Een gedicht van J.W.F Werumeus Buning

De engelen des doods willen mij vergezellen

De engelen des doods willen mij vergezellen,
een helder ver gezang en nimmer stil gebed
is immer rondom mij, waar ik mijn schreden zet,
steeds langzamer om mij te weer te stellen.
Ik strijd bij dag; ik worstel in mijn slaap;
al te vergeefs, 't onsterfelijke leven
omringt mij en wil mij geen sterven geven
noch ander leven, noch een stiller slaap.
Wat worstelt gij met mij, o englen? Als ik keer
tot deze mensen roept gij mij toch altijd weer
en neemt de vrede die ik bij hen heb verkregen,
als ik tot u wil gaan dwingt gij mij om te leven;
ik wil dit leven, niets dan strijd, niet meer.
'De liefde enkel is het leven,' zingen zij weer.