Een gedicht van Fernanr Toussaint van Boelaere
Nachtlied
Geen enkel ver gerucht
en komt tot mij gedreven;
De bomen van de dreven
en lozen zelfs geen zucht.
Geen late muggenvlucht
zie 'k vóór mijn ogen zweven;
De nacht heeft saamgeweven
zo innig, aarde en lucht.
Mijn hart dat 'k waande dood
Door 's werelds drukte omgeven
Voel 'k nu geweldig gaan!
Geneuchte wondergroot:
Zijn hart te horen slaan
Wen dood is alle leven.
De gouden oogst(1944)
|
