Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    31-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twintigste eeuw
    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    Twintigste eeuw

    Wij zijn zo jong niet als wij doen geloven.
    Ik ben: hoe oud wel? jij haast twintig jaar.
    Achter dit lage voorhoofd, onder 't kroezig haar
    dat al je kammen breekt, drijft wèlk bereeknen boven?

    Je weet, men moet niet altijd geven na beloven,
    't gevaar van geven is dat elk bezit weegt zwaar.
    Je hoofdje waakt, waakt sedert lang, nietwaar?
    De droeve dwaas, die meent je hart te roven!

    De najaarsvliegen laten zich niet vangen
    door de belijmde strook die van de lamp afhangt -
    en 't leven heeft zo véél niet uit te hangen!

    Een kind als jij en ik mag vrijuit spelen,
    overal, met de zekerheid dat niets hem vangt,
    overal, met de vrees zich elders te vervelen.

    ----------------------------------
    uit: Rose en geel (Parlando 1930)

    schrijver

    31-05-2012 om 14:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een kind
    Een gedicht van Virginie Loveling 1836-1923

    Ter nagedachtenis van een kind

    Het was een engeltje uit Gods tuin,
    Dat hier kwam neergevlogen,
    Met zoet gelaat en kroeselhaar,
    En hemelglans in de ogen.

    En de oudren juichten om dat kind,
    Het enig hun gegeven ;
    Zijn lach, zijn kus, zijn schaterend spel,
    Zijn liefde was hun leven.

    Zij drukten 't aan hun kloppend hart,
    Zij wilden 't hier behouden.
    Zij zeiden, dat zij 't volst genot
    Der aard hem schenken zouden.

    0 moederliefde, o vadermin,
    Wat kon het meer behoeven
    Maar... 't hoorde aan hoger sferen toe :
    Het mocht hier niet vertoeven.

    Het heeft zijn vlerkjes weer ontplooid,
    Het is u gaan verbeiden,
    En 't heil, dat gij hem geven woudt,
    Zal 't ginds u voorbereiden.

    Gedichten van Rosalie en Virginie Loveling (1877)

    schrijver

    30-05-2012 om 14:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    29-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meidag
    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Meidag.

    Nu draaide 't windje, met de zon,
    Door 't oosten heen naar 't zuiden;
    Dat is zo goed als 't wezen kon,
    Voor boer en buitenluiden.
    Het blaadje rolt zich uit de knop,
    Het veld wordt groen, het zaad schiet op,
    De nachtvorst zal 't niet plagen;
    Wij krijgen warme dagen.

    Wij hebben lang genoeg gezucht,
    Als werden wij vergeten;
    Daar komt opeens de zachte lucht...
    Nu willen wij 't niet weten,
    Maar menigeen heeft vaak gezegd:
    Die kou is naar, dat weer is slecht!
    Als moesten wij 't niet loven,
    Als kwam het niet van Boven.

    Nu staan wij daar beschaamd, niet waar?
    Hoe zullen we ons verschonen?
    De lucht is warm, de lente is daar,
    Het groen komt zich vertonen.
    Och, lieve Heer! zie gunstig neer!
    Wij klagen nooit ons dagen meer;
    Wij willen dankbaar leven;
    Och Heer! wil ons vergeven!

    Gedichten (2005)

    schrijver

    29-05-2012 om 10:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dag
    Een gedicht van Rhijnvis Feith 1753-1824

    De dag breekt spoedig aan

    De dag breekt spoedig aan, de grote dag der dagen,
    Die dood en grafkuil uit de schepping weg zal vagen.
    Dan zal de teedre gâ, voor een onsterflijk leven,
    De vriend van hare ziel in de open armen zweven,
    Hem drukken aan de borst, en juichen dat het graf
    De toevertrouwde schat zo heerlijk wedergaf!
    Dan zinkt op nieuw de vriend aan 't hart zijns vriends ter neder,
    Dan vindt de moeder haar geroofde zuigling weder !

    schrijver

    28-05-2012 om 11:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. de lente
    Een gedicht van Elisabeth Maria Post 1755-1812

    De lente

    Daar is nu de lente:
    De vrolijke lente,
    Die heuvlen en dalen,
    Die akkers en weiden,
    Die bosjes en wouden
    Met groen overkleedt.

    Nu juichen de bossen,
    Nu leven de weiden;
    Wat aantal geluiden
    Doorgalmen het luchtruim;
    En roemen als goedheid
    De Schepper der lente,
    Die de aarde verheugt,

    Nu loeien de koeien;
    Nu briesen de paarden;
    Nu blaten de lammren,
    En geitjes en schapen;
    Nu snorren de insectjes;
    Nu zingen de vogels;
    't Geroep van de koekkoek,
    't Gefluit van de merel,
    Het kirren der duifjes,
    Het orglen der leeuwrik,
    Vermengt zich harmonisch;
    De nachtegaal tovert
    Door roerende liedren:
    De bosjes weergalmen,
    Van liefde en geluk!

