Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

VAN EEN LIEF VROUWENBEELD.

Gij, fris on lieflijk vrouwenbeeld,
Geboren op de Vlaamse wei,
Gij, die gemoed en harte streelt,
Als de eerste schone dag van Mei,
Zo zoet!

De gele golven van de Scheld'
Gelijken uwer lokkenpracht;
Uw wang, een geurige roos uit 't veld,
Waarop de zielenvrede lacht
Vol gloed!

Uw gang is licht gelijk de wind,
Uw lichaam slank als ene slang,
Gij dartelt als een argloos kind,
Dat springt door haag en bloemenhang,
Vol glans!

Hoe klinkt uw stem, hoe rolt uw woord,
Een zuiver Vlaams en rein akkoord,
Dat meest nog mijne ziel bekoort,
Omdat uw hart niet werd vermoord
Door 't Frans.