Eenzame eilanden

Ik zie eilanden
doelloos drijvend
losgeslagen
dobberende ikken
in eenzaamheid

als wrakhout
wanhopig
op zoek naar
het schip
dat breuk liep
op rotsen
van onwetendheid

ik zie bruggen
soms wankel
soms stevig
geslagen
tussen
tijdelijke wij's

als handen
hoopvol
vasthoudend aan
de liefde
die grenzen
vervagen zal

ik zie stormen
golven bevelen
pijlers
verzakken
en ons
weggeslagen

als twijfels
knagend
aan het hart
dat breekt
door
onbekende ziel