Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

Ik zag met pronk en kostbaarheden

IK zag met pronk en kostbaarheden
en een hooghartig oogopslaan
een pauwenveer in den koraan;
de groen en rosse strengen gleden
over de tekst, het wuft verguld
had al de bladzij opgevuld
en midden in de soeren lag
de blauwe spiegel en zijn lonken
de strakke verzen overblonken
lichtzinnig spelend met de dag
en bont juweel en wulps azuur
had op de letteren beslag
en overschaduwde de schriftuur.

En ik: dat op het heilig boek,
dat op de regels heet bewogen
om al wat zij behelzen mogen
van Gods belofte en Godes vloek,
de onbezonnen dartelheid
zijn loze tooi heeft uitgespreid,
dat het gebodwoord van de Heer
het bed is van een vogelveer!

En zij: laat af van aan te klagen.
Schoonheid is tiranniek gezind
en zelfgerecht en voert bewind
naar eigen wil en welbehagen!