Van uit de donkerte in de lommertuin

Van uit de donkerte in de lommertuin
zie in het binnenlicht ik haar bewegen,
de stroken in het neergezegen
borduurwerk openvouwen

en plotsling voel ik mij zo diep alleen,
zo star verlaten, dat met wild verdringen
duizend verlangens in mij wakker springen
en mij bevolken stormende dooreen,

terwijl dat in de zijde tergend nijpt
een blinde pijn. O, tevergeefs ontvlucht
verbitteren, wanhopige ijverzucht
en afgunst die zich zelve niet begrijpt!

Gemengde gedichten