Sterfdag.

Een sombre Zondag in november... Klopt
Een bleke vinger op de glazen deur,
Of is het wenend hemelen-getreur,
Dat lijze uit leiegrijze wolken dropt?

In 't haardvuur smeulen turven, murwe geur
Van rottend loof, dat in den slijktuin sopt,
Dringt door de ruitereten, afgetobd
Kreunt zwak de wind, een kind gesteld teleur.

Een herfstdag en een sterfdag... ik herdenk
De dode, die me, in ver verleden, gaf
Dit droeve leven, 't wanend groot geschenk.

Ik wil 't niet vloeke' en werpen van mij af,
Maar 't zingend dragen, tot de dood mij wenk'
Naar blauwe hemellente of donker graf.