Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

Reeds is de winter ons voor goed gescheiden

Reeds is de winter ons voor goed gescheiden,
de lente ergens ver, aadmende, wacht,
de rulle sneeuw wordt van wit zwart en zacht,
en komt met ploffen van de daken glijden.

In de prikklende lucht, nu zoel als zijde,
die op de stad hangt als vochtige vacht,
komt nu een storm, die langs de brede gracht
zoet regenwater brengt, alsof hij schreide.

Zoet is de tovering van die droefheid,
waarin zo veel beloften slapend zijn,
in deze storm, van onbewuste vreugde.

De donkre wolk, welks regen de storm teugde,
hangt zwaar, en gaat diep in gezwollen lijn,
terwijl de doffe stad dromende leit.