|
Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899
NOORDZEE
Wie kust er zo driftig der duinen zand?
Wie klotst er zo blij, zo juichend aan 't strand?
Wie geeft er ons zout in het bloed,
En moed in het krachtig gemoed?
Hoezee! dat is de Noordzee!
Hoezee, dat is de Noordzee,
De zee van Nederland!
Wie omsluit in ene heilige band,
België, Nederland, old merry England?
Wie stuurt hun volk de wereld door,
Met weelde en vrijheid op hun spoor?
Hoezee, dat is de Noordzee!
Hoezee, dat is de Noordzee,
De zee van Nederland!
Wordt ze ooit door de vijanden aangerand,
Dan walst rood van bloed haar zilvren golvenbrand...
We weren de vijanden af
Of zinken met hen in het graf...
Hoezee! de wilde Noordzee!
Hoezee! de wilde Noordzee,
De zee van Nederland!
|
