeft geraakt
Dan ben je gestorven kaal
en naakt
En behoor je bij de doden
Ja, je kunt ook opgaan in het verafgoden
Het verafgoden van mensen
Die plezier maakte om dat
het publiek dat wenste
En toch was er ook wel altijd
humor in gelegd
Maar het is goed als je
het verder naast je neer legt
Je moet er niet mee of van
willen leven
Want clowns zijn er maar
even!
En dat waren die twee
mannen toch
Verder waren het net twee
kleine kinderen
Die ook andere mensen
konden hinderen
Met hun levensdoel
Ja, en nu is dit ook weer
voorbij
Straks zien we weer de
volgende rij
Het gewicht komt en het
gewicht gaat
Maar het gaat er om heb ik
me ook Jezus vermaakt
Want als het leven staakt
Dan is Hij de mantel die
je naaktheid bedekt
Het was Zijn dood die je
dan tot zegen strekt!
Jezus leven van mijn leven
Jezus dood van mijn dood
Dat is wat mij brengt in
Vaders schoot!