    Deze invloed der lente
    Bezielt heel de schepping
    Met wonderlijk leven;
    Het dode verrijst weer;
    Het koude verwarmt zij;
    Haar vuur stroomt door de aarde,
    Met groeikracht en wording;
    En duizenden planten,
    Met duizenden bloemen,
    Zo prachtig, zijn daar!

    Hoe geuren die planten!
    Hoe gloeien die bloemen!
    Hoe trillen de bladen!
    Hoe suist al de lommer,
    Als Zephyr zo zachtjes
    Loopt spelen door 't groen!

    Nu springen de bronnen;
    Nu ruisen de vallen;
    Nu weemlen de beekjes;
    Nu zwellen de vijvers;
    Nu stromen rivieren
    In prachtiger schoonheid,
    Door 't vruchtbare land.

    Het vuur van de lente
    Doorstroomt alle wezens,
    Met leven en liefde,
    En schepping en wording
    Verrijst door die kracht.

    De dieren der aarde,
    De vooglen der wouden,
    De vissen der stromen,
    De insecten der poelen,
    Gevoelen die werking;
    En alles vermeert.

    Dit vuur van de lente
    Sluipt gloeiend in de adren
    Des moedige jonglings;
    Onrustig en kwijnend
    Vervelend en smachtend
    Verlangt hij geluk.

    Het vuur van de lente
    Doorstroomt ook de boezem
    Van 't jeugdige meisje,
    Vertedert haar harte;
    Hoe zuchtend, hoe peinzend,
    Hoe zacht melancholisch
    Gevoelt zij de vreugde
    Der juichende schepping;
    En juicht toch niet mee.

    Ik, vrolijke lente!
    Heb nooit uwe invloed,
    Zo zacht, en zo strelend,
    Zo teder, zo roerend,
    Als nu aan de zijde
    Mijns jonglings, gevoeld.

    Ook hij, die uw invloed
    Zo dikwijls, al zuchtend
    En eenzaam, gevoelde,
    Was nimmer zo rustig,
    Zo vrolijk genietend,
    Als nu zijn Elize
    Met hem uw vermogen,
    Met hem uwe schoonheid
    Ook zalig gevoelt.

    schrijver

    27-05-2012 om 19:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nimmermeer
    Gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Nimmermeer

    Ik wind de wollen sjaal zo warm
    Haar om de schouders, buig mij neder
    En kus haar; leunend aan mijn arm
    Loopt zij de herfstlaan heen en weder.

    Had ik haar ogen toegedrukt,
    De handen op haar borst gevouwen,
    En lag ik voor de steen gebukt
    Waarin haar naam stond uitgehouwen,

    Zou zij niet zó verloren zijn,
    Zó hooploos voor mijn hart gestorven,
    Als nu waar beide in vlammenschijn
    Wij door het dorrend lover zworven.

    Waarom? Is dan die rode mond
    Niet even lief geplooid gebleven,
    Kronen haar lokken minder blond
    De speelse gratie van haar leven?

    Neen, maar wat hiér gescheiden heeft,
    Is het onnoembre dat gevleugeld
    In ons naar verre ruimten streeft,
    Doch sterven moet als men 't beteugelt.

    Wij stegen twee in 't grondloos licht,
    Als duiven die de morgen groeten,
    Toen sloeg zij moe de wieken dicht,
    En nooit zal ik haar weer ontmoeten.

    Liederen en balladen (1911)

    schrijver

    26-05-2012 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tuin
    Een gedicht van Marie Metz-Koning

    Ik weet een tuin

    Ik weet een tuin in de zonneschijn
    Waar mooie bloemen en bomen zijn;

    Ook witte stenen met gouden schrift
    En schone woorden er in gegrift;

    Waar blanke beelden staan opgericht
    Met klagende ogen in treurgezicht.

    Veel vlinders fladdren er heen en weer
    Of zitten stil op de bloemen neer.

    Daar, in een donker, klein kamerkijn
    Sprei mij een bedje van wit satijn.

    Ga dan in 't woud,- waar de vogel zingt
    Waar 't luchtig-vluchtend konijntje springt,

    Bij bijtjes zoemen en mugge-dans,
    En wind van bloemen me een wilde krans.

    Leg zacht die krans op mijn haren neer,
    En ga weer Leven .... en ween niet meer.

