Een gedicht van V. de Meyere 1873-1938

Ik voel het leven in een vloed van zangen

Ik voel het leven in een vloed van zangen
met wanhoopswieken om mij henenslaan,
'k voel 't wilde leven mij het harte prangen
en rozedromen in dat hart vergaan.

Arm kinderhart! bang-turend in 't verlangen,
smart-glinstrend ziet het levenslicht u aan;
laat mij in eenzaamheid uw schoon erlangen
opdat ik moge in bloesems openslaan.

Een duistre nacht die wuift de ziel mij open
en moe-gepeinsde dromen balsmen zacht
dit willend hart, stervend in willoos hopen.

Dood staart mijn blik in schitter-starrenogen...
Ach! zoveel licht heb 'k dronken ingezogen
dat 'k lichtend sterf, in schaduwrijke nacht!

Van Nu en Straks. Jrg 2 (1894)