AFSCHEID VAN GUIELMO

Niets dan leed blijft er beklijven,
Of ik al mijn dagen tel.
Wat zal ik nog langer drijven
Dit onnozel levensspel?

Mei en juni ging verloren
En het witte oogsttij zwond,
Toen de maaier ’t volle koren
Tot de gouden schoven bond.

Vrind, m’n leven is verstreken
En ik vind geen blijheid meer
Om de akker straks te kweken
Voor de nieuwe lentekeer.