    Een bundel letterkundige bijdragen (1900)

    schrijver

    25-05-2012 om 21:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.muziek
    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Bij muziek

    Muziek, waarbij ik dromend luister,
    Hoe voert naar vroeger gij terug,
    En welft U over 't duister
    Tot koene bogen van een broze brug...

    Maar werden dan voorheen mijn jaren
    Alleen geteld
    Naar saamgebonden korenaren,
    De schoven op het veld,
    Naar blozend ooft,
    Dat door een mild seizoen verguld,
    En daaglijks overvloediger beloofd,
    De korven had gevuld?

    Stille muziek,
    Als gij nog eenmaal later
    Een zilvren wiek
    Doet flitsen over 't donker water,
    Zult gij dan ook, o lied,
    Door Licht het onverklaarbare aan te roeren,
    Mij naar dit jaar,
    Zo dor en zwaar,
    En vol verdriet,
    Dat ik schier dacht
    Het heeft geen vruchten voortgebracht,
    Daar het mijn handen ledig liet,
    Zachtvleuglig medevoeren

    Als naar een dicht omgroende woning,
    Waar 't geurigste uit de gaard,
    Het weeldrig fruit, de zoete honing,
    Met de akkeropbrengst van een rijk gebied,
    Op de oude zolders wordt bewaard,
    Schoon lied?

    Het aardsche paradijs (1927)

    schrijver

    24-05-2012 om 22:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.venster
    Een levensbeweging....

    Venster

     

    Ik keek uit m’n venster

    Ik zag de straat

    Is er nog iemand die voorbij gaat

    Of is het een stille straat

    Eens was de straat zo stil

    De achtergrond was schril

    De straat waar je alleen moest gaan

    De straat die alleen jouw geheim kon verstaan

    Het verstaan van de voetstappen

    Soms was er een hak die klapte

    Maar verder was het stil

    Ook geen eindeloos gegil

    Alles is verstomd

    Vroeger werd er veel gegromd

    Dat wordt niet uitgegomd

    Het blijft altijd in het leven bestaan

    Maar toch moet je verder gaan

    Door de stille straat

    Gelukkig mijn aankomst was niet te laat

    De deur ging open

    En toen viel het licht op mijn gelaat

    Het was de gang van de stille straat!




    Huizen

    23-05-2012 om 10:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gedicht

    Zomaar even een gedicht...misschien dat het een mens hier of daar
    wat op kan richten...het leven heeft vele kanten en gezichten!




    Gedicht

     

    Iedereen maakt een gedicht

    Het is vaak gericht

    Op het eigen levensinzicht

    Liefde en dood

    Je ziet het overal

    Je ziet wat het leven bood

    Soms weegt een leven ook als dieplood

    Mensen kunnen vreemd tegen elkaar zijn

    Daarom hebben ook veel mensen innerlijk pijn

    Maar laat je niet kisten

    En kom niet om in chagrijn!



    rozen

     

     

    22-05-2012 om 19:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kastanjes
    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

    Kastanjes

    Het is een heldere dag in mei,
    De wind waait lustig, de zon schijnt blij
    Op bloeiende paarse seringen,
    En gouden regens in gele tooi
    En alles is zo mooi, zo mooi!
    En alle vogels zingen!

    En zie hoe blauw de hemel blauwt
    Boven de weiden geel als goud,
    De zonnige, bloeiende landen,
    En zie de kastanjebomen daar staan!
    Daar groeien witte kaarsjes aan,
    Wat zullen die kaarsjes aardig staan
    Wanneer ze van avond branden!

    Nieuwe verzen (1909)

    schrijver

    21-05-2012 om 20:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spiegeling
    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    NARCISSUS OF WATER-SPIEGELING IN AMSTERDAM

    Waar water is, wordt alles opgetild.
    0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten
    De brug door tot zo welige verschieten
    Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild
    En midde' in stad als eenzame woud-stilt'.
    Wat zo de leste wolkjes daarin lieten
    Voor donkre diept' haar leste blos verschieten
    Eer nog een huivring over 't licht vlak rift?
    De hemel kijkt tot onder in de stad.
    De hemel kijkt weer uit de diept' naar boven,
    Alsof de stad haar fundamenten had
    Ver in het diep der hemelse licht-hoven.
    ZO strekk' mijn ziel der wereld tot een bad,
    Welks waatren niet haar hemel-lichten doven!

    schrijver

    20-05-2012 om 19:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het woud
    Een gedicht van Johan de Laet 1815-1891

    Het woud

    Schoon, majesteitvolle Woud,
    Statige tempel der Godheid,
    Wellekom is mij 't geheim,
    't Somber geheim der gewelven
    Die, met een wenk zijner hand,
    Miek de Alvermogende Bouwheer.

    Schoon, majesteitvolle Woud,
    Rustig en vredig naar buiten,
    Zegt ge wat binnen gebeurt
    Slechts wie vertrouwd is met U.

