Ogen

De schemer die gestadig
Over mijn ogen dicht,
Breekt als een wolk weldadig
In dauw van aldoorvloeiend licht.

Of door de strakke weiden
Van zonneblinde lucht
De blonde bloei zou breiden
Van dagverloren sterrenvlucht,

Zo uit zijn luwe dekking
Mijn oog verhelderd ziet
In lentelijke ontwekking
De diepe tuinen van 't verschiet...

O horizon van ogen,
Op Gods onpeilbaarheid
In ommegaande bogen
Uitzicht ondeelbaar saamgereid

Uit watereêlste stenen,
Elk in zijn zuivre kleur,
In lachen en in wenen
Tot vensteren doorschenen
Op alle goddelijk gebeur...

De heemlen schijnen binnen
In 't schaduwbloede hart,
Der ziele vleuglen zinnen
In onbegrensd beminnen
Gaan op in lichtste vreugd en smart...

Niets kan van u ontluistren
Mijn overvloed en nood,
O ogen niet te duistren
Door 't leven en niet door de dood!

Bezonnen verzen (1931)