Vleugelen

Een lied... een lied, uw leven lang!...
Och mocht gij 't weten, lieve vrinden,
Dat — zij uw harte blij of bang,
Gij hóger lust noch rust kunt vinden,
Dan in gezang!

Van wàt er aamt in veld en vloed
Heeft niets een schoner, zaalger leven
Dan 't vooglijn, dat met frisse moed,
In duizend liedren, onder 't zweven,
De schepping groet.

Of zo het diertje u vrolijk schijn',
Omdat het Vleuglen heeft ontvangen. . .
Gij vliegt zo goed als 't vogelijn!
Laat maar de dankbaar-blijde zangen
Uw vleuglen zijn.