Kindje

Kindje! Dat zacht met je vlasblonde popje
Speelt, je rein stemmetje kan nog niet schreien,
't Lacht nu en zingt in moederlijk verblijen
Tederlijk voor popje een liedje, - je kopje

Wiegt als een bloemetje, dat bij het glijen
's Avonds van de avondwind, 't zijige knopje
Deint, en vleiende van de zon nog 'n dropje
Krijgt van haar wijn, om welig te gedijen.

Kindje! Nu wiegt het leven je in zijn
Brede armen, als een popje zo zacht, je
Ogen zijn bloemen, het daglicht dat lacht je
Moederlijk toe - het sterke leven wacht je,

Mocht eenmaal - o! Kindje moge altijd mijn
Liefde als 'n krans muziek om je hoofdje zijn!

Verzamelde gedichten (1934)