HONEY-MOON.

Als kinderen hadden ze samen
zo lang het hun heugde, gespeeld, -
als kinderen hadden ze samen
hun wel en wee gedeeld.

En onder het stoeien reeds, noemde
het meisje de makker haar man, -
hij haar zijn klein, lief vrouwke:
Zo bouwden ze een hele roman.

Ras gingen de dagen, de jaren
in wentlende vlucht voorbij ; -
zij, groeide tot bloeiende jonkvrouw,
tot flinken jongeling, hij.

En zonder zij zelve het wisten,
was jeugdiger vriendschap gevloôn,
en sloeg in hun harten de liefde
al juichend en zingend haar troon.

Dra was nu het zoete geheimnis
voor beiden geen heimenis meer,
en lag aan zijn zwellende boezem
schaamrood haar hoofdeken neer.

Nu komt er geen storende duena,
geen hartloze voogd in het spel :
ze hadden malkander lief en
ze huwden en hadden het wel.

Zij wonen in het lachende huisken
vol bloemen en zonneschijn, -
dra zal er in 't mollige nestje
een piepend jong vogelke zijn.

Gedichten (1913)