    Lachende omringen uw zoom
    Kleurige, geurige bloemen
    Die gulle en rijke natuur
    Mild, ongeteld om u strooit;
    't Dichte gebladert' beschut
    Zingende, minnende vogels;
    't Zorgende moederken broeit,
    Rondom het nesteken heen
    Vliegt de ongeduldige vader
    Kozende en dartelende om.

    Dat ziet de wandler; maar hij
    Die meer vertrouwd is met u,
    Weet dat het roofdier,
    de slang Ook uwe diepten bewoont;

    Weet dat de geurige bloem
    Wel uwe gordel bekleurt,
    Maar dat de distel, de braam
    Dieper de bloeme vervangt.

    Schoon majesteitvolle Woud,
    Statige tempel der Godheid,
    Soms slaakt uw boezem een zucht
    Heimvol en schier ongehoord.
    Waar komt die zucht toch vandaan,
    Machtig en prachtige Woud?
    Soms, als de noorderwind loeit,
    Huilt gij en klaagt ge met hem;
    IJslijk is dan uwe klacht,
    IJslijk en roerend te gaar,
    Waar komt dat klagen vandaan?
    Waar gaat dat klagen naartoe?
    'k Weet het. Gij leeft, arme Woud,
    Lijdt ende klaagt — daar ge leeft.

    schrijver

    19-05-2012 om 18:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dronkaard
    Een gedicht van Jan van Nijlen 1884-1965

    De desperate dronkaard

    Hij wil gelaten van dit leven scheiden
    Voorgoed vertrekken uit dit somber oord,
    Waar niets hem noch kan boeien noch verleiden,
    Hij heeft te veel gezien, genoeg gehoord.

    Maar als hij dan, bij wijze van vaarwel,
    Ultieme plicht, een laatste glas wil heffen,
    Als de avondlucht, die teder word en hel,
    Hem wat hij gaat verliezen doet beseffen,

    Als hij de lach bewondert van de meid,
    Die hem het schuimend glas reikt, als de blanke
    Huid van haar borst en arm een zaligheid
    Belooft die groter is dan die der dranken,

    Voelt hij zich weer verzoend met het bestaan,
    En met de toekomst én met het verleden.
    Hij heeft betaald, hij kan weer verder gaan:
    Zo heeft het laatste glas altijd zijn reden.

    schrijver

    18-05-2012 om 14:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.feestdag
    Een gedicht van Johan Michiel Dautzenberg 1808-1869

    Feestdag op het Land

    Purperen stralen
    Kleuren de dalen,
    Heuvels en kimmen
    Glinstren en glimmen;
    Klokkengedommel op ruisende vlerk
    Wekt ter betrachting en nodigt ter kerk.

    Trekken we in vrede
    Veldewaarts mede,
    Zingen we en bidden;
    God is in 't midden,
    Scheppend alom, door het wonderheelal,
    Liefde in de harten, en bloemen in 't dal.

    schrijver

    17-05-2012 om 12:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    16-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jij
    Een gedicht van Pol de Mont 1857-1931

    Jij bent

    Ik ben de bruine, barre aard
    jij bent de Lent, die er bloemen baart.

    Ik ben bet bos, zo dicht en donker —
    jij spat en speelt er als zongeflonker.

    Ik ben de droeve, dromerige hei —
    jij bent de purperen bloemekenssprei.

    Ik ben de mosplant, zwart en treurig —
    jij bent bet viooltje, fleurig, geurig.

    Ik ben de kamer vensterloos,
    waar duister heerst en kou altoos —

    jij bent de luchter met gouden armen,
    die 't al verlicht en 't al komt warmen!

    Ik ben bet eindloze schotsenveld —
    jij bent de zon die alles smelt!

    Jij bent mij Al, hebt me al gegeven :
    'k lag dood in 't graf, jij deed m'herleven !

    Zomervlammen (1922)

    schrijver

    16-05-2012 om 14:09 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Den Haag
    Een gedicht van Constantijn Huygens 1596-1687

    's-Gravenhage

    Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat,
    De schave van de jeugd, de schole van de daad,
    Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is,
    Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is.
    De rondom groene buurt, het rondom stenen Hout,
    Des boers verwondering, al komt hij uit het woud,
    Des steêmans steeds vermaak, al komt hij uit de muren,
    Der vijanden ontzag, de vrijster van de buren,
    Des werelds lekkernij, des hemels welgeval.
    Is 't daarmee al gezegd, zo ben ik meer dan al.

    schrijver

    15-05-2012 om 11:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedje
    Een gedicht van G.W. van Lovendaal 1847-1939

    Liedje van de molenaar

    Mijn molentje draait er lustig en wel,
    Mijn schoorsteen rookt er neven,
    Maar 'k ben nog altijd een vrijgezel,
    Wat heb ik aan zo'n leven!
    Och, trad er Marieke mijn molentje in,
    Dan wist ik, waarvoor ik mijn broodje win.

