Een gedicht van Carel Scharten 1878-1950

Het Smeulend Vuur

Ik min u, smeulend vuur,
ik min uw stille dichtheid,
waarin het sluim'rend licht leit
te wachten op zijn uur!

Ik min u in de morgen,
die in het Oosten staat
met aarzelend gelaat
en houdt haar gloed verborgen.

Ik min u in de avond,
die sterft in lang verbloeden,
met diepe en diep're gloeden
zijn duistre moorder lavend.

Ik min u in de zang,
die in zijn klare kracht
betóómt de zware pracht
van Hartstochts hoog verlang.

Ik min u in de kleuren,
beslagen van de gloed
die hen versmelten doet;
en 'k min u in de geuren,

die zwemen van een mond,
dat rood en vochtig ooft,
wanneer Zij om mijn hoofd
de schuchtere armen rondt...

Ik min u, smeulend vuur,
ik min uw donker branden,
dat achter bleke wanden
waakt en wacht op zijn uur!

1910