Een gedicht van Frans de Cort 1834-1878

Mijn schat is weg

Duitse melodie, langzaam en treurig.

Mijn schat is weg, naar de vreemde heen -
Ik weet niet, ik weet niet waarom ik ween.
Misschien is hij dood, en stijf en stom -
Dies breng ik mijne dagen zo treurig om.

En als me mijn schat wou leiden ter kerk,
Veel nijdige tongen er deden haar werk.
Men zeide van dit, men zeide van dat -
Het maakt er nog heden mijne ogen nat.

De dorens en distels die steken zo zeer,
Maar nijdige tongen die steken nog meer...
Geen vuur op aarde brandt er zo heet
Als heimlijke liefde, waar niemand van weet...

Waar dachten mijn vader en moeder toch aan -
Zij hebben de bede mijns harten niet verstaan.
Zij hebben mij gegeven ene brave man,
Ene brave man, dien ik niet minnen kan.

Ach zoete schat, ik bid u, kom,
Wanneer ik zal liggen stijf en stom,
Kom mee ter begraafnis, ach zoete schat,
Omdat ik u immer zo lief heb gehad!

Zingzang (1866)