    De hemel bezorgt mij gunstige wind,
    Het boertje geld en koren.
    De stenen ronken en 't werkend bint
    Laat vrolijk zijn krikkrakken horen.
    Doch klonk door de molen Marieke heur taal,
    Dan wist ik, waarvoor ik mijn koren maal.

    De dis is bereid, de pot hangt te vuur,
    Gevuld zijn kist en kasten,
    Maar 't is geen leven zo op de duur,
    Al heb ik meer lusten dan lasten.
    Och, trouwd'er het blonde Marieke met mij,
    Dan wist ik, waarvoor ik den dis berei.

    Blaas, windeke, blaas, en molentje draai!
    Vivat het mulders leven!
    Maar ziet mijn molen nooit kind noch kraai,
    Dan is het mij net om het even.
    Och, kwam op de molen Marieke mijn schat,
    Ik denk, dat ik spoedig zo'n dreumes had.

    schrijver

    14-05-2012 om 11:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gevallen
    Een gedicht van Frederik van Eeden 1860-1932

    Het gevallen meisje

    Gevallen, ja, gevallen,
    Gevallen en veracht!
    Doch weet ge, zonder mallen,
    Wat de arme daartoe bracht?

    Nu loopt ze langs de straten
    En kent geen uur van vreugd,
    Sinds ééns zij heeft verlaten
    God en het pad der deugd.

    Doch wilt haar nu niet smaden -
    Wie bracht haar in verdriet?
    Een man heeft haar verraden,
    Toen hij haar snood verliet.

    Zo wilt haar dan niet treffen
    Met uwe eerste steen:
    God kan en wil haar heffen
    Uit zonden en geween!

    ----------------------------------------------
    Grassprietjes (1885) door Cornelis Paradijs

    schrijver

    13-05-2012 om 12:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dit is
    Een gedicht van P.L. van de Kasteele 1748-1810

    Dit is de dag, die God ons schenkt

    Dit is de dag, die God ons schenkt,
    waaraan thans ieder christen denkt;
    hem viere, wat in 't groot heelal
    door Jezus is en wezen zal.

    Men had Hem eeuwen lang verwacht;
    en toen Gods tijdperk was volbracht,
    toen zond Hij van zijn hoge troon
    het heil der wereld ons, zijn Zoon.

    O Gij ons heil, ons hoogste goed,
    Gij werd een mens van vlees en bloed,
    werd onze broeder, en door U
    zijn wij Gods eigen kind'ren nu.

    Als ik dit wonder vatten wil,
    dan wordt mijn geest van eerbied stil,
    aanbidt het, maar doorgrondt het niet,
    dat zo de liefde Gods geschiedt.

    U, die voor ons geboren zijt,
    U zij ons hart, ons lied gewijd.
    Wij voegen juichend onze stem
    bij 't englenheir van Bethlehem.

    Geloofd die komt in 's Heren naam!
    Wij christ'nen zeeg'nen U te zaam,
    U, vredevorst, der vaadren wens,
    U zaligmaker, God en mens!

    Roem, hemel, die geboortedag,
    de schoonste, die de wereld zag;
    juich, aarde, nu ge uw koning ziet,
    zing Hem een nooit gezongen lied.

    Dit is de dag, die God ons schenkt,
    waaraan eens heel de wereld denkt;
    hem viere, wat in 't groot heelal
    door Jezus is en wezen zal.

    schrijver

    12-05-2012 om 16:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.viooltjes
    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

    Viooltjes

    Staan ze daar niet als kindren, de gezichtjes
    Hoog op in 't vrolijke zonlicht; zelve lichtjes
    Van kleur, gevlamd, gebruind? Heel blij verluidt
    Hun warme levenswil door 't kleuren-klateren...
    - Straks gaan de mondjes open. 't Lachenschateren
    Schittert al boven 't groene-aandachtige uit!

