Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

En ik herken haar! De Geest der Poëzie

En ik herken haar! De Geest der Poëzie,
Die altijd was', der Mensheid hoogst Genie,
't Streven der Mensheid naar oneindge Vrijheid
En daardoor ook haar oneindige Blijheid.

Ik ken haar. Zij is mijn gouden Geliefde
Uit de Poëten der wereld, gouden vreugd.
Ik ken haar. Zij was in mijn gouden jeugd,
Van mijn geboorte af, mijn één'ge Liefde.

Maar hoe onmetelijk is zij veranderd!
Zij omstraalt nu rondom de gehele aarde,
Oneindig gouder, lichter, is haar licht,
De ganse Mensheid is nu haar gedicht,

Oneindig is de Vrijheid die haar baarde. -
En toch, Geliefde, gij zijt niet veranderd.