KINDERZIN

’t Klein volk dat buiten zich zo vrij
   In ’t leventje verheugde,
’t Is nu ’t weer oprukt even blij
   In stad wacht nieuwe vreugde!

Grootmoeder is niet wel gemutst,
   Daar geen der dartle klenen,
Die zij bedroefd ten afscheid kust,
   Zelfs met één oog kan wenen.

Wie als een kind zijn dag geniet,
   Zal nooit zijn dag beklagen
En schept, wat kome, in ’t nieuw verschiet
   Weer altijd nieuw behagen.