Die blank en slank van stam en fijn van blâren
door ieder windje uw zekerheid voelt mindren,
gij zijt de teerste van de grote kindren,
die duistere aarde aan 't lokkend licht kon baren.

Maar lenig zijt gij en de zware stormen,
die trotser bomen kracht te machtig vond,
gij draagt ze buigend en op schraalste grond
kan uw bescheidenheid haar voedsel vormen.

Als daagse wind en warmte zijn gevlucht
en alles wat uw lichte schoon moet vrezen,
dan tekent gij uw liefelijke wezen
in stille heerlijkheid op de avondlucht.