Een gedicht van Johan Michiel Dautzenberg 1808-1869

Op de kerkhove.

Speel, kinderen, huppel lustig ende blij
Over der doden sode,
U lachet dat jonge jaargetij,
Mi sietet ter nauwer node.

Speel, kinderen, laat u niet storen die vreugd,
Huppel ende dans maar wakker,
U groeit ende bloeit die lieve jeugd
Tot op de godesakker.

Sijt gi later eens moedegespeeld,
Hebt gi genoeg der lusten,
Dan komt een engel, die u kust ende streelt,
Ende u nopet te rusten.

Ende ligt gi dan koeltjens toegedekt
Neven de wandelstave,
Dan rijst gi laat, laat opgewekt
Uut uwe stille grave.

Verspreide en nagelaten gedichten (1869)