Een gedicht van Julius Vuylsteke 1836-1903

Gelijk een vuur, dat flonkert

Gelijk een vuur, dat flonkert
door dunne nevelen heen,
zo schittert, half verdonkerd,
haar oog onder de ogeleên.

Wilde, brandende ogen,
drijvend in ene vloed
van zachtheid en mededogen:
half water en half gloed.

O toverachtig gemengel
van week gevoel en van drift!
O tolken van 't hart van die engel,
brengt gij mij laving of gift?

Verzamelde gedichten (1887)