    Serena (1898)

    schrijver

    11-05-2012 om 11:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mona

    Mona

     

     

    Ja...daar is Mona

    Mona de Keijzer

    We zijn inmiddels wat wijzer

    Als je haar hoort spreken

    Dan gaat er iets breken

    Niet van liefde

    Maar van narigheid

    Want ook deze vrouw is de weg kwijt

    Ze ziet zichzelf wel zitten

    Ze is een arrogant geval

    Ze is als een bloem in de knop

    Komt ze ergens aan de top

    Dan barst het geheel open

    Niet als een mooie bloem

    Maar iemand die verkeerd is aan het doen

    Een beetje snel geïrriteerd

    Soms willen mensen hoge ogen gooien

    Maar ze vergeten goed om zich heen te kijken

    Vooral willen ze zelf een goede persoonlijkheid lijken

    Maar er komt meer voor kijken

    Wil je zo’n vervallen anti-christelijk partij

    Gewoon weer op de kaart weten te brengen

    Van al deze mensen moet je het niet verwachten

    Want in ons land regent het klachten

    Niemand die het nog tot een goed einde brengt

    Spreekt men haar aan over een partij

    Dan haalt ze snel een andere erbij

    Nee, dat christelijk gedoe

    Dat maakte ons land nu zo moe!

    Moe van alle dagelijks zorgen

    Daarom hebben we onze buik er van vol

    Want ze zijn daar echt op hol

    Hoe kom je er bij om je zelf als

    een goede lijsttrekker te presenteren

    Op de teevee valt het allemaal wel mee

    Dan houden ze zich gedwee

    Maar hoor je toevallig een radioprogram

    Waar ze als een koude kikker op me over kwam!

    Wel hebben ze mooie woorden

    Maar hiermee kun je veel mensen vermoorden

    Daarom mannen opgepast

    Die vrouwen zijn zo glad als een aal

    En als me iets gaat vervelen

    Dan is het dat ik al die vrouwen hoor kwelen!

     

     

    10-05-2012 om 23:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het weer

    Het weerweer

     

    Sommigen zeggen

    Ik kan er niet meer tegen

    Ja, in het leven zit soms veel tegen

    Crisis in de landen

    En dan doet hier het weer

    ook met veel zaken geen goed

    Want de mens vindt dat het

    weer er toe doet

    Men gaat niet tuinen

    De planten en bloemen leveranciers

    komen nu tekort

    En zo gaat het maar voort

    Nergens komt er nog iets goeds van de grond

    Toch is regen erg gezond

    Voor het voedsel op het land

    In ieder geval is er altijd wat te zeuren

    Of mensen zitten te treuren

    Omdat de zon maar niet wil komen

    Soms kijkt hij even door de wolken

    En moet je je snel naar buiten begeven

    Om te genieten van de bloeiende lente

    Ook al is het maar even

    Ja, er komt nog niet al teveel goeds

    Maar ja, misschien is het er nog onverhoeds

    Reken je er niet meer op

    Dan gaat de zon weer op!

    En blijft de nattigheid achterwege

    In ieder geval, regen is en blijft toch altijd een zegen

    Want zonder nattigheid groeit er niets

    Met veel regen ga je ook niet snel op de fiets

    Je moet dan achter de geraniums blijven

    Ja, misschien loopt er hier of

    daar een man of vrouw te kijven

    Daar moet je dan uit de buurt blijven

    Zo vorderen we in de tijd

    En straks schijnt misschien de zon met veel vlijt

    Dan hoor je weer andere praatjes in die tijd

    Dan is het weer te warm of te droog

    Ja, het weer zit een mens eigenlijk altijd hoog!


    weer

     

     

     

     

    09-05-2012 om 16:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zielslied
    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    Dichters zielslied

    Ewig war ich,
    ewig bin ich,
    ewig in süss
    sehnender Wonne.

    R. Wagner, Siegfried 3 Akt.



    Veel maanden lang heb ik dit rein gezicht
    Diep in mij zelf bewaard,
    Nu groeit het tot een rijk en rijp gedicht,
    Dat álles samengaart.

    Nu weet ik, dat ik éénmaal heb geleefd
    Op gouden troon in Hemels tent,
    En dat mijn ziel Gods gloed gedronken heeft
    En zuivre tocht gekend.

    Daar waaiden zilvren winden om mij heen
    En 't licht vloot rond in eeuwge dans,
    Daar drupten paarlen geuren en 't geween
    Van een juwelen glans.

    En aan ivoren taaflen zat ik aan,
    En at van Hemels blanke brood,
    En droeg mijn handen zwaar en vol belaân
    Met vruchten rijp en rood.

    Daar klonk en zong de oneindige eeuwigheid
    Uit keel die niemand zag,
    Wij vonden elk ons heerlijk deel bereid
    Van een geheime lach.

    Maar ik verloor mijn wijdse deel en schat
    En stortte naar deze aard',
    En hunker nu, naar wat ik ééns bezat
    En, zwak, niet heb bewaard.

    Doch één herinnering, één kleine droom
    Vond naar mijn hart zijn pad,
    Nu hoed ik staag met bevend-hete schroom
    Die vónk, van wat ik brándend had.

    Die gloeit in luidloos, wijd-verstilde nacht
    Diep in mijn oog gelijk een ster,
    Die leidt mijn dromen vleiend-traag en zacht
    Naar rijken hoog en stralend ver.

    Gedichten (1909)

    schrijver

    08-05-2012 om 18:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    In de kamer

    Naast de jonge moeder is het kleine
    Kindje en het slaapt nu in de reine
    Sfeer van lichtlijk-amber moesselien,
    Waardoorheen gij nauwelijks kunt zien;
    Kindje ligt daar in een schoonheidsdal,
    Kindje ligt daar in een wit Heelal
    Van donzen dekentjes en kussens puur,
    Kindje ligt daar in het morgen-uur
    Zijn's levens, als een nieuw ontdekte bloem ;
    Uit de jonge moeder kwam die roem
    En zij zelve ligt in zaligheid
    Tot de gouden stilte heengespreid,
    En zij lacht maar, alles in haar lacht,
    Want zij heeft een wonder voortgebracht,
    Een jong mensje is in haar ontstaan,
    Een jong kindje is uit haar gegaan,
    En het ligt daar, heldertjes gemaakt
    In een hemels bedje, wit gedaakt,
    In zijn lede-kantje fijn gelust,
    Het zes-dagig kindje ligt gerust,
    En het houdt met beide handjes vast
    Zijn jong leven dat het heeft getast,
    En er komen van zijn lippen uit
    Kleine krakelingen van geluid,
    En het rekt zich, geeft een hoge schreeuw,
    Wil dan boven uit de wolken sneeuw
    Van zijn witte bedje naar het licht,
    En het roept met rimpelend gezicht
    Dat het honger heeft en Een na Een
    Komen tere handen, brengen heen
    Zeer behoedzaam, kindje's kleine vracht,
    Naar het wereldje, waar moeder wacht,
    En met ogen iets tot kindje zegt;
    Kindje voelt zich worden aangelegd
    Aan iets teders, zachts, iets als satijn,
    En het bijt daarin en doet het pijn, —
    Maar niet spreekt de moeder, en zeer stil
    Buigt zij tot het kindje, want zij wil
    Dat het kindje bij haar borst verblijv',
    Dat het ete, neme' van haar lijf,
    Voedsel voor de honger, die het heeft,
    En de moeder voelt, hoe zich begeeft
    Uit haar, drop na drop en over-vloeit
    Tot het kind, dat aan haar lichaam groeit,
    Tot het kindje, dat voor haar bereidt,
    Pijnen en de hoogste zaligheid.

    Liederen van huisvlijt (1917)

    schrijver

    07-05-2012 om 18:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dorsers
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Het lied van de dorsers.

    Klik klak klok
    Tik tak tok
    Klinken de
    Vlegels;
    Kloppen de
    Dansende
    Schoof in de
    Schuur;
    Zingt er het
    Hout en weer-
    Klinken de
    Tegels;
    Dorsen de
    Boeren er
    Uren aan
    Uur.

    Buiten rond-
    Om de be-
    Stoppelde
    Landen;
    Trillert geen
    Lied en weer-
    Galmt geen ge-
    Luid;
    Dáár in de
    Schuur, op de
    Kaatsende
    Wanden,
    Zingen de
    Vlegels: ‘de
    Zomer is
    Uit’.

    Dáár in de
    Duister de
    Zware ge-
    Stalten;
    Schemert de
    Dag door het
    Vensteroog
    Heen.

    Daar in de
    Donkerte
    Stadiglijk
    Valt er
    Niet dan de
    Klank van dit
    Ritme al-
    Leen:

    Klik klak klok
    Tik tak tok
    Dalen de vlegels;
    Zingt er het
    Hout op de
    Trillende
    Steen:

    Eerst op het
    Land stond de
    Tarwe te
    Wuiven
    Voor dat de
    Sikkel er
    Doorsneed met
    Lust.
    Maar toen de
    Zomerzon
    De aren deed
    Buigen,
    Uit was het
    Ruisen en
    Uit was de
    Rust.

    Werd ze ge-
    Sneden; in
    Schoven ge-
    Bonden;
    Stond ze ge-
    Bonden in
    Garven goud-
    Geel;
    Werd ze ge-
    Droogd op de
    Zengende
    Gronden;
    Toen op de
    Wagen ge-
    Bracht naar de
    Deel...

    Klik klak klok
    Tik tak tok
    Klonk in de
    Morgen,
    Klik klak klok
    Tik tak tok
    Nóg in de
    Noen,
    Tot, met de
    Avond, de
    Vlegels ge-
    Borgen
    Worden her-
    Vonden in
    Ander sei-
    Zoen.

    schrijver

    06-05-2012 om 17:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lente
    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    IN DE LENTE

    Onze oude moeder heeft verheugd
    Haar nieuwe mantel omgeslagen,
    En is zo schoon als in de dagen,
    De dagen van haar prilste jeugd.
    De zoetste glimlach siert haar mond,
    Haar ogen tuiten van nieuw leven,
    En op haar voorhoofd, zacht en rond,
    Zijn al de rimpels uitgewreven.
    Ja, zegt zij, onder 't mild gezang
    Der vogelen in de groene blaren,
    Mijn winterkommer en bezwaren,
    Mijn kinderen, vergat ik lang.
    Doe gij als ik, vergeet uw smart
    Staak voor een ogenblik uw zorgen
    En laat, bij 't licht van deze morgen,
    U drukken aan mijn vrolijk hart.

    schrijver

    05-05-2012 om 17:09 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kerkhof
    Een gedicht van Victor A. dela Montagne 1854-1915

    Op 't kerkhof

    In 't lover van der dode rustplaats,
    bij 't zerkje van het arme wicht,
    heeft zich een eenzaam vogelijn
    het donzig liefdenest gesticht.

    De zoele lentewinden,
    ze koestren, onder feestgezuis,
    de zanger in zijn groene woon,
    het kindje, sluimrend onder 't kruis.

    Zo brengt ze, de milde natuur,
    vreugde nevens bittere nood ;
    het schaterend nest bij 't zwijgend graf,
    opbloeiend leven naast de dood.

    Gedichten (1913)

    schrijver

    04-05-2012 om 18:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. deze tijd
    Een hartenkreet van Janjacobkrediet

    COMMUNICATIE

    Als je allemaal
    hangt, ligt, loopt, zit
    te...
    bellen
    chatten
    emailen
    faxen
    internetten
    skypen
    sms'en
    twitteren...
    elkaar proberen te bereiken
    bereik je
    het bereikbare:
    ONBEREIKBAARHEID!

    --------------------------------------------------------
    Deze hartenkreet draag ik op aan allen, die zo af en toe
    nog traditioneel een kaartje en/of brief per post versturen
    en aan alle postbezorgers.

    03-05-2012 om 20:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lentekamer
    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Lentekamer

    Nu vullen tulpen, meidoorn en seringen
    Met lentejeugd de zware kamerluchten.
    Gordijnen zwellen, zoel van lentezuchten.
    Ik hoor van verre een enkle merel zingen.

    Op 't zondoorlaaide purper der gordijnen
    Gloeit, triomfantelijke brand, de prachtig-
    Goudgele vlammentuil der tulpen, krachtig
    De hoek beheersend waar zij licht doen schijnen.

    Uit rein kristal verrijzen, fier als pluimen,
    Bleek duivegrijs en avondblauw, seringen.
    Het sterk aroom van meidoorn wil verdringen
    Hun geur subtiel, die wil het veld niet ruimen.

    En romigblank, gevlekt met rode stipjes,
    Bloeit, verentêer, aan knoestig-bruine twijgen,
    Bedwelmend-zoet, de meidoorn, - zacht al zijgen
    De bloemeblaadjes, geurge liefdelipjes.

    Bezaaiend blank het donkerblauw-fluwelen
    Zwaar tafelkleed met lichte lentevlokken,
    Etherisch-fijne aromensneeuw. - Hoe lokken
    Die fluitgeluiden, die 'k de merel hoor kwelen!

    Weg wiekt de vogel. - Loom als bloemenzuchten,
    Eentonig-dromig, vult nu hommelgonzen
    De kamerstilte... O wáarom wil zó bonzen
    Mijn hart en wil de kamer me uit doen vluchten?

    Weg wiekt de bij. - En meidoorn en seringen
    En gele tulpen geurende als violen,
    Zij zingen alle als harpen en violen. -
    O lied van lente! 'k wou dat 'k mee kon zingen!

    schrijver

    02-05-2012 om 19:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geest
    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924
    AAN DE GEEST DER MUZIEK DER NIEUWE MENSHEID

    Nu dan de nederlaag geleden is,
    De Geest der Nieuwe Mensheid, die de hoge
    Geest der Muziek is, zich ver heeft onttogen
    Aan het Nu, vestig ik, dwars door de duisternis

    Des daags, en door mijns eigen doods donkere duisternis,
    Dwars door de tijd en ruimte heen, mijn ogen,
    Die mij nog nimmer, neen, nimmer bedrogen,
    Op hare verre, eenzame beeltenis.

    'k Werp van mij af alle persoonlijkheid,
    Licht en duister van tegenwoordigheid,
    Laat zinken van mij de verleden tijd,

    En zie in 't gulden licht dat om haar breidt,
    Alleen de nu- en toekomst-werklijkheid,
    Alleen haar stil gelaat, haar heerlijkheid.

    schrijver

    01-05-2012 om 18:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!