Een gedicht van Gentil Antheunis 1840-1907

Afscheid

Dus is eindlijk 't uur geslagen,
't Lang gevreesde, droevig uur!
'k Voel mijn hart onstuimig jagen;
Ach! wat kost me uw afscheid duur.
Tranen wellen in mijn ogen
Bij het zingen van mijn lied;
Denk aan mij in uw gebeden,
Liefste, neen, vergeet mij niet.

Als de koele lente weder
De aarde siert met bloem en vrucht;
Als het lieve zuidenwindje
In het trillend lover zucht,
Zal het soms mijn naam u lisp'len,
Zoet als 't murm'len van de vliet;
Denk aan mij in uw gebeden,
Liefste, neen, vergeet mij niet.

Als de gure winter nogmaals
De aarde blad en bloesems rooft,
En gij eenzaam zit te mijm'ren
Met ter neer gebogen hoofd;
Als de lange kruipende avond
Vele droeve stonden biedt,
Denk aan mij, die steeds u lief heb,
Liefste, neen, vergeet mij niet.

Als u God in 't stille klooster
Tot zijn bruid verkiezen zal,
Zoek mij soms in uwe dromen;
Maar in uw gebed vooral
Dat mijn naam soms uwe lippen
Stil aan 't altaar Gods ontvlied',
Denk aan mij, die steeds u lief heb,
Liefste, neen, vergeet mij niet.

Als uw teerbeminde bruîgom
In uw boezem nederdaalt,
En de vlamme zijner liefde
U uit hart en ogen straalt;
Als ge, van geluk schier zwijmend,
Reeds der zaal'gen lot geniet;
Denk aan mij in uw gebeden,
Liefste, neen, vergeet mij niet.

Als daar alles in aanbidding
Nederknielt voor God en zwijgt,
En uw maagdelijke bede
Geurig met de wierook stijgt;
In zijn kronkelende walmen
Droom somtijds dat gij mij ziet;
Denk aan onze kinderjaren,
Liefste, neen, vergeet mij niet.

Als uw laatste dag zal komen,
En als de engel van de dood
Uwe zwanenblanke ziele
Dragen zal in Godes schoot;
Werp nog eens uw englenogen
Op de zanger van dees lied;
Liefste, neen, vergeet uw broeder
Ook in 's Heeren woning niet.

Uit het hart (1874)