Een gedicht van Han Messie
VERVAL
Gedwee laat de verbrokkelde muur met zijn ronde ingevallen toren zich door harde wingerdranken doorboren. Dat grijpgrage lover bewaart liefdesvuur!
Over verweerde stenen zing het uur van drifig minnende vogelkoren. Kleine holtes doen licht getrippel horen; krioelend leven heeft groot avontuur.
Nachtwind fluistert om de schimmige bouwval. Zuchtende takken, droeve uilenkreten gedenken de tijd die dit oord roem ontstal.
Want nog mag het wijze duister weten hoe vlammen hier laaiden bij kasteelbal, waar feestangst steeds "trots der burcht" zou